Femke Kok heeft baanrecord Thialf te pakken: 'Hier droomde ik van'

De vrouw uit Nij Beets stond met haar diploma’s in de mixed zone van Thialf nadat ze haar droom van een baanrecord in Thialf waarmaakte. “Dat eerste lijstje lag al voor m’n tweede race klaar”, vertelde Kok. Na de tweede rit kreeg ze nog een lijst met alweer een snellere tijd. “Mijn moeder bewaart ze thuis, daar krijgen ze een mooi plekje.” Net als Jenning de Boo krijgt ook Kok op korte termijn een plekje in de Hall of Fame van Thialf, waar alle schaatsers met bijbehorend baanrecord hangen. “Daar droom ik al vier jaar van.”

Als klein meisje was Kok een talentvolle schaatsster die volgens kenners heel ver zou kunnen komen. De tijden die ze de laatste seizoenen reed, maakten voor haarzelf pas tastbaar dat ze tot de beste rijdsters van de wereld zou kunnen behoren. “Toen ik bij Gerard kwam begon die droom voor mij realistisch te worden. Hij kwam na de race ook bij me. ‘Yes, eindelijk hebben we hem’, zei hij. Ik zag die naam van Angelina Golikova al vier jaar hangen in Thialf, elke dag als ik hier train denk ik daar wel eens aan. Ik ben heel trots dat ik daar nu mag hangen.”

Het seizoen van Kok kende twee gezichten. In eerste instantie ontbrak ze in het voorseizoen door het CMV-virus, gaandeweg werd duidelijk dat de Friezin goed herstelde en stiekem in prima vorm verkeerde. De begeleidingsploeg van Reggeborgh was voorzichtig met hun oogappel, maar na twee goede races tijdens het NK Sprint was er - ondanks dat ze zich terugtrok voor de tweede dag - geen ontkennen meer aan: Femke Kok is terug en sterker dan ooit. “Het gaat gewoon echt lekker, ik merkte tijdens de World Cups al dat ik – ondanks mijn achterstand – steeds beter ging presteren. Ik moest in het seizoen groeien, dat gaat inmiddels een stuk makkelijker.”

Dat Kok dit seizoen erin slaagt om de lat voor de concurrentie nog hoger te leggen, mag best bijzonder genoemd worden. Ondanks de gemiste start en de beperkte tijd op het ijs in de eerste fase van de schaatsjaargang, heerst ze in binnen- en buitenland op de kortste afstand. De tegenstand had er op voorhand al vrede mee dat Kok aan de haal ging met de nationale titel. “Had ik niet verwacht”, zei Kok. “Toen ik aan het begin van het seizoen niet in staat was om te schaatsen, had niet gedacht dat er dit jaar nog een 36’er zou uitrollen.”

Zo op het oog lijkt het of Kok de fysieke malheur, die haar enkele maanden geleden parten speelde, allang weer vergeten is. Niets is minder waar. “Ik ben nog steeds wel snel moe. Het herstel gaat goed, de staf is het continu aan het monitoren. Ze houden me goed in de gaten.” De World Cups vraten energie, voelde Kok. “In Calgary heb ik voor mijn doen rustig aan gedaan, ik voelde dat ik op hoogte minder goed herstelde. Ik heb naar mijn lichaam geluisterd, het betaalt zich nu uit dat ik nog steeds naar mijn lichaam moet luisteren. Normaal had ik geen last van de jetlag en kon ik makkelijk switchen, maar de laatste weken slaap ik steeds negen uur. Ik heb het blijkbaar nodig.”

Op de zogenaamde ‘bucketlist’ van Kok worden ondertussen steeds meer mijlpalen afgevinkt. Van het rijden voor een vol Thialf tot de wereldtitel op de 500 meter en nu een baanrecord in Thialf. “Alleen de olympische titel blijft over, daar ga ik voor”, besloot de snelste vrouw van Nederland haar betoog.