Het afwerken van trainingen in aanloop naar een groot toernooi zoals het WK Afstanden is een vak apart. De fysieke systemen staan op scherp, de conditie is goed en technisch loopt het voortreffelijk. Het is een kwestie van niet ziek worden, de laatste puntjes op de i zetten en dan vlammen in Hamar, waar het WK voor Beune begint met de 3 kilometer. In Thialf rijdt ze deze week de laatste rondjes voor vertrek in het gezelschap van Jesse Speijers en Stijn van de Bunt, twee allrounders wier seizoen eigenlijk al anderhalve week voorbij is. “Heel fijn dat ik deze mannen heb met wie ik kan schaatsen”, zegt Beune. “Tijdens de wereldbekers ben ik vaak alleen met Bart Swings, dan zijn de jongens niet mee. Dan is het treintje heel klein, te klein eigenlijk. De trainingen waarin ze er wel bij zijn waardeer ik daardoor nog meer.”
Na het NK Afstanden hadden Van de Bunt en Speijers alleen het NK neo-senioren in Breda nog op het programma. Tijd voor vakantie, maar de ploeg vroeg de beide mannen om het seizoen nog een paar weken te verlengen in dienst van Beune en Swings. “Die jongens reden op zondagavond laat in Breda en stonden de volgende dag vroeg alweer klaar om met mij te trainen”, gaat de 25-jarige schaatsster verder. “Dat zegt genoeg, ze zijn echte teamspelers en dat kan ik erg waarderen.”
Zo gaat het viertal ook deze ochtend weer in rap tempo over het ijs van Thialf. Van de Bunt en Speijers afwisselend op kop, Beune en Swings er in de luwte achteraan. Vanaf de kant kijken de coaches toe en geven elke ronde de tijd door aan de schaatsers. “Eén vier!”, ten teken van een rondje 31,4. Even later: “Nul twee, easy!” Het gaat harder dan vooraf besproken. De WK-gangers haken na tien rondjes af en rijden op de inrijdbaan uit om weer even op adem te komen. “We zijn eigenlijk een groot windscherm”, zegt Van de Bunt, de stayer die dit seizoen zelf een grote stap zette. “We kunnen zorgen dat Bart wat minder rondjes op kop hoeft te rijden, Joy is een vaste waarde in onze trein en beiden verspelen minder energie in een training. Dat gaat ze alleen maar helpen richting het WK.”
Speijers kende een atypisch seizoen met een blessure die hem lang aan de kant hield; hij reed slechts drie wedstrijden. De laatste weken gaat het steeds beter met de stayer, die blij is dat hij op deze manier zijn steentje kan bijdragen aan het succes van de ploeg. Hij vult aan: “Het geldt voor sprinters, maar zeker voor allrounders dat ze het niet alleen kunnen. In zo’n groepje haal je een hoger niveau dan wanneer je alleen rijdt. Als ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen, doe ik dat met alle liefde.” Het is de gekke tegenstelling die aan het langebaanschaatsen kleeft. “Natuurlijk sta je in je eentje op de baan, maar het hele seizoen trainen we met elkaar. Daar kun je op bouwen, dat het goed loopt bij het team stimuleert alleen maar om nog harder te rijden. Als één iemand hard rijdt, dan gaat het niveau omhoog.” En: “Als ik ze straks goud zie behalen op het WK, sta ik te juichen in de woonkamer. Ik weet wat ze in de trainingen kunnen, dan is het nog leuker om te kijken hoe ze het in de wedstrijden doen.”
Na een minder Daikin NK Afstanden besloot Beune in samenspraak met het team de World Cup in Polen over te slaan, ondanks dat ze het liefst alles gereden had. De Bornse kon zich zodoende in alle rust en onder optimale omstandigheden voorbereiden op de laatste wereldbeker en het WK Afstanden in Hamar. Het bracht de ruimte in het schema die eigenlijk hard nodig was voor de belangrijkste weken van het seizoen. “Even rusten en resetten richting de laatste weekenden was op dat moment heel fijn”, aldus Beune.
Hoewel er in de trainingen nog altijd hard gereden wordt, is het voorbij met de zware trainingsprikkels, zegt coach Erik Bouwman. “De fysieke conditie is nu wat die moet zijn, en dat is perfect. De focus ligt vooral op herstel en onderhoud, op het ijs zetten we de puntjes op de i.” Daarbij analyseert de staf de races die Beune afgelopen weekend in Heerenveen reed. “Dan kijken we bijvoorbeeld naar de indeling van een 1500 meter, het aansnijden van bepaalde bochten op de 3 kilometer. Op de team pursuit kwam Joy zelf met een verbeterpunt voor de eerste 200 meter. Er zit altijd ruimte in, die details pakken we nu weer op om straks in Hamar nog wat extra’s te kunnen.”
De samenwerking met de andere schaatsers helpt Beune ook op dat vlak. Op hogere snelheid kan ze zich concentreren om technisch zo goed mogelijk te rijden. “Ik ben me er heel erg van bewust dat ik die jongens nodig heb om hard te kunnen schaatsen”, zegt Beune. “Op het ijs moet je zelf dat gevecht leveren, maar in het team gunnen we elkaar het beste. Ik vind het heel belangrijk dat zij het goed doen, het is heel belangrijk dat we met elkaar trainen en dat uit zich in de resultaten op het ijs.”