Speciaal voor het eerbetoon had Van Zundert haar schaatsen meegenomen. “Want al weet ik niet eens precies wat de bedoeling is, ik zal vast in m’n eentje een ererondje moeten rijden. En", zo verzekerde ze, "dat zal zeker gepaard gaan zonder sprongen of andere kunsten, want ‘juffrouw is met schaatspensioen’. Dat zeg ik altijd tegen de kindjes die ik probeer les te geven in het kunstrijden. ‘Juffrouw doet geen kunstjes meer’, antwoord ik dan op de vragen van die kleintjes”, vertelde de Etten-Leurse die genoot van de redelijk gevulde tribunes met klappende fans.
Dat applaus had bij de warming-up van de tweede groep senior-vrouwen voor de korte kür van de solorijdsters nog harder geklonken. Wanneer Niki Wories een van haar sprongcombinaties met succes uitprobeerde, was er onmiddellijk enthousiast geschreeuw te horen. Die aanmoedigingen kon de Almeerse prima gebruiken, wetend dat haar een extra zware opdracht wachtte: een foutloze korte kür laten zien om zo de noodzakelijke technische totaalscore van bijna negentig punten (de score van de lange kür van zondag meegerekend) binnen te hengelen. Het was echt een kwestie van móeten, na de complete mislukking die ze beleefde op het EK in Tallinn. Daar viel het korte programma in het water en mocht zelfs niet door naar de finale.
“Wat ik zou doen, als ik een bepaalde score moet behalen? Daar niet mee bezig zijn en mijn ding doen”, sprak Van Zundert, die er een bijna gewoonte van maakte in de wedstrijden tot haar beste uitvoeringen te komen. “Kennelijk kon ik de mentale druk altijd goed aan. Dat heeft me steeds geholpen.”
Wories zou met 32.30 punten in dit optreden een heel eind in de goede richting opschuiven, waar het kwalificatie voor het wereldkampioenschap kunstschaatsen in Boston betreft. Het resterende aantal zou in het frees skate-programma bijeen moeten worden geschaatst. Ofschoon haar voorstelling vele malen beter was dan die in Estland, haperde ze toch bij een van de elementen. De technische waardering bleef steken op iets meer dan 28 punten, vier onder het streefaantal dus. “Tja, wat valt er te zeggen?”, reageerde ze, nadat ze haar score had zien verschijnen op het scorebord: 54.21 punten. Wel een persoonlijk record, niet voldoende om al aan vliegtickets voor de VS te mogen denken. “Had ik maar een foutloze kür gereden, zoals ik vanmorgen heb gedaan in de training. En dan lukt het me weer niet. 54 punten is best een aardig totaal, sowieso veel beter dan op het EK waar alles k#@t was en ik aan 42 geraakte. Voor een element heb ik nu geen punt gekregen. Was dat anders geweest, dan zou ik naar de zestig punten zijn gegaan.”
Wat als, enzovoort, het had weinig zin om zo terug te blikken. Wories trachtte een lichtpuntje wat feller te doen schijnen. “Ik heb morgen nog. Alles is nog mogelijk. Daar moet ik in geloven en daar geloof ik ook in. Niet dat het gemakkelijk is, verre van. Want ik heb nog niet een keer een foutloze lange kür gereden. Aan de andere kant: ik heb er verschillende keren dichtbij gezeten. Het zal toch een keer mijn kant op vallen?” Zondag een nieuwe afspraak, vanaf een uur of kwart voor elf zondagmorgen. De laatste kans om de reis naar het WK te verdienen? “Nee, er komt nog een wedstrijd in Roemenië. Daar wil ik het niet over hebben”, klonk het gedecideerd.
De uitslag van de korte kür staat hier