De marathontweedaagse in Noord-Brabant is voor Marijke Groenewoud geen reden om een weekendje te boeken in het zuiden. De Friezin slaapt veel liever thuis in haar vertrouwde nest, maar staat ook reserve voor het ISU EK Allround dat zaterdag van start gaat in Heerenveen. “Je vergeeft het jezelf nooit als iemand zich afmeldt en ik zit hier”, vertelt ze na alweer haar twaalfde overwinning dit seizoen.
Dat verklaart waarom Groenewoud direct na haar overwinning snel de kleedkamer induikt, om gedoucht en na nog snel even een warme chocolademelk naar binnen te werken weer in de auto kruipt. “Als iemand vannacht ziek wordt, dan moet ik gewoon daar zijn. Hoe klein de kans ook is dat er nog iemand uitvalt. Ik ga er ook niet vanuit, maar je moet er wel klaar voor zijn.”
Liever had Groenewoud dan ook het EK gereden. Sterker nog, het titeltoernooi zat ook ingebakken in de jaarplanning. “Ik had er zelfs een beetje een doel van gemaakt, dus het was wel even zuur dat ik me niet plaatste.” Gelukkig heeft de veelzijdige rijdster altijd nog de marathon om op terug te vallen. In de lichtstad bewees ze net als de overige elf keer dit seizoen dat er op haar geen maat staat. De koers vond ze weliswaar saai, voor de uitkomst maakte dat haar niets uit. In de eindsprint hield ze ploeggenote Bente Kerkhoff en Gioya Lancee ver achter zich.
Het was alweer de twaalfde zege dit seizoen en daarmee komt een bijzonder record in zicht. Daniëlle Bekkering wist in het seizoen 2006/2007 maar liefst vijftien keer winnend over de streep te komen. Groenewoud was er zich tot vrijdag nog niet van bewust, maar werd voorafgaand aan de wedstrijd over de bijzondere statistiek nog aangesproken. “Het zou leuk zijn, maar ik weet niet hoeveel marathons ik nog ga rijden”, stelt ze. “We gaan ook nog weer naar Tenerife…”
Want ondanks de zegereeks in de marathon blijft de langebaan het hoofddoel dit seizoen. Het trainingskamp in de Spaanse zon moet de laatste impuls geven om de vorm aan te scherpen richting het WK Afstanden in maart. Groenewoud sluit zich dit weekend dan ook zeker niet af voor wat er tijdens het EK in Heerenveen gebeurt. Zelfs de sprint volgt ze. “Femke Kok en Jenning de Boo winnen de 500 meter? Dat zijn nog geen schokkende uitslagen.”
Onderweg van huis naar Tilburg voor de marathon van zaterdag zal ze ongetwijfeld ook weer meegenieten. “We starten om kwart voor zeven en het is zeker wel tweeënhalf uur rijden. Mijn ouders rijden, dus ik heb genoeg tijd om het allemaal te bekijken. Maar nu eerst een warme chocomel en dan snel naar huis.”
De uitslagen vind je hier.
De doelen van de 24-jarige Vera van Ditshuizen waren helder voorafgaand aan het seizoen: “Op het NK Allround staan en een marathon winnen.” Ze lacht breed als ze na de marathon in Eindhoven constateert dat ze beide heeft behaald, ondanks dat ze in oktober nog moest toekijken met een corona-infectie. Intussen is ze weer helemaal fit en kwam ze in Eindhoven na zestig ronden solo over de streep, voor haar ploeggenote Anna Marit Sybrandi en Manon Gremmen. De afwezige Mayke Vriesinga, eveneens van Boltrics, behield het oranje leiderspak.
De wedstrijd in Eindhoven leek lange tijd op een massasprint uit te draaien. Met Sybrandi en Maaike Koelewijn stonden er immers twee veelwinnaars aan de start. Voor Van Ditshuizen diende zich in de finale echter nog een uitgelezen kans aan. “Ik dacht: ‘het is vroeg’, maar toen ik weg reed ben ik gelijk de rondjes gaan aftellen. Het team stopte daarna zo goed af. Ik keek af en toe om en de ploegleiding gaf aan dat het gat groeide. Toen de omroeper riep dat het stilviel, gaf me dat alleen maar meer motivatie.”
Wittetruidraagster Sybrandi deed rondenlang uitstekend werk op kop van het peloton, waar Koelewijn dit seizoen niet over ploeggenoten beschikt om gaten voor haar dicht te rijden. Andere ploegen waren ook niet genegen om de snelheid omhoog te brengen. “Het was een kwestie van niet doseren, gewoon doorgaan”, gaf Van Ditshuizen aan. “Dan geeft het wel een boost als je hoort dat ze stilvallen.”
Trainer Siep Hoekstra brulde zijn pupil uiteindelijk naar de streep. “Dat hoor je wel, hoor!”, lachte Van Ditshuizen. “Het was mijn doel om er eentje te winnen, maar moet het wat meer hebben van de ontsnapping. Nu hebben we het mooi uitgespeeld met het team en super dat Anna Marit dan nog tweede wordt.”
Hoe verder, nu de doelen voor dit seizoen behaald zijn? Wellicht is het Daikin NK Afstanden een mooi nieuw doel nadat ze in december al aan een vol Thialf mocht proeven. “Dat was een supervette ervaring met al het publiek. Ik heb wel eens mass start gereden, maar dat is toch anders dan als je alleen in de baan rijdt. Het smaakt zeker naar meer!”
