Afgelopen weekeinde in Astana herhaalde zich dat scenario, toen Groothuis exact diezelfde marge aanhield en de 22-jarige inwoner van Zoeterwoude wederom het zilver kreeg omgehangen. Toch lijkt het een kwestie van tijd voordat het talent uit de Control-ploeg zijn eerste World Cup-overwinning boekt. "Ik moet vooral meer ervaring krijgen met het schaatsen op deze snelheden", zei Nuis. "Ik moet eraan wennen dat dit mijn basis wordt en dat ik zulke snelheden gemakkelijker kan 'oproepen'."
Zijn concurrenten spreken in elk geval vol respect over hem. Davis erkende na zijn nederlaag ruiterlijk dat Nuis hem "vernield" had en Groothuis vertelde eerlijk dat zijn ploeggenoot "écht sterk" schaatste. Volgens zijn coach Jac Orie zijn die loftuitingen niet vreemd: "Want het is best apart dat iemand zo snel het gat met de wereldtop dicht."
Nuis maakte in het olympische seizoen zijn internationale debuut en het had weinig gescheeld of hij had zich direct voor de Winterspelen gekwalificeerd. Alleen omdat hij geen beschermde status genoot ging niet hij, maar Jan Bos naar Vancouver. Afgelopen seizoen brak hij echt door met WK-zilver op de 1000 meter, waarna de flamboyante rijder dit schaatsjaar die lijn doortrekt.
Op dit moment lijkt alleen teamgenoot Groothuis hem te kunnen beteugelen. Maar dat leidt volgens Orie niet tot spanningen in de ploeg. Sterker nog, beide kemphanen maken elkaar alleen maar beter. "Voor de wedstrijd zijn ze elkaar wel een beetje aan het plagen", zegt de coach. "Maar ze gaan ontzettend goed met elkaar om. Dat is ook voor een groot gedeelte de kracht van het team. Er valt geen onvertogen woord."
Dat Nuis in de Kazachstaanse hoofdstad wederom een fractie te langzaam was voor het felbegeerde goud, deed slechts eventjes pijn. Al gauw besefte hij dat er op zijn prestatie niets viel af te dingen: "Stefan 'klapt' wekelijks van dit soort tijden eruit, maar ik schaats niet zo vaak een 1.08. Ik moet gewoon tevreden zijn."
De schaatser zelf zal 't ook weten. Zijn tijd komt nog wel.