Met de bloemen in de hand blikte de 20-jarige Tjitske Wassenaar nog eens terug op de moeilijkste maanden in haar jonge leven. In het Duitse Geisingen smakte ze vorig jaar hard tegen het asfalt. Sterker nog: dat gebeurde op de dag af een jaar geleden. ’’Mijn moeder zei net al dat het daarom vandaag zo heeft moeten zijn.’’ Maar een jaar geleden was het allerminst zeker dat Wassenaar volledig zou herstellen. Ze had zwaar hoofdletsel met twee bloedingen. In een Duits hospitaal werd ze in kunstmatig coma gehouden.
’’Het was echt een zware val en ik was er slecht aan toe. Daar heb ik zelf niet veel van meegekregen. Ik was meteen weg. Maar voor mijn ouders was het echt heel moeilijk. Die zagen het allemaal gebeuren’’, vertelt Wassenaar.
In het ziekenhuis bleek dat haar rechterzijde volledig verlamd was. Liefst zeven maanden lang werkte Wassenaar intensief aan een zware revalidatie. ’’Het was zwaar en moeilijk, maar ik ben er goed uitgekomen gelukkig.’’ Ze zag bovendien hoe Cado Motus vertrouwen had in haar kwaliteiten en haar een plek in de ploeg aanbood. ’’En wat voor ploeg, met Lisa van der Geest, Lisanne Buurman en Yvonne Spigt. Een geweldig team om in te rijden.’’
Dat vertrouwen beloonde ze dus exact een jaar later met een prachtige overwinning. ’’Vind je het gek dat de emoties even loskwamen’’, stelde ze lachend. ’’En dat terwijl ik eigenlijk helemaal geen specialist ben in de marathon. Ik moet het meer hebben van de korte afstanden, van de sprint.’’
Maar die laatste kwaliteit kwam in Venhuizen wel goed van pas. Terwijl Sharon Hendriks en Lisa van der Geest vooral oog hadden voor elkaar, bemerkte Wassenaar tot haar verbazing dat ze ook deel uitmaakte van de kopgroep. En op het moment dat Marieke Dohle in de laatste ronde wegsprong, wist Wassenaar dat ze mee moest. ’’Ik wist dat ik haar in de sprint kon verslaan, dus ik had geen keuze. Ik moest ervoor gaan.’’
Dat deed ze, en met succes. In de sprint liet ze Dohle achter zich. Die werd ook nog gepasseerd door Buurman, waardoor voor Dohle het brons resteerde en Buurman het zilver opeiste. Maar die overwinning, die was toch echt voor Tjitske Wassenaar. ’’Zo ontzettend mooi. Dit is voor mij echt het moment waarop ik die hele nare periode kan afsluiten. Het moment waarop ik kan zeggen ’het is klaar’.’’