“Deze had ik nog niet,” vertelt Joy Beune met een brede glimlach, terwijl ze trots haar gouden medaille vasthoudt na afloop van de huldiging. Vorig jaar brak ze door met wereldtitels ploegenachtervolging, allround en vijf kilometer. Tijdens dit WK wilde ze een paar missende titels toevoegen aan haar erelijst, te beginnen met de drie kilometer.
Het affiche was om van te smullen. Beune, die bij elke internationale race deze winter op het podium eindigde, mocht het opnemen tegen favoriete Ragne Wiklund. De Noorse had in haar eigen Vikingsschip de beste papieren, want ze had de afstand al viermaal gewonnen dit seizoen. Ondanks de vele meegereisde Nederlandse fans, kon het Oranje-applaus niet op tegen het oorverdovende Noorse gejuich.
Dankzij haar hoge snelheid schoot Beune uit de startblokken en pakte ze direct een grote voorsprong op haar directe concurrente. Maar het verschil slonk, waardoor Wiklund twee rondes voor het einde onderdoor kwam op de kruising. “Ik hoopte daarop”, geeft Beune toe. “Dan had ik een lekkere kruising en kon ik naar haar toe rijden. De rondes ervoor had ik zelf veel moeten doen. Ik had niemand voor me om op te jagen. Ragne bleek aan het eind echt mijn redding.”
Beune troefde de Noorse af, maar haar voorsprong op de altijd sterke Martina Sablikova leek vlak voor de finish te verdampen. “Die laatste honderd meter waren erg zwaar. Gelukkig was het net goed en heb ik die gouden plak binnen.” Het verschil op de meet met de Tsjechische was slechts 0,18 seconden, die wel het zilver mocht ophalen na afloop. En daarmee pakte Sablikova voor het vijftiende WK op rij een medaille.
