Al werd-ie op de achtergrond steeds geïnformeerd over de ontwikkelingen, Jeroen Janissen reageerde eerder deze week opgelucht toen hij zeker wist dat hij komende winter zijn marathons weer kan rijden in de fusieploeg Okay-Vreugdenhil Dairy Feeds. “Ik heb best in het ongewisse geleefd.”
Op naar een nieuwe winter, met een oude ploegmaat van Okay-Interfarms (Roel Boek) en drie nieuwe strijdmakkers die uit de inboedel van VGR-sport/ Galesloot constructie afkomstig zijn: Niels Immerzeel, Maikel Stam en Joram Verkerk. “Achteraf bekeken is het een heel logische gang van zaken geweest”, zegt Jeroen Janissen (28) die in oktober 2025 aan zijn achtste seizoen in de Topdivisie begint, over de fusie van twee teams. “Beide ploegen met een half budget: kunnen ze er daar niet eentje van maken? Dat denk je dan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik ben heel blij dat het deze nieuwe vorm heeft gekregen.”
Met een uitgesproken kopman: Jeroen Janissen.
“Nou, ik vind het een aardig compliment. Toch wil ik zeker die andere jongens niet tekortdoen. Als je nagaat wat de jongens van VGR-sport afgelopen seizoen hebben neergezet, dan ben ik hartstikke blij dat ze erbij zijn. En denk ik dat zij een net zo mooie bijdrage kunnen leveren als ik. Dit is een ploeg die zowel op natuurijs als kunstijs goed mee kan. Tegelijkertijd zien we dat er een blok is ontstaan van vier teams (Royal A-ware, Essent, Reggeborgh en Bouwselect-De Haan Westerhoff, red.) waarvan de rijders volledig voor hun sport kunnen leven. Die verschillen worden jaar op jaar groter. Daarin groeien wij niet mee. Integendeel. Dus zou ik het supertof vinden als we inderdaad kunnen aanpikken bij die topteams.
De trend van de voorbije twee seizoenen zet zich door. Ik bedoel: de vier grote ploegen zullen vaak met een overtal in de finale belanden en kunnen zo de wedstrijd naar hun hand zetten. In die situatie zal het heel lastig zijn om als enkeling – die al veel heeft moeten doen in de race – nog een geweldig resultaat te behalen.”
Er is sprake van een supertopdivisie in de Topdivisie.
“Ik denk dat je dat wel goed verwoordt…”
Maar Jeroen Janissen is toch niet voor een kleintje vervaard; die gaat er weer volle bak tegenaan, want hij is blij weer aan boord te zijn van een team na een spannende periode.
“Dat kun je wel zeggen. Ik heb daar er enorm mee gezeten, vanaf het moment dat Edward van Dijk aankondigde te willen stoppen. Toen heb ik best in het ongewisse geleefd, wat z’n dieptepunt bereikte op de Weissensee. Daar vertelde Edward dat hij de stekker eruit zou trekken. Ik kon echter niet veel doen en probeerde het allemaal naast me neer te leggen. Dat het alsnog op z’n pootjes is terechtgekomen, doet me veel deugd. Al wordt het voor ons lastig om op de voorste posten mee te doen, het is leuk dat er drie nieuwe jongens bij zijn die nieuwe energie en nieuwe inzichten meebrengen.”
Edward van Dijk heeft in die periode ook steeds herhaald dat hij jou onder geen beding zou laten vallen. Oftewel: je zou altijd kunnen blijven doorgaan met schaatsen.
“Ja, heel mooi dat Edward dat zei, en hij heeft dat ook naar mij zo uitgesproken. Dat gaf mij wel vertrouwen. Ik zei echter ook tegen hem: ik kan het echt niet in mijn eentje. En ondanks dat ik het afgelopen jaar en misschien ook het jaar ervoor de voornaamste rijder was die de beste resultaten neerzette, heb ik dat geen enkele keer kunnen doen zonder de kracht van het team. Daarom denk ik dat het als een paal boven water staat dat Jeroen Janissen als enige rijder van Okay in de Topdivisie helemaal niks zal worden. Het was natuurlijk fijn dat hij vertrouwen in me had en heeft, maar ik kon er niet heel veel mee. Ik kan het niet in m’n eentje, hè, hield ik hem voor. Dan reageerde hij met ‘Ja, maar je doet het nu al in je eentje’. Dat was ik niet met hem eens.
“Wat zijn afgelopen seizoen mijn twee beste wedstrijden geweest