Het was ploegleider Remco de Mik die een overstap naar de Topdivisie initieerde. “Tot onze eigen verbazing, zo eerlijk moet ik ook zijn, hebben we afgelopen winter het ploegenklassement gewonnen bij de beloftes. Als team hebben we ons verbeterd ten opzichte van het jaar ervoor. Iedereen heeft zich individueel verder ontwikkeld en weggecijferd voor de anderen wanneer dat nodig was. Daarom vond ik dat zij een stap moesten maken.”

Fortune Coffee
Oefenen op 'het droge' is er niet bij.
Fortune Coffee
De enthousiaste vrouwen, met Kaat ondersteboven.
Fortune Coffee
'Diep zitten!'
Fortune Coffee
Oppassen dat de schaatsen niet nat worden.

“Wat denkt Remco nou?”, was de eerste reactie van Iris Mulder. “Ik was niet gelijk enthousiast om zo’n grote stap te maken. Vorig jaar heb ik geen podiumplek behaald. Ik heb wel meerdere keren in de aanval gezeten en Maaike (Koelewijn) af kunnen zetten voor de sprint, maar zelf ben ik nooit in winnende positie geweest. Was ik er dan al klaar voor?” Ook Heleen Docter was verrast door de woorden van haar coach. “Vroeg hij dat aan mij? Maar het was een serieuze kans, waar ik goed over na moest denken. Het duurde even voordat ik aan het idee gewend was.” Uiteindelijk was het voor Iris en Heleen doorslaggevend dat ze als ploeg de overstap zouden maken. Kaat van Steekelenburg had zich makkelijker over haar twijfels heen gezet. “Ik wist niet zeker of ik er klaar voor was na twee jaar bij de beloftes. Maar het was nu of nooit en ik zag het als een heel toffe uitdaging.”

Eline van Voorden

Eline van Voorden, 23 jaar

Drie vrouwen promoveren naar het hoogste niveau, Eline heeft al een jaar ervaring opgedaan. “Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad als belofte bij Fortune Coffee. Ik had destijds gezegd dat ik naar de Topdivisie zou gaan als ik een wedstrijd zou winnen. Toen dat lukte, moest ik mijn belofte inlossen. Fortune maakte die stap niet, waardoor ik op zoek moest naar een ander team en terecht kwam bij PGM Bakker. Op het moment dat die ploeg stopte en Fortune promoveerde, was één en één snel twee.” Eline wordt door haar ploeggenoten als de topdivisiegoeroe gezien en krijgt de nodige vragen over het rijden op het hoogste niveau. Kaat heeft een van de lessen goed in haar oren geknoopt: “Niet in de wasmachine komen, niet in de wasmachine!” Na verdere navraag blijkt ‘de wasmachine’ de plek te zijn waar veel positiewisselingen plaatsvinden in het peloton en je veel energie kwijt bent om je voorin te handhaven.

Alleen de nummer twee van de beloftecompetitie, Maaike Koelewijn, heeft bedankt voor de nieuwe uitdaging. Met haar ambities op de langebaan kiest de pas 17-jarige rijdster ervoor eerst meer uren te maken bij de beloftes voor ze zich mengt met de besten van het land. Voor het topdivisiekwartet wordt het de eerste maanden aftasten. “Met de rijdsters hebben we erover gepraat dat komende winter moeilijker wordt”, vertelt Remco. “Bij de beloftes reden we voorin mee en als de sprint aangetrokken moest worden, reed de groene trein op kop van het peloton. Als het nu in de finale op de sprint aankomt, verwacht ik geen groene trein voorin. We moeten andere dingen proberen. Wie weet verrassen we onszelf weer.”

Iris Mulder

Iris Mulder, 21 jaar

Iris heeft in haar twee belofteseizoenen veel geleerd. “Als ik terugkijk naar het eerste jaar bij Fortune, volgde ik vooral. Ik zat af en toe per ongeluk mee met een aanval. In dat jaar maakten we wat stappen, maar vorig seizoen ging zó goed. We waren heel erg op elkaar ingespeeld en konden meedoen met het spelletje.” Hoe ze zo gegroeid zijn? “Remco en Eva (van Til, de andere coach, red.) verzinnen elke keer nieuwe uitdagingen voor ons. Eerst waren het kleine doelen, daarna moesten we in bepaalde rondes aanvallen en zo werden de uitdagingen steeds groter. Ik leer uit mijn comfortzone te stappen.”

