Ook tijdens de Challenge Cup lieten Daria Danilova en Michel Tsiba zien dat zij Neerlands hoop zijn als het aankomt op het veroveren van een olympisch ticket in het kunstschaatsen. Haar paar rekent zich echter nog niet rijk. “Een zekerheidje zijn we nog niet. Het wordt op het WK echt vechten voor die spot.”
De droom? “De Olympische Spelen!”, zegt Daria Danilova met een lach die wil zeggen dat er niet iets mooiers is te bedenken voor een kunstschaatsster. Samen met haar (levens)partner Michel Tsiba werkt ze al bijna zeven jaar keihard om die droom te verwezenlijken. “Ik spreek ook al Nederlands”, klinkt het trots uit de mond van de 22-jarige geboren Russische.
Het hoort allemaal bij de missie van het stel. Daria werkte namelijk ook hard om het Nederlandse paspoort te krijgen. Vorig jaar was het zover. Dat document opende de deur naar de Olympische Spelen. “Toen ik begon met schaatsen hield niemand het voor mogelijk dat dat voor mij bereikbaar was”, zegt Michel Tsiba (27) wanneer hij nog uithijgt van de lange kür, die het koppel deed stijgen naar de tweede plaats in het eindklassement.
Nu lijkt de weg naar Milaan wijd open te liggen voor de twee. ,,Maar noem het geen zekerheidje”, waarschuwt Tsiba. "Het wordt op het WK echt vechten voor die spot op de Spelen. We hebben een aardige kans, maar heel veel teams zijn nu heel goed geworden. We moeten dus echt aan de bak in Boston.”
Vanwaar het gevoel dat de twee nog niet zeker voelen van hun zaak? Tsiba: “Omdat het allemaal heel onvoorspelbaar is op dit niveau. Eén fout kan gelijk vijf tot tien punten verschil maken. Het verschil of je wel of niet gaat. We moeten in Boston gewoon ons ding doen en dan maken we een goede kans.”
In aanloop naar het WK rijden ze komende week de olympische testwedstrijd in Milaan. “Om nog even wat extra wedstrijdritme op te doen. We zitten ook nog niet op ons maximum. Dat zou ook niet goed zijn”, laat Michel weten. ,,Daarna hebben nog twee weken voorbereiding thuis in Heerenveen en vervolgens vliegen we tien dagen voor het WK al naar Boston.”
Hoe de weg naar Milaan er vervolgens uitziet? ,,Dat wordt er één van hard werken”, weet Tsiba. Moet de trainingsomvang nog veel groter worden? ,,Dat niet. Het is vooral fine tunen. We liggen op schema. Elk jaar nog zien we ons prestatiecurve stijgen. Maar we trainen nu ook met koppels uit de top van het EK bij wie je kunt zien dat ze iets meer talent hebben. Die gaan in no time van nul naar honderd. Voor ons is het echt alleen maar werken, werken, hard werken. Als we dat niet doen, ga we zo weer naar beneden. Geloof me, wij zijn zeven jaar geleden bepaald niet gescout als de nieuwe olympische hoop voor Nederland.”
Daria hoort het allemaal instemmend aan. Zorgen dat ook Nederland komende winter aanwezig is op het olympisch kunstschaatstoernooi, noemt ze net zo zeer haar drijfveer. ,,Ik wilde dat paspoort niet alleen om naar de Spelen te kunnen gaan. Ik houd van Nederland. Ik wilde er wonen. Ik voel me Nederlandse. Dadelijk ga proberen het Wilhelmus mee te zingen.”
De nationale titel kregen ze er immers als bonus bij in Tilburg. De weg naar de top wordt steeds zwaarder, ondervindt Danilova aan den lijve. ,,Maar het wordt ook steeds leuker”, voegt ze er met een lach aan toe.
De uitslagen van de Challenge Cup staanhier
Met een nieuwe persoonlijke topscore voor haar korte en lange kür samen en de Nederlandse titel kunstschaatsen kon Niki Wories misschien tevreden de deur van het Tilburgse IJssportcentrum achter zich dichtrekken, het grote doel was niet bereikt. De Almeerse van 28 die haar eerste seizoen na haar comeback in oktober 2024 wil kleur wil geven door een WK-ticket te verdienen, kwam ook in de Challenge Cup niet aan de technische ondergrens van zo'n 89 punten die is vereist om aanspraak te maken op uitzending naar Boston, het toneel van de mondiale strijd.
Wories had na de deels mislukte korte kür van zaterdag 60.17 nodig om de limiet aan te tikken; ze eindigde met 53.19 punten. In haar free skate-programma ging ze in de fout bij de uitvoering van een dubbele axel. "Ik stapte op mijn voet, waardoor die de verkeerde kant op gleed en ik niets meer kon. Het was het enige ding dat verkeerd afliep. Voor de rest was de kür best prima", verklaarde Wories, die tot een eindtotaal van 161.20 kwam, ruim vijftig minder dan de Japanse winnares Rinka Watanabe die daarmee de Challenge Cup op haar naam bracht. In het klassement werd Wories zesde, ver voor de twee andere deelneemsters uit Nederland, Saskia Oudejans (twaalfde) en Jolanda Vos (dertiende). Dankzij dat resultaat pakte ze de nationale seniorentitel, haar zevende in haar carrière.
Het wereldkampioenschap is echter nog niet in zicht, en de kans om zich er alsnog voor te plaatsen is erg klein. "Maar het is nog altijd mogelijk", wist een optimistische Wories. Komend weekend moet ze aantreden in de Bellu Memorial in Boekarest. Daar staat vrijdag het verplichte programma op de rol, een dag later gevolgd door de lange kür. "Ik heb er vertrouwen in dat ik slaag. Want ik móet naar Boston", zei ze met een veelbetekenend lachje. In die Amerikaanse stad deed ze eind maart 2016 ook mee aan het WK. Destijds werd Wories 22e.
