Met die irritatie ging Groothuis aan de slag, zo legde hij uit. “Ik heb mezelf pislink gemaakt.” De Control-rijder zette muziek van Rage Against the Machine op om zichzelf op te jutten voor de allesbeslissende laatste afstand van het toernooi.
“Geen bullshit, gewoon rammen”, vatte Groothuis zijn insteek voor de 1000 meter samen. Hij startte agressief met zijn snelste opening ooit: 16.6. Die agressie liep ook nog bijna verkeerd af toen Groothuis in de tweede bocht op een haar na een blokje miste. “Ik moest een of andere skeeler-move maken om langs die blokjes te raken”.
Op die drie misslagen na verliep zijn race perfect en wist hij zijn vijfde sprinttitel alsnog te veroveren. “Ik ben blij dat ik weer gewonnen heb.”
“Je ziet: een sprinttoernooi blijft vier afstanden. Maar dit was wel echt een bijzonder toernooi”, stelde Groothuis vast.