‘Ik sta hier op het ijs met een olympisch kampioene’

Jade Wöhler geeft het zonder dralen toe. ,,Voor ik naar hier kwam, heb ik op het internet nog moeten opzoeken wie Gabriella Papadakis is”, zegt de 19-jarige Zoetermeerse, die al vanaf haar kleurschoolleeftijd op het ijs staat. Het bewijst volgens seminar-organisator Ashley Foy Tervoort nog maar eens dat ijsdansen niet direct de meest populaire tak van het wedstrijdschaatsen is.

De in Nederland wonende en werkende Amerikaanse coach doet er dan ook alles aan om haar sport meer onder de aandacht te brengen van een groter contingent schaatsliefhebbers. Om die reden trok ze enkele maanden de stoute schoenen aan en vroeg olympisch kampioene Papadakis om in Alkmaar een clinic/seminar te geven. ,,Why not”, lacht de 29-jarige Gabriella als de tweedaagse er zondagmiddag op zit. ,,Ik kan niet anders zeggen dan dat Ashley dit fantastisch heeft georganiseerd.”

Nu Papadakis en haar danspartner Guillaume Cizeron hebben besloten in elk geval niet in actie te komen op de komende Winterspelen in Milaan, is er ook tijd voor dit soort activiteiten. ,,Ik doe daarnaast wat ijsshows, maak choreografieën en wil me ook buiten de sport ontwikkelen.” Geen wonder. Papadakis, geboren in Clermont-Ferrand, werkte twintig jaar lang met Cizeron keihard aan het verwezenlijken van een droom: olympisch goud.
Dat goud delfden de twee op de laatste Spelen in Peking. In Clermont-Ferrand is inmiddels de ijshal (patinoire) naar hen vernoemd en omkijkend stelt Papadakis dat het in ieder geval bijzonder is dat de twee al zolang een paar hebben gevormd. ,,Het komt voor, maar de meesten zijn een tijdje op zoek naar de ideale partner. Voor ons was het in ieder geval een voordeel. IJsdansen is een ervaringssport en wij hebben nooit hoeven wennen aan een nieuwe partner.”

Wie van de deelnemers je ook sprak afgelopen weekeinde, de meesten stonden versteld van wat de Française vooral artistiek in huis heeft. En hoe ze dat overbrengt op haar pupillen. ‘Ik realiseer me nu pas dat het zo’n belangrijk onderdeel is van de sport’, vatten de meesten de winst van het weekend samen.
Papadakis: ,,Het is goed dat te horen. Natuurlijk heb je een sterke techniek nodig. Die is er bij mij van jongs af ook ingehamerd. Dat stelt me nu in staat om met ijsdansen op een hoog niveau te komen. Maar wat me altijd gepassioneerd heeft, is meer de artistieke kant van de sport. En die wil ik ook delen met andere mensen. Schaatsen is technisch, maar veel meer dan dat alleen.”

Veel kinderen beginnen – vaak op jonge leeftijd - met kunstschaatsen. Ze zeggen ijsdansen ‘maar saai’ te vinden. Vaak vanwege de muziek.
Papadakis: (lachend): ,,Ik ben dit nooit gaan doen omdat het populair was. Dan was ik wel gaan voetballen. Maar saai is helemaal niet. Het mooie aan de sport is dat je het kunt invullen zoals je zelf wilt. Ik heb mijn eigen visie, mijn eigen smaak, mijn eigen voorkeur voor muziek. Dat is persoonlijk, maar je kunt het evengoed delen met anderen. Ik wil ervoor zorgen dat veel meer mensen van ijsdansen gaan houden.”

Is ze daarom een vrouw met een missie?
Papadakis: ,,Dat weet ik niet. Zo voel ik het tenminste niet. Ik vind ijsdansen gewoon een mooie sport. Misschien noem ik het geen missie, maar ik zit nu wel in de positie dat ik een zekere autoriteit heb om mijn ideeën over deze sport over te brengen op andere schaatsers. Voor alle duidelijkheid: ik pretendeer niet dat mijn visie de beste is. Verre van. Maar als je de afgelopen dagen iets van mij geleerd hebt en kunt toevoegen aan je toolbox, ben ik al blij.”

Kan dat in twee dagen tijd?
Papadakis: ,,De tijd is inderdaad te kort om dingen echt aan te leren. Dit was daarnaast een heel diverse groep, qua leeftijd en qua niveau. Dan kun je niet specifiek werken aan het beter maken van mensen. Wel kan ik ze nieuwe ideeën meegeven, waarmee ze later aan de slag kunnen in hun trainingen.”

Wie de gouden, winnende lange kür van Papadakis en Cizeron terugkijkt in slow motion, wordt getroffen door de passie en intensiteit waarmee de twee innig gearmd in elkaar opgaan. Alsof ze de ultieme liefde willen uitbeelden. Is de vriend van Gabriella nooit eens jaloers als hij dat ziet?
Papadakis (gierend van de lach): ,,Welnee. Zoals die kür hoeft het ook niet altijd te zijn. Mensen mogen erin zien wat ze willen, maar voor ons is het niet meer dan het creëren van een verhaal. Dat doe je ook met het overbrengen van emoties. Maar die hoeven dus niet altijd iets te maken te hebben met romantiek of sensualiteit.”

Vereist het wel enige mate van volwassenheid om een dergelijke kür als in Peking op ijs te zetten?
Papadakis: ,,Het helpt, ja. Hoe meer je opgroeit, hoe beter je weet wie je bent en een expressie wordt van je persoonlijkheid. Een zestienjarige kan het ook spelen, maar met de jaren wordt het wel gemakkelijker.”

IJsdansen wordt meer en meer ontdekt als het alternatief voor het ‘single’ kunstschaatsen met al zijn sprongen. IJsdansen heeft echter ook haar verplichte elementen. Blijft het daarom ook altijd het geworstel van de techniek versus het artistieke?
Papadakis: ,,Dat denk ik zeker. IJsdansen is een olympische sport. We zullen daarom ook wel technisch moeten zijn. Anders is het geen sport meer, maar een kunstvorm. Waar de focus meer op moeten liggen, is voor mij niet de discussie. IJsdansen is gewoon erg cool, waarbij de artistieke en technische kant even belangrijk zijn. Ze zijn het beide ook waard.”