Inlineskaters Steyn en Nils Wagenaar hebben nóg een spectaculaire sport

Zaterdagavond om kwart voor zeven reed Steyn de finale van de afvalkoers in Heerde, een kleine twaalf uur later staat hij alweer op een andere baan. Deze keer betreft het geen skeelerpiste. Steyn is met zijn broertje Nils, vader Peter en oom Cor afgereisd naar Wolsum, een piepklein Fries dorpje tussen Bolsward en Sneek. Daar ligt Speedway Blauwhuis, waar zes keer per jaar stockcarraces worden gehouden.

Het is een van de ruigste vormen van autosport waarmee coureurs in zelfgebouwde auto’s racen op een afgesloten circuit. De Stockcar F2 – de speciaal gebouwde auto waar Steyn en Nils mee rijden – is voorzien van een grote vleugel om neerwaartse druk te creëren en heeft aan de voor- en achterkant grote bumpers. Want onderling contact is tijdens de races niet verboden, legt Steyn uit: “In zestien rondjes is het de bedoeling om zo ver mogelijk naar voren te rijden. Daarbij is het toegestaan om je tegenstander aan de kant te beuken.”

Elke racedag bestaat uit drie kwalificatieraces en een finale. In de voorrondes is het de bedoeling punten te sprokkelen en plaatsing af te dwingen voor de finale. Bovendien zijn de verzamelde punten gekoppeld aan de startplek tijdens de races. Het unieke aspect van de stockcarraces is dat de snelste coureurs altijd helemaal achteraan starten. Door races te winnen en punten te verzamelen krijgen coureurs een steeds hogere status.

Stockcarracen is geen sport zonder gevaren. De mannen gaan in brandwerende kleding de baan op, dragen een goede helm met een speciaal systeem om hoofd en nek te beschermen en zijn stevig ingesnoerd in de gordels. Kijk een paar uur langs de baan naar de races en je weet: die bescherming is geen overbodige luxe. De liefde voor de sport – met de paplepel ingegoten – is belangrijker dan het potentiële gevaar. En de crashes die Steyn al meemaakte? “In Venray ben ik een paar keer hard de betonnen muur in gevlogen, dat deed best zeer.”

Waar in het skeeleren contact vermeden moet worden, is dat bij de senioren waar Steyn rijdt moeilijker. Het is uitdelen én incasseren. “Vorig jaar lag ik tijdens een race tweede. Ik moest de koploper inhalen om uit de klauwen van de snellere rijders achter mij te blijven. Ik wilde hem een tik geven op de achterbumper, maar zat mis en reed vol op een grote trekkerband (die dienen aan de binnenkant van de baan als afscheiding, red.). Dat was in het begin even wennen, maar dat had ik vrij snel door.”

Tijdens de wedstrijden in Blauwhuis eindigt hij tweemaal in de top-tien, maar in de finale, waar de beste coureurs over de gehele dag het tegen elkaar opnemen, ligt hij er vroegtijdig uit. Respect afdwingen kan hij alleen door heel goed te worden in het racen en anderen te laten zien dat hij zijn mannetje staat. “Sommigen zullen heus over mij denken: wat voor idioot is dat? Maar zo werkt het nu eenmaal in deze sport.”

De hobby van de Wagenaars stopt niet als de racedag voorbij is. Als er schade is ontstaan, moet dat thuis verholpen worden. Bij de races op asfalt hebben de jongens bovendien een andere auto die daar speciaal voor is gemaakt. Peter is hoofdmonteur, maar Steyn en Nils steken zelf ook de handen uit de mouwen als het moet. “Het is druk”, stelt Steyn, die bezig is met het afronden van zijn middelbare school en na de zomer wil beginnen met een studie werktuigbouwkunde. “Mijn vader en oom sleutelen veel. Als ik tijd heb, dan train ik ‘s ochtend zodat ik ‘s avonds kan helpen. Zaterdag is mijn rustdag, dan ben ik vaak bezig met de crossauto als we geen wedstrijden skeeleren.” Nils voegt toe: “Skeeleren heeft de prioriteit. Daarmee kunnen we iets meer bereiken dan met het racen, maar het is goed te combineren.”

Na twee dagen racen in Blauwhuis en Kollum werden de wagens weer in de schuur geparkeerd, donderdag reisden de jongens af naar Groß-Gerau voor de Europacup. Het is een van de weinige momenten dat de auto's thuis in Kootstertille stilstaan en het gereedschap ongebruikt is. Het biedt vader Peter de gelegenheid even op adem te komen: "Terwijl de jongens zich in het zweet rijden, kan ik even relaxen", zegt hij. Met een lach: "Eindelijk!"