Maar of ik een gat in de lucht heb gesprongen? Nee, dat niet. Ik heb deze tocht nog nooit geschaatst, weet dus niet wat precies te verwachten en ben altijd al een beetje sceptisch over de Elfsteden. Met moeite kan ik de betreffende steden opnoemen, maar de juiste volgorde ken ik niet. Heb me er domweg nooit echt in verdiept. Ik ken schaatsers die op het punt stonden te stoppen, maar toch één of meerdere jaren langer in het peloton bleven omdat ze die Tocht een keer wilden meemaken. Ook dat heb ik niet gedaan.
Daar heb ik natuurlijk mijn redenen voor: de afstand van ruim 200 kilometer is niet mijn ding. Als je zeker weet dat je toch niet wint, dan wordt het als wedstrijdrijder minder interessant. Daarnaast ben ik ook niet zo dol op schaatsen in het donker. En het stempelen is eigenlijk wat ouderwets. Gelukkig zijn deze punten als toerrijder minder van belang. Althans, zo schat ik dat nu in. Genieten en de tocht volbrengen, hoe dan ook, is wat telt.
Dus een stempelpost in elke stad geeft mooi de gelegenheid om even op adem te komen en bewust het hele feestgebeuren mee te maken. Dat heb ik mij in ieder geval al voorgenomen. Hoewel die pauzes in de steden meer dan waarschijnlijk vooral bittere noodzaak zullen zijn. Ik heb namelijk nog geen meter geschaatst dit seizoen.
Dat kon nog wel eens betekenen dat de tijd begint te dringen. De vorige tocht werd op 4 januari georganiseerd. Stel je voor dat we over een maand al van start kunnen in Leeuwarden. Denk niet dat ik dan op enige schaatsvorm hoef te rekenen. Hopelijk zitten er veel vriendelijke schaatsers in startgroep 16 (willen jullie niet alvast vrienden worden op Facebook?) Dat zal namelijk ‘mijn’ groep zijn.
De kans is groot dat ik mijn deel van het kopwerk alleen doe met de wind in de rug. De kans is nog groter dan ik alleen maar kan volgen. Dan is het te hopen dat het schaatsen tussen de toerrijders ook daadwerkelijk een feest is. Zal er begrip zijn voor mijn belabberde schaatsvorm? In ieder geval zal ik plechtig beloven dat ik niet meesprint op de Bonkevaart!