Kan Bart Swings winnen van Joey Mantia, Kalon Dobbin en de Koreanen?
Mocht u al eens een Europees Kampioenschap skaten gezien hebben, dan komen deze heren u vast bekend voor. Ze dragen een zwart pak, kijken heel streng van zich af, bevinden zich in de VIP-tent en hebben werkelijk de ballen verstand van de skatesport. Niet geheel toevallig zijn het wel net deze heren die beleidsbepalend bezig zijn. Het eeuwenoude liedje, de onkundige sportbestuurder. Maar wel het karikatuur. Hadden deze heren Ajax bestuurd, dan was de Telegraaf met twee edities per dag gekomen.
Het charme-offensief van de CEC kwam wel op het goede moment, al dan niet ingefluisterd door rijders, coaches, en feitelijk iedereen die begaan is met de skatesport. Jarenlang lag het internationale bestaansrecht van de sport in handen van Coni Altherr. Deze Zwitser zette in zijn eentje een fantastische World Inline Cup op poten. Megamarathons dwars door de grote steden Berlijn, Zürich, Parijs, Seoul en New York. En overal massa’s skaters op de been. Toen hij zijn concept verkocht, was ook de geest uit de fles. De World Inline Cup is op sterven na dood.
De Europa Cup dus, als de opvolger van de World Cup. Om atleten over de hele wereld een podium te bieden zich met elkaar te meten. Omdat de heren bij de CEC niet meer in hun mars hebben dan hun afgedwongen status, besloten ze het niet moeilijker te maken dan het is. Ze haakten aan bij bestaande en succesvolle evenementen als Gross Gerau, Heerde en Bologna. Die doen niets anders dan voorgaande jaren, behalve dat ze een knaak per ingeschreven deelnemer mogen afdragen aan de bobo’s. Kunnen ze op hun volgende tripje nog een hotelsterretje extra boeken.
Zonder gekheid, al die knaken opgeteld zouden de prijzenpot moeten vormen. Maar men vond dat die prijzenpot alleen bestemd is voor Europese rijders. Dus je nodigt wel niet-Europeanen uit, maar sluit ze uit van de prijzenpot. En dus kwam Nieuw-Zeelander Kalon Dobbin toch maar niet opdraven tijdens de Skate-Off. Daarmee ondermijnt de CEC het hele idee van deze cup, namelijk wereldtoppers voorzien van concurrentie. Dat Bart Swings met een minuut voorsprong in Emmeloord kan winnen, dat wisten we al een paar jaar. Maar kan hij ook van Amerikaan Joey Mantia, Kalon Dobbin en de Koreanen winnen? Dat zullen we nooit weten.
Het bewijs dat ze het ingefluisterde idee van de Europa Cup nooit echt hebben begrepen is daarmee geleverd. Het enige motief is die paar knaken geweest, voor de rest kunnen ze nog geen uitslagen of rangen en standen publiceren op het wereldwijde web. Zouden ze eens de ambitie hebben van Scott Arlidge en Felix Rhijnen, dan werd het wellicht eens iets. Zij reden op zondagochtend in Frankfurt een wedstrijd om de German Inline Cup, vervolgens met 180 door de trajectcontrole bij Arnhem om ’s avonds te kunnen starten in Heerde.
En dat is eigenlijk het verhaal van de skatesport. Die is zo verrekte mooi, dat de atleten er alles voor doen en laten, ook al levert het ze niks op. Clubs en enthousiastelingen organiseren fantastische evenementen voor ze, maar dan komen de sportbonden. Die plannen het liefst 10 wedstrijden in één weekend, al was het maar om er zeker van te zijn dat er nergens meer dan 30 aan de start staan.