De voorsprong van Groenewoud was groot; acht tienden was het verschil met Miho Takagi, de regerend wereldkampioene. Voor de camera van de NOS analyseerde ze haar rit: “Bij de opening lag ze ver voor, maar ik had een goede tussenronde. In de laatste ronde voel ik hem ook wel, maar dat heeft iedereen. Ik denk dat ik hem op de tussenronde gewonnen heb.”
Waar ze een maand geleden nog een grote vormdip kende vanwege een fikse verkoudheid, kwam ze die vlak voor het Nederlands kampioenschap weer te boven. Die vorm nam ze ook mee naar Polen, waar ze in tegenstelling tot vele andere WK-gangers graag naar toe wilde. Het tragere ijs in de Poolse stad is haar immers goed gezind.
“Ik heb hier goede herinneringen, dus ik wilde hier graag heen”, vertelde ze. “Het hotel en de ijbaan zijn prima, dat maakt me niets uit. Omstandigheden zijn voor iedereen hetzelfde, dan doen we er maar wat langer over.” Dat ook ploeggenoten Elisa Dul en Melissa Wijfje in Polen zijn, scheelde natuurlijk ook.
Een week na haar teleurstellende vierde plaatsen op de Daikin NK Afstanden heeft Suzanne Schulting teruggeslagen. Met een tweede plaats op de 500 meter revancheerde ze zich. Kort achter de Amerikaanse Erin Jackson was haar 38,17 goed voor de tweede tijd.
Toegegeven, de Japanse Miho Takagi reed in de B-groep de snelste tijd van de dag en de Nederlandse WK-afvaardiging op de kortste afstand is niet afgereisd naar het Poolse Tomaszów Mazowiecki. Femke Kok, Jutta Leerdam en Angel Daleman verkozen een extra trainingsweek in Heerenveen voordat ze na de aanstaande wereldbeker naar het Noorse Hamar trekken. Schulting is ‘slechts’ reserve.
Hoewel ze nog even met een schuin oog naar het WK Shorttrack keek, verkondigde ze vrijdag dat de kans dat ze voor dat toernooi naar China reist ‘super-superklein’ is. De wereldbeker dit weekend in Polen en volgende week in Heerenveen zijn haar laatste optredens van het seizoen. Ze was blij met de tweede plaats, liet ze weten bij de NOS, al had ze stiekem op meer gehoopt.
“Het was geen fantastische opening, maar de kruising voelde wel heel goed. Ik heb het laten liggen in de opening. Dat moet sneller en dat kan ik ook. Dat heb ik al vaak laten zien dit seizoen. Ik voelde ook dat het niet goed was, maar daarna dacht ik zitten en rammen. Dat ging goed, dus dat is mooi.”
Ook bij de mannen bleek dat de NK-vorm nog niet verdwenen is. Voor een man als Sebas Diniz was de wereldbeker geen trainingswedstrijd, maar een troostwedstrijd. Het leverde de 23-jarige sprinter een vijfde plaats op, achter winnaar Jordan Stolz. De Amerikaan reed naar een gecontroleerde 34,49 en stelde daarmee de eindzege in de wereldbeker zo goed als veilig. In de drie resterende wedstrijden kan hij telkens als laatste eindigen om genoeg punten over te houden op de concurrentie.
Diniz was zich bewust van de afwezigen en het ingelaste trainingsblok van de rijders die wel in Polen zijn. “Het blijft een momentopname”, relativeerde hij voor de NOS-camera’s. “Natuurlijk had ik liever twee plekken hoger gestaan. Ik had wat missers en dat had misschien vijf honderdsten gescheeld, maar dit was wel mijn beste klassering dus daar ben ik blij mee. We zijn op de goede weg.”
Ook Peder Kongshaug heeft geen slechte herinneringen aan Polen. Zijn enige wereldbekeroverwinning boekte hij daar op de 1500 meter. Even leek het alsof hij daar vrijdagavond een tweede aan toe kon voegen, maar dat was buiten Jordan Stolz gerekend. In een onderling duel leek de Europees kampioen de wereldkampioen in te pakken en even riep de klok Kongshaug ook tot winnaar. Uit een nadere studie van de fotofinish bleek echter het tegendeel. Stolz won met vier duizendsten verschil.
“Ik was verdomde jaloers op die rit”, sprak Kjeld Nuis even later bij de NOS over het duel tussen Stolz en Kongshaug. “Stolz zag je een soort van chillen - dat was het enge - terwijl Peder ervoor aan het werken was.” De spannende strijd deed ook iets met de ervaren specialist die Nuis is, want getergd stond hij in de rit na hen aan de start. Toch reed hij zichzelf compleet op een hoop. “Op de bel had ik helemaal niks, maar dan ook echt helemaal niks meer over. Het kwam van ver, ik kon bijna niet meer overstappen. Die laatste bocht leek echt helemaal nergens op.”
Ook bij de winnaar zat de koningsafstand hem niet in de koude kleren. Tijden na de finish was Stolz nog altijd kapot van zijn race. De twee zweepten elkaar op en reden ruim onder het baanrecord. Nuis, die zo goed als alleen moest rijden, eindigde als beste Nederlander op de vijfde plaats.
De Reggeborgh-rijder wist dat het altijd zwaar is om te schaatsen in Polen en hoopte dan ook dat het op de 1000 meter van zaterdag nog een stukje moeilijker is. De echte sprinters zijn dan op de helft van de rit al kapot, zo redeneerde hij. Toch was hij vlak na zijn 1500 meter nog niet gelijk te porren voor de kortere afstand. “Ik moet er nog niet aan denken.”
De volledige uitslagen vind je hier.