Een spelletje als de mass start gaat Marijke Groenewoud met mindere benen ook nog uitstekend af. Waar ze zich ploeterend door de individuele nummers van de World Cup werkt, danst ze met de lichtvoetigheid van een ballerina naar de winst op de mini-marathon. Haar evenknie Bart Hoolwerf (3e) lukt dat niet.
Groenewoud, uit Hallum afkomstig maar tegenwoordig wonend in Grou, vertrouwt na de saaie race voor de vrouwen op haar eindsprint. Die blijkt in de eerste weken van de Daikin Marathon Cup vlijmscherp (vier zeges op rij), dus waarom ook niet in een internationaal veld? Ivanie Blondin denkt Groenewoud binnendoor te verrassen, maar met de manoeuvre helemaal buitenom maakt de rijdster van Team Albert Heijn Zaanlander zoveel meer vaart dat ze de Canadese de baas blijft.
Een film zoals die de voorbije jaren dikwijls is vertoond. Dan is het Irene Schouten, de keer erna Groenewoud voor wie de overwinningsserenade wordt afgedraaid bij de podiumceremonie. “Of ik de volgende keer weer dit recept gebruik? Zolang ik win wel”, reageert ze met een big smile in het korte interview bij de NOS. De tussensprints in de wedstrijd hebben niet prettig aangevoeld. “Wanneer de groep in gang werd getrokken, ging ik moeizaam mee. Gelukkig bleek mijn eindsprint als vanouds.” Die van ploegmakker Elisa Dul ook: zij beloont zichzelf met de bronzen plak.
Dat resultaat noteert de jury ook voor Bart Hoolwerf. Hij en de anderen die vergeefs op een massasprint hebben gegokt (omdat olympisch- en wereldkampioen Bart Swings nu eens weigert alle ontsnappingspogingen te neutraliseren), moeten knokken om de ereplaatsen achter Timothy Loubineaud. De Fransman profiteert handig van ‘de herrie in tent’ die Jorrit Bergsma tot drie keer toe heeft geschopt. Zijn demarrages verleiden Swings dan nog wel tot actie, op de versnelling van Loubineaud laat de Belg het lopen. Swings heeft daarna onvoldoende power om nog top-3 te finishen. De Italiaan Daniele Di Stefano grijpt zilver, met een voorsprong van tweehonderdsten op Hoolwerf.
De afmaker van Marathonteam Reggeborgh heeft net als Groenewoud (‘Marijke vertelde me dat de krappe bocht niet de snelste weg was naar de streep’) de langere weg richting aankomst gekozen. Ook op dat deel van de baan heerst de chaos en hangen anderen als inktvissen met hun tentakels aan zijn heupen. “Ze duwden me de bocht uit, zo moest ik nog meer meters maken. Ik kreeg veel snelheid, maar moest steeds extra meters rijden om te ontwijken”, zo reconstrueert hij de verhitte strijd.
Dat Bergsma de rol van onvermoeibare locomotief heeft vervuld, is van tevoren doorgenomen. “We wilden de wedstrijd niet op onze schouders krijgen. Doordat Jorrit probeerde weg te geraken, hoopten we een kans te creëren voor hem. Hij hoeft slechts een klein gaatje te pakken en de rest is gezien. Ach, het is niet gelukt. We zijn zoekend, deze samenstelling is nieuw, maar ik ben er tevreden over de samenwerking met hem. Het wordt nog een beetje uitvinden hoe we het best gebruik kunnen maken van zijn kwaliteiten.”
Angel Daleman zorgt er het hele weekend van de wereldbeker al voor dat ze wordt opgemerkt als jonge debutante. Aan de schertsvertoning waarin ze zondag verzeild raakt, zal ze niet te veel herinnerd willen worden. De mixed gender relay – het onderdeel wil de ISU dolgraag snel op het olympisch menu – heeft na twee seizoenen nog steeds het niveau van een kindercrèche zonder toezicht. Alles loopt gierend uit de hand. Schaatsers die elkaar moeten aflossen lijken op magneten met dezelfde polen, oftewel: ze weten elkaar nauwelijks te vinden. De Italiaanse ploeg loopt tegen een diskwalificatie aan, omdat de slotrijder Francesco Betti niet op tijd in de wisselzone is.
Laat dat nou ook gebeuren met de TeamNL-afvaardiging van Daleman en Wesly Dijs. Ze liggen nota bene op koers voor goud (in een nieuw wereldrecord), maar bij haar rush naar de verlossende duw die ze in de rug van Dijs zal geven, ziet Daleman tot haar schrik dat haar partner nog wat voortkabbelt aan de verkeerde zijde van de M-Wave. Er is geen aflossing mogelijk en Nederland zal DSQ op het scorebord als toevoeging zien.
“Een black-out”, erkent een lachende Dijs, en Daleman kan niet veel meer dan mee grinniken. “Als iemand had gezegd dat ik alles zou moeten inzetten om voor de winst te gaan, dan zou ik dat hebben gedaan. Ik had het gevoel dat ik goed zat, dat ik pas de volgende ronde de baan in moest. Er gebeurt zoveel op dit onderdeel, vorig jaar ging het ook helemaal fout, en er heerst zo’n chaos. Er is een teamgenoot, je moet wisselen, er is een aflossingsvak, er is zoveel…”
Daleman: “Ik neem Wesly niets kwalijk, dit kan gebeuren, zeker bij een langebaanrijder want die is dit niet zo gewend. Ik weet van shorttrack dat er tijdens een mixed relay heel vaak wat verkeerd kan gaan.” Dijs zegt te hopen dat er bij de World Cup van Calgary een nieuwe poging mag worden gewaagd, met zijn jonge partner. “Prima. Ik vind het wel leuk”, besluit Daleman.
De uitslagen van de World Cup staan hier
