Hij mocht nog net meedoen aan de tien kilometer, zijn favoriete afstand. Toch nog een meevaller op de valreep, die Marwin Talsma te danken had aan….zijn ploegmaat Tjerk de Boer die het startrecht op het slotnummer nipt verspeelde. Niet dat het Talsma's vierkamp redde, maar voor het gevoel was het prettig dat hij zich een laatste keer in 2022 helemaal kon leeg rijden.
“Dit mag natuurlijk niet gebeuren”, erkende de 25-jarige Fries, doelend op de narrow escape om in het toernooi te blijven. Twee winters geleden (21-22 november) stond hij verrukt met Patrick Roest en Marcel Bosker in een leeg Thialf (wegens corona) te zwaaien met de bloemen, als de nummer drie van dat NK. Nu was het huilen met de pet op. “Ik weet het niet, kan geen vinger op een zere plek leggen, maar een ding is zeker: ik ben flink aan het worstelen dit seizoen. Voortdurend zoeken, technisch, dan is het dit, dan is het dat. De 1500 meter was voor mijn gevoel goed, al heb ik er nog niet over gesproken met de trainer. Gelukkig dat ik de tien ook heb kunnen schaatsen….”
Ging die dan zoals het moet? Hij klokte 13.19,29, de vijfde tijd van de acht stayers., liefst 34 seconden langzamer dan de fel stralende ster onder de vaderlandse allrounders, Patrick Roest. Talsma ‘woont’ doorgaans in de uitputtingsslag van een klein kwartier, zoals dat ook het geval is met de vijf kilometer. Maar dat optreden aan het slot van de eerste NK-dag kreeg sowieso de handen niet op elkaar van Samplonius. Die sprak van ‘de innerlijke drive die hij miste bij de poging van Talsma de rit in elk geval te winnen’. “Waarom het niet lukte? Ik weet het niet. Was compleet leeg. Dat zei ik tegen Arjan. Hij antwoordde dat ik met het mes in de bek moet rijden. Naar mijn idee deed ik dat, maar er zat niets meer in. Dat is lastig om te moeten toegeven, want ik weet dat het erin zit.”
Hij zocht hardop verder naar mogelijke redenen voor zijn tot nog toe anonieme seizoen. Afgelopen voorjaar tekende hij voor de formatie van Jillert Anema en Samplonius; dat betekende een ommezwaai in de benadering van de sport. Waar hij bij Team Frysk onder Siep Hoekstra gewend was de teugels te voelen, krijgt hij nu meer vrijheid van handelen. “Er wordt anders getraind, vooral qua intensiteit. Het is een kwestie van hard trainen en daardoor hard rijden in de wedstrijden. Ik kom uit een ander regime, dat is wennen, al laat ik tijdens trainingen in rondetijden zien dat ik het aan kan. Het valt me zwaar. Daarom heb ik voor twee jaar getekend, zodat ik de kans heb te etaleren waartoe ik in staat ben. Misschien moet ik dit jaar gebruiken om te wennen en volgend seizoen te vlammen.”
Waar Talsma ondanks zijn misère gematigd optimistisch vooruitblikte naar de volgende tweedaagse van belang (3-5 februari 2023) – met plaatsingsmogelijkheid voor het WK Afstanden – stapte ploegmaat Gert Wierda vrij monter de mixed zone binnen. De 1500 meter (twaalfde tijd) was het vroegtijdige eindstation van een kansloze missie. De Burdaarder (20) baalde, maar wist wel wat eraan had geschort. Kapotte schaatsschoenen. “Prutswerk”, gaf hij zonder dralen toe, “iets wat niet in de topsport thuishoort. Het is slecht dat ik m’n spullen niet voor elkaar heb.” Hij lachte voorzichtig. “Als dit probleem is verholpen, kan ik verder. Schoenen maken en weer hard rijden.”
Hij pakte een schaats op die voor hem op de grond lag. Door de hoes die het veterwerk verbergt opzij te trekken, werd een enorme scheur zichtbaar in het leer. Wierda stak er zijn vinger do doorheen. “Logisch dat ik niet meer zo hard reed de afgelopen maand: ik kon m’n kracht niet kwijt. Die schoen wilde niet, ik merkte wel dat er iets niet goed was, maar het moet eerst een klein scheurtje zijn geweest dat gaandeweg steeds groter is geworden. Vanmorgen zag ik het ineens bij het aantrekken van mijn linkerschoen. Die kon Kip Carpenter (materiaalcoach van de nationale shorttrackselectie, red.) repareren. Alleen wist ik op dat moment niet dat mijn rechterschaats er net zo aan toe was. Achteraf zeg ik: heel frustrerend. Want ik ben best wat trainingen zonder een goed gevoel begonnen.”
En zijn debuut in het team van Anema en Samplonius was zo ronkend geweest, mede dankzij een overwinning in de eerste marathon van het seizoen, een baanrecord in Deventer en de derde plaats in de Gruno Bokaal. “De start was zelfs hartstikke goed. Totdat die schoenen scheurden, zonder dat ik het in de gaten had, Bij het terugkijken van beelden na trainingen viel echter niets raars op. Ik reed niet heel slecht, deed ook weinig verkeerd. Wanneer ik dan de coaches vroeg wat ik fout deed zeiden ze dat ik te veel aan het nadenken was. Waarschijnlijk omdat ze ook niets vreemds constateerden aan mijn manier van schaatsen. Het is dan ook een opluchting te weten wat de oorzaak is. Een harde les.”
Die hoefde Tjerk de Boer, de derde Fries-in-mineur van de groene brigade, niet te leren. Ook hij kwam niet voor op de startlijst van de tien kilometer op het NK. “Dan kom ik met het volgende jankverhaal”, merkte hij glimlachend op. “Bij mij is het vrij duidelijk waarom ik onder mijn kunnen presteer. Ik heb na het World Cup Kwalificatietoernooi een liesblessure opgelopen. Er is waarschijnlijk een kleine spierscheuring ontstaan in mijn lies, waarna er weefsel op is gegroeid. Daar heb ik nu nog pijn van die me belemmert bij het schaatsen, zowel op de training als in wedstrijden”, lichtte hij toe.
Niettemin won De Boer wel eerder de Gruno Bokaal, de enige grote vierkamp naast het NK in ons land. “Ja, maar daar deden niet alle toppers aan mee. Hier heb ik iedereen die aan de Gruno Bokaal meedeed achter me gelaten. Op een NK wordt alles uitvergroot. Wanneer het niet loopt, dan rijd je jezelf niet een, twee, drie tussen de besten. Voor mij is het een logisch verhaal. Als topsporter ben je koning in het voor de gek houden van jezelf. Ik verscheen aan de start met het voornemen alles te geven, niet met de gedachte dat het niets zal worden. Maar het was niet realistisch om hier goed te scoren. Ik heb geprobeerd van de ritten die ik heb gereden iets op te steken."
"De 500 meter had ik graag willen winnen (hij werd tweede achter kampioen Patrick Roest, red.), op de vijf kilometer vergooide ik het in de slotfase door niet slim te schaatsen. Dat had niets met mijn blessure te maken, daar verschuil ik me niet achter. Gelukkig is er nog veel moois in aantocht, daar focus ik me maar op. Het is nu gek te roepen dat ik me op het NK Afstanden wil plaatsen voor het wereldkampioenschap. Ik vind wel dat ik ambities moet tonen.”
Misschien wel door zichzelf voor de gek te houden….?
De uitslagen van het NK Allround staan hier.