Het is niet de eerste keer dat Remco een topdivisieteam onder zijn hoede heeft. In het seizoen 2021/2022 acteerde Fortune Coffee een jaar op het hoogste niveau, waarna de rijdsters aanbiedingen kregen van andere ploegen en vertrokken. Vervolgens keerde Remco terug naar de Beloftedivisie om daar opnieuw te bouwen aan een ploeg. “Ons doel is niet om tot de besten van de Topdivisie te behoren”, legt Remco uit. “Wij willen graag rijdsters helpen een stap te maken. Zo sta ik erin, maar ook onze sponsor. De meeste vrouwen komen uit de Zesbanencompetitie en van daaruit helpen wij ze verder groeien.”

“Die ambities komen door mijn eigen marathonverleden. Ik heb zo’n tien jaar bij de beloftes gereden. We hadden geen middelen, ik ben in al die jaren slechts een keer naar de Weissensee geweest. Nooit had ik een team zoals dit. Ik vind het heel leuk om dit wel aan deze vrouwen te kunnen bieden – hoewel we een van de kleinste budgetten van de Topdivisie hebben. Elke keer ben ik er weer verbaasd over dat het lukt. Wat mij drijft is dat alles voor elkaar is: dat ze de juiste kleding hebben, verzorgers op het ijs en vier vrouwen klaar voor de start.”

Kaat van Steekelenburg

Kaat van Steekelenburg, 20 jaar

'Vier vrouwen klaar voor de start’. Deze woorden van Remco lijken overbodig, maar de vrolijke chaoot Kaat van Steekelenburg bewees afgelopen winter dat de vele checks van haar coach essentieel zijn. Met veel gelach van haar teamgenoten op de achtergrond vertelt ze het wonderbaarlijke verhaal over haar materiaal op de Weissensee. “Ik had wel ijzers meegenomen naar Oostenrijk, maar die pasten niet. Gelukkig mocht ik de ijzers lenen van de moeder van Maaike, waar ze twintig jaar geleden mee had gereden op de Weissensee.” De ijzers bleken (bijna letterlijk) goud waard, want met twee andere belofterijdsters Sofia Schilder en Susanne Prins ging Kaat ruim honderd kilometer op kop tijdens de Alternatieve Elfstedentocht. De drie talenten hadden een voorsprong van dertien minuten op de topdivisierijdsters in het peloton, maar werden na 130 kilometer ingerekend. Wie denkt dat het drietal keihard heeft afgezien… “Het was heel gezellig. We waren aan het zingen, aan het kletsen en aan het zwaaien. Iedereen was ons aan het aanmoedigen. Een heel bijzondere ervaring.”

De vrouwen lijken klaar voor zaterdag, totdat ‘topdivisiegoeroe’ Eline haar verwachtingen over de eerste wedstrijd uitspreekt. “Wat ik van vorig jaar weet, is dat zo’n aftrap altijd chaos is. Er wordt zo hard mogelijk gereden om de zwakste rijdsters te lossen. Iedereen gaat z'n plekje zoeken. De teams willen ontdekken hoe de verhoudingen onderling liggen.” Remco vult aan: “Dit is voor iedereen dé kans om direct het leiderspak te veroveren.” Geen opbeurende woorden voor de gespannen vrouwen, maar wanneer ze vlak voor de start – met hopelijk de goede ijzers – klaarstaan, zullen ze het vertrouwen in elkaar uitspreken en hun motto herhalen: ‘We maken er een feestje van’.

Heleen Docter

Heleen Docter, 27 jaar

Kaat is de spring-in-‘t-veld van het team en ook Eline en Iris praten er vrolijk op los. Heleen is rustiger en zorgt voor het evenwicht. Naast het schaatsen doet ze voor haar PhD movement science onderzoek naar langlaufers en hun zuurstofopname. “Ik heb naar de zuurstofopname gekeken tijdens het skiën, om te bepalen hoe een skiër het best zijn energie kan verdelen. Bijvoorbeeld als je hier harder gaat, win je zoveel seconden, zonder dat het veel extra kracht kost.” Verschillende malen is ze naar Trondheim vertrokken voor het onderzoek. Vanwege de stap naar de Topdivisie verblijft ze komend jaar overwegend in Nederland en na de winter hoopt ze alles af te ronden.