Luc ter Haar (Bouwselect – De Haan Westerhoff) stierf geen duizend doden toen hij in de finale van de skeelerrace plotseling op kop was komen te zitten met de man die na jaren van anonimiteit weer als een tulp in het voorjaar aan het opleven is: Jordy van Workum. Het was wel spannend. Want ja, als de weg naar de zege slechts een obstakel telt, wil je dat wel afmaken. Maar diezelfde menselijke hindernis voor Ter Haar – Van Workum dus – had als junior ooit een wereldtitel op wieltjes bemachtigd.
Het werd, na een ontsnapping uit de kopgroep van zes man op drie ronden van het einde, snel duidelijk dat het een sprint à deux zou worden. Een onwennige situatie voor beiden, want Ter Haar zegevierde in het verleden een keer in een marathon, terwijl Van Workum het als A-rijder nog nooit tot het podium had geschopt. “Ik wist echt niet wat ik van Jordy moest verwachten. Hij ging er wel voor, zal ik maar zeggen”, vertelde Ter Haar, die in de slotkilometer geen kopwerk meer verrichtte. “Zodat Jordy de sprint moest aangaan. Ik denk dat ik hem er een beetje mee verraste, vervolgens ook door zelf mijn sprint vroeg in te zetten.”
Het bleek de juiste aanpak: hij won afgetekend. “Ik kan me geen betere start van het marathonseizoen wensen”, erkende hij. “Deze competitie is belangrijk voor me. Daarom is het fijn dat we als ploeg een heel goede wedstrijd hebben gereden, die bovendien is beloond met de derde plek op het podium”, besloot Ter Haar, doelend op zijn nieuwe ploegmaat Christian Haasjes die in de spurt van het minipeloton Crispijn Ariëns de baas bleef.
Die jarige Staphorster (22), de winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, reageerde mogelijk nog gelukkiger dan Ter Haar. Het was vooral de gesmeerd lopende samenwerking tussen de twee die hem trots maakte. “We zijn amper een maandje ploegmaten van elkaar, maar we kunnen elkaar nu al blind vertrouwen. Voor de start hebben we amper twee minuten met elkaar gesproken. Toen we met de kopgroep waren vertrokken, keken we een paar keer naar elkaar. Ondanks dat je door die spiegelende brillenglazen niet veel van andermans ogen ziet, voelden we dat het goed zat. En dat in de eerste marathon samen”, ratelde Haasjes, voor wie er geen betere voorbereiding bestaat op de schaatswinter dan het rijden van skeelermarathons.