Hij heeft er lang op moeten wachten, Sjinkie Knegt. In 2012 was de Friese shorttracker in Dordrecht al heel dichtbij een individuele afstandszege op internationaal niveau, maar hij juichte te vroeg. Letterlijk. Hij stak zijn handen in de lucht terwijl de Canadees Guillaume Bastille zijn schaats nog net voorbij die van Knegt stak.
Dit weekend haalde Knegt pas zijn gram. In de tussentijd was hij al Europees en wereldkampioen geworden, maar een afstandszege op een WK of World Cup ontbrak nog altijd op zijn erelijst. In Nagoya greep hij zijn kans op de 1500 meter. En niet met zijn telescoopbeen, maar met een serieuze demarrage. Hij sloeg een gaatje dat de concurrentie niet meer kon dichten. “Vandaag klopte alles”, stelde Knegt vast na zijn race.
En de dag erna trok Knegt in de relay zijn goede rijden door. Hij leidde de Nederlandse ploeg naar de zege met een schitterende manoeuvre waarmee hij in een keer twee tegenstanders uitschakelde. Het enige smetje was de 1000 meter, maar daar sprong Freek van der Wart voor de Oranjeploeg op de bres en reed naar brons. Maar met zijn dubbele goud is Knegt de onbetwiste koning van het weekend.
Ok, hij spreekt gewoon Nederlands en was nog niet zo lang geleden nog gewoon een jongen van Jan de Witt, maar inmiddels is Ted Jan Bloemen een echte Canadees. Hij geniet met volle teugen van zijn leven in Calgary en het team waarin hij terechtgekomen is.
Twee weken geleden culmineerde dat in een opvallend wereldrecord op de tien kilometer in het rood-wit van zijn nieuwe land. Dit weekend sloeg het noodlot toe. Bij het inrijden voor de team pursuit kwam Bloemen onzacht in botsing met de schaats van een ploeggenoot met een diepe snijwond als gevolg.
Even was er paniek. "Hij zal lange tijd niet kunnen schaatsen", oordeelde zijn coach Bart Schouten aanvankelijk. Die analyse bleek gelukkig voorbarig. Na onderzoek in het ziekenhuis bleek dat Bloemen naar alle waarschijnlijkheid twee tot drie weken uitgeschakeld is.
Dat is nog steeds erg jammer, want dat betekent dat Bloemen ook bij de komende World Cup niet in actie komt en dat het eerste internationale treffen waar hij weer te zien is eind januari bij de wereldbekerwedstrijd in Stavanger zal zijn.
De Nederlandse langebaanrijders en -rijdsters zijn het seizoen wel eens beter begonnen. Bij de World Cups zijn het vooralsnog de buitenlanders die de scepter zwaaien. Positieve uitzondering daarop is Kjeld Nuis.
De goedlachse en uitgesproken rijder van Team LottoNL-Jumbo is de enige Nederlander die al twee wereldbekerzeges achter zijn naam heeft deze winter. Hij won in Salt Lake City de 1500 meter en afgelopen weekend in Inzell de kilometer. Dat deed hij bovendien in een baanrecord.
Daarbij is Nuis de enige die al zeker is van een ticket voor de ISU WK Afstanden in Kolomna. Dit seizoen is namelijk de beste Nederlander in het wereldbekerklassement na de eerste vier wedstrijden zeker van deelname aan de WK. En Nuis is na drie wedstrijden op de 1500 meter al niet meer bij te halen door een landgenoot.
Op zaterdag meldde Pavel Kulizhnikov zich af voor de 1000 meter. Dat was zijn goed recht, want de Rus kampte met griep. De manier waarop was minder fraai. Het leek erop dat de Russen expres verwarring zaaiden, een spelletje speelden, want nadat Kulizhnikov zelf had gezegd niet te starten liet de Russische ploeg weten dat de sprinter tegen de zin van zijn begeleiders de wedstrijd aan zich voorbij liet gaan.
Uiteindelijk zegde hij pas op het allerlaatste moment af. Daardoor kon de startlijst van de afstand niet meer worden herzien. Dat was extra zuur voor Gerben Jorritsma die ineens alleen moest rijden, maar ook voor Kjeld Nuis die met een nieuwe loting een sterkere tegenstander zou hebben gehad. Zij baalden dan ook van dit onsportieve gedrag van hun Russische collega.
1.44,21 deed Denis Yuskov over de 1500 meter in Inzell. Een nieuw baanrecord en 0,99 seconden harder dan de nummer twee, Kjeld Nuis. De Rus maakte indruk in Zuid-Duitsland en leek meer op zijn gemak in de Max Aicher Arena dan eerder op de Utah Olympic Oval waar hij achter Nuis eindigde en omdat hij zijn transponders niet had omgedaan zelfs gediskwalificeerd werd.
"Thijsje moet haar kopje omhoog houden om kracht te houden en hier doorheen te komen", zei Margot Boer na haar eerste 500 meter in Inzell. De ziekte van Thijsje Oenema houdt de gemoederen nog altijd bezig. In de ploeg kwam het hard aan, maar ze wilden in Inzell hun ploeggenote steunen, laten weten dat ze aan haar denken in deze moeilijke tijd. En dus reden de Continu-rijdsters met een paarse armband met daarop een speciaal teken voor Oenema.
Het symbool werd goed opgepakt door de andere schaatsers in Inzell, merkte Boer. "Ook veel buitenlandse rijders hebben ermee gereden. Dat is echt hartverwarmend, we krijgen heel veel support."
Eigenlijk had hier een schitterende plaat van de eerste marathon op Flevonice moeten staan. Van een harde koers in de open lucht, maar de weergoden werkten niet mee. De harde wind, hoge temperaturen en de regen maakten het onmogelijk om een goede ijsvloer neer te leggen. En dat terwijl ze daar in de Flevopolder echt wel wat kunnen, wat ijsmaken betreft. Dat lieten ze juist afgelopen week in deze video nog zien: