In de zinderende eindsprint waarin de wedstrijd in Deventer eindigde, klopte Janneke Ensing (27) nipt Mariska Huisman en Foske Tamar van der Wal. Daarmee bevestigde de schaatsster uit Gieten wat ze inmiddels zelf eigenlijk al wist. "Ik kan nu vertrouwen op mijn sprint, ben sterk genoeg om mee te doen om de overwinning."
Daaraan twijfelde Ensing heel lang. In de finales, vertelt ze, deed ze altijd maar wat ze dacht dat goed was. "Dan ging ik in de laatste drie rondes op kop rijden. Of ik demarreerde. Maar dat had allemaal geen zin. Nu weet ik dat ik me in de finale rustig kan houden en in de laatste pakweg acht ronden kan aansturen op de sprint. Daar heb ik ook goede kansen in, dat is nu wel duidelijk geworden."
Dat heeft veel te maken met de keuzes die ze heeft gemaakt. Ensing reed in het marathonpeloton altijd rond als eenling of als onderdeel van een duo, omdat ze de nadruk wilde leggen op de langebaan. "Maar het is me inmiddels wel duidelijk geworden dat ik daar geen topper zal worden. Daarom heb ik nu echt de keuze voor de marathon gemaakt. Ik zit nu in een echte ploeg, Team Schaats Hart, en dat vind ik geweldig. Ja, ik ben een echte marathonschaatsster geworden, zo kun je dat wel stellen."
Vooral de ploeg vindt ze fijn. Onderdeel uitmaken van een groter geheel, dat is wat ze lang heeft gemist, stelt Ensing. "Daar kom ik nu een beetje achter. Ik vind het heerlijk om samen ergens naartoe te werken, om samen een plan te maken en om samen die wedstrijden in te gaan. Daar kan ik echt van genieten."
Team Schaats Hart is bovendien wellicht ook de redding van haar loopbaan. Want Ensing – die een opleiding sportdiëtiste volgt en naarstig op zoek is naar werk – wilde serieus stoppen. Ze richtte zich met steeds meer succes op een carrière in het wielerpeloton en geloofde het op het ijs wel een beetje. "Tot Team Schaats Hart bij me kwam. Ze konden niet echt iets bieden, maar wilden me wel in het team. Toen er bij de ploeg zekerheid was, twijfelde ik zelf weer. Maar ik heb het toch gedaan en daar ben ik blij mee."
Ensing bedong wel een vrije rol. "Ik heb gezegd dat ik misschien geen enkele marathon zou rijden, misschien eentje of misschien vijf. Dat was prima. Dat gaf me zoveel rust dat ik daar ook weer harder van ben gaan rijden. De afgelopen weken bleef die zege nog even uit, maar nu ging het dan wel goed. Dat vind ik zo mooi voor het team."
De eerste en tot nu toe enige zege van Ensing dateert alweer van vijf jaar geleden, in 2008 in Amsterdam. De ene die ze nu toevoegt, hoeft zeker niet de enige te blijven. "Het gaat heel goed. Ik voel me lekker en heb plezier. Als straks ook Leonie Lubbinge nog fit is, zijn we met Maria Sterk en Margo van de Merwe weer met z’n vieren. Dan kan het alleen maar beter worden."
Op de middag van de marathon startte Ensing nog wel in Thialf, tijdens de KPN NK Afstanden. "Omdat ik me opeens heel makkelijk en rechtstreeks plaatste voor de 3000 meter." Meer woorden wil ze er niet aan wijden. Lachend: "Het was niet best, laten we het daarop houden."
In Deventer zag ook Ensing vervolgens hoe de vrouwen er goede koers van maakten met diverse uitvallen. Ensing: "We wilden overal bij zitten en dat is goed gelukt." Maar tot een definitieve breuk kwam het niet, waardoor het aankwam op de sprint. Daarin was voor Ensing vooral het verschil met Huisman minimaal. Huisman moest middels een fotofinish genoegen nemen met de tweede plaats, maar weet inmiddels wel het oranje leiderspak stevig om de schouders.