Net als voorafgaand aan de Olympische Spelen van Turijn (2006) en Vancouver (2010) werd er voor Sotsji 2014 gerekend op Nederlands succes op de ploegenachtervolging. De twee voorgaande keren draaiden de wedstrijden uit op een deceptie. Nu moest het dan ook anders. De 'route' naar deze Spelen werd veel professioneler aangepakt en dat wierp zijn vruchten af. Zowel de mannen- als de vrouwenploeg was oppermachtig. De overmacht was zelfs zo groot dat veel tegenstanders de strijd al opgaven voordat deze goed en wel begonnen was. Ireen Wüst, Jorien ter Mors, Marrit Leenstra, Lotte van Beek, Sven Kramer, Koen Verweij en Jan Blokhuijsen verlosten Nederland zo van een trauma.

Voor de Amerikaanse ploeg verliepen de Spelen juist weer ongekend traumatisch. Nadat het land tijdens de individuele schaatsnummers verstoken was gebleven van succes, wist men op de ploegenachtervolging ook geen potten te breken. De mannen werden slechts achtste, terwijl de damesploeg het moet doen met plek zeven. Voor Jonathan Kuck was het toernooi reden genoeg om zijn schaatsen definitief op te bergen. De pas 23-jarige rijder gaat weer studeren en hoopt 'Sotsji' zo snel mogelijk te vergeten.

Ook buiten Sotsji werd er geschaatst. Na een periode waarin veel marathonwedstrijden afgelast werden vanwege de weersomstandigheden, kon het peloton op FlevOnice wel weer het ijs op voor de finale van de KPN Grand Prix. Bij de mannen won Gary Hekman in Biddinghuizen, maar hij moest de eindzege aan Jouke Hoogeveen laten, die eerder aan het langste eind trok na een barre race in het Zweedse Falun. Mariska Huisman liet op haar beurt zien dat ze veruit de beste rijdster is door zowel de finale als de eerste plaats in het eindklassement op te eisen.

De shorttrackers lieten zien dat het met de sport de goede kant op gaat in Nederland. Sjinkie Knegt bracht de eerste olympische medaille in de geschiedenis van het shorttrack naar ons land en Jorien ter Mors eindigde een aantal keer net naast het podium. Toch was er ook een smetje op het toernooi. Nadat de mannenploeg overtuigend de finale haalde op de relay, leek nieuw eremetaal in zicht, maar dat kwam er dus niet. Freek van der Wart ging in de eerste bocht onderuit, de starter besloot de wedstrijd niet opnieuw te laten beginnen en Van der Wart, Knegt, Niels Kerstholt en Daan Breeuwsma konden succes, tot ontzetting van het viertal zelf, vergeten. Het is te hopen dat Nederland nu niet een nieuw achtervolgingstrauma oploopt.

'Als ze hem hier persoonlijk op afrekenen, breek ik de hele tent af' - Hoe mooi de twee gouden medailles op de ploegenachtervolging ook waren, toch werd die prestatie deels overschaduwd door de rel rond Jorrit Bergsma. De BAM-rijder voelde zich niet serieus genomen en besloot zich terug te trekken als reserve. Dit weer tot woede van coach Arie Koops. Bergsma's trainer bij BAM, Jillert Anema, was echter uitgesproken als altijd en nam het op voor zijn rijder. Als iemand Bergsma zijn beslissing nadraagt, krijgt diegene met hem te maken.

De Nederlandse damesploeg ondervond bij de ploegenachtervolging zoals gezegd weinig tegenstand. De tijden die Ireen Wüst, Jorien ter Mors, Marrit Leenstra en Lotte van Beek reden, waren echter ook gewoon goed. In zowel de kwartfinale (2.58,61), de halve finale (2.58,43) als de eindstrijd (2.58,05) werd het olympisch record verbroken. En dan gingen de dames volgens Ter Mors nog niet eens voluit...

De olympische equipe keert maandag met een ongekend aantal medailles in de tas terug naar eigen land. Zaterdag werden alle sporters die in de prijzen vielen gehuldigd in het Holland Heineken Huis. Dat had na afloop deze foto als gevolg. (Foto: Soenar Chamid)

BAM-coach Jillert Anema leidde Jorrit Bergsma in Sotsji naar goud (10km) en brons (5km), zag Bob de Jong brons pakken op de 10km en had ook een rol in de bronzen medaille die Carien Kleibeuker pakte op de 5km. De trainer beschikt echter over meer kwaliteiten, blijkt uit het filmpje waarin hij Michel en Ronald Mulder interviewt. (Video: Marco Meijer)