Björn Bakker is op 31-jarige leeftijd bezig met zijn afscheidstournee. Door een hernia werd het een korte winter, maar toch een succesvolle: afgelopen zaterdag won hij zijn eerste marathon in het beloftepeloton. Deze week sluit hij het hoofdstuk natuurijs af in Zweden, op de plek waar hij derde werd op het ONK.
Het is Bakkers derde bezoek aan het Zweedse stadje. Voor hem doen de wedstrijden niet onder voor de koersen op de Weissensee. “De omstandigheden zijn wisselender, met soms harde wind of ijzige kou. Daarnaast is het rondje anders; in plaats van heen en weer rijden over het kleine meer, heb je een uitgestrekt parcours. Dat maakt de wedstrijden onoverzichtelijker en het koersverloop interessanter.”
Bakker heeft mooie herinneringen aan de wedstrijden op de Botnische Golf. In 2022 beleefde hij er een van de beste dagen van zijn carrière met een derde plaats op het Open Nederlands kampioenschap. “Uiteindelijk viel het in de finale net niet de goede kant op. Pas achteraf had ik door hoe sterk ik was.” Hij gaf zijn visitekaartje af en werd beloond met een overstap naar Okay-Interfarms, waar hij nu zijn carrière afsluit.
Twee dagen na die bronzen plak was Bakker wederom onderwerp van gesprek. Hij kreeg een rode kaart op zijn naam. Hij werd ervan beticht iets naar de juryleden te hebben gegooid om zijn frustratie over de neutralisatie van de koers te uiten. Nooit zijn intentie geweest, mocht het al gaan om een flesje van Bakker. Hoewel het een zuur einde was van zijn Zweedse week, had het verder weinig gevolgen voor hem. Hij vertrok vroegtijdig uit het Scandinavische land om mee te doen aan wielerwedstrijden.
Want in al die jaren dat Bakker heeft meegedraaid in de subtop van het marathonschaatsen, heeft hij ook vele kilometers op de fiets afgelegd. “Als junior A voelde ik dat ik de top niet zou halen op de langebaan. Vandaar dat ik ben gaan marathonschaatsen. Vervolgens kreeg ik daar hetzelfde idee en ben ik begonnen met wielrennen. Het gevoel van winnen maakt het sporten zo mooi. Even het gevoel dat je de beste bent. Iedereen die een keer wat gewonnen heeft, kan dat beamen. Op de fiets had ik meer kans de beste te zijn. Maar mijn eerste liefde, het schaatsen, is altijd gebleven”, vertelt de zoon van de volgende Elfstedentocht-voorzitter Jan Bakker en de broer van oud-marathonschaatsster Bianca Bakker.
“Op het kunstijs heb ik altijd moeite gehad. Ik kon wel leuk rijden, maar had nooit de illusie dat ik mee kon draaien bovenin de topdivisie, qua fysiek en qua techniek. Vanaf het eerste jaar ging het op natuurijs veel beter. Dat is deels interesse in de langere afstanden en een stukje aanleg. Ik denk dat het vastligt in je genen of je dat in je hebt.” Bakkers doelen lagen dan ook op de Weissensee en in Lulea. “Omdat ik in de zomer veel wedstrijden fietste, was mijn focus aan het begin van de winter wat minder. In de trainingen bouwde ik op richting januari. Ik merkte dat ik in het nieuwe jaar vaker in kopgroepen zat.”
“Dat was dit jaar niet anders”, voegt Bakker toe. Afgelopen zaterdag vulde hij ineens een hiaat in zijn carrière op: hij won op 31-jarige leeftijd zijn eerste marathon bij de B’s. “Opeens pak je in je een-na-laatste kunstijswedstrijd een zege. Ik kan nu gelukkig toch zeggen dat ik een koers heb gewonnen.”
Een bijzondere prestatie, zeker gezien alle fysieke tegenslagen van de afgelopen seizoenen. Twee jaar geleden had de hartslag van Bakker uitschieters naar de 220. Bovendien herstelde hij slecht van inspanningen. Onderzoeken wezen uiteindelijk uit dat hij last had van hartritmestoornissen en onder het mes moest. Na twee operaties waren de problemen verholpen en stond de Fries zelfs binnen tweeënhalve week aan de start van een marathon.
Hoewel het een zware tijd was voor de kilometervreter, bracht het hem een nieuwe uitdaging. Met een master sportmanagement op zak richtte hij in de uurtjes zonder sporten zijn eigen sportconsultancybedrijf op: MBark. Eerst waren het vooral wielrenners die zich bij hem aansloten, inmiddels ook verschillende schaatsers als Harm Visser, Lars Woelders en Jorian ten Cate.
“Mijn aandacht is verschoven. Na jarenlang de volledige focus op mijn eigen carrière, probeer ik nu voor andere sporters het maximale eruit te halen op zowel sportief als zakelijk gebied. Ik wil daarin groeien. Dat is de reden dat ik besloten heb te stoppen met de marathon en wielrennen. Want mijn hart is weer helemaal in orde, alleen heb ik in die tijd zonder topsport wel gevonden waar mijn hart ligt”, legt Bakker uit, zich niet bewust van de woordspeling die hij maakt. De opgeleide fysiotherapeut begeleidt de sporters van A tot Z, van fiscale vragen tot fysieke problemen en sponsorcontracten. Hij krijgt daarbij hulp van verschillende partners, al hoopt hij in de toekomst alles onder eigen dak met verschillende medewerkers te kunnen oppakken. “Ondernemen heeft altijd mijn interesse gehad.”
Hij plakte na zijn hartoperaties nog een seizoen aan zijn carrière vast, dat begon met een hernia in september. “Even was er kans dat ik niet meer zou schaatsen. Pas vanaf 1 januari heb ik kunnen trainen zoals ik wilde. Na twee trainingen op kunstijs ben ik op het vliegtuig gestapt naar Oostenrijk. Uiteindelijk was ik heel blij dat ik op de Weissensee twee koersen heb kunnen rijden, dat was boven verwachting. Het leverde wel veel spierpijn op. Die 150 kilometer is best ver voor je rug als je nauwelijks op het ijs hebt gestaan. Maar deze pijn was tien keer beter dan de pijn van de hernia.”
Een smetje op de carrière van Bakker is dat hij in zijn dertien jaar in het marathonpeloton geen wedstrijden heeft mogen schaatsen op de bevroren Nederlandse wateren. “In mijn eerste seizoen werd er het NK gereden op de Oostvaardersplassen, maar ik mocht nog niet meedoen. Daarna is het nooit meer geweest. Ik hoor bij de eerste generatie die stopt zonder die Nederlandse wedstrijden. Laten we hopen dat het niet te lang duurt. Al zou het ook zuur zijn als het volgend jaar ineens wel gebeurt…”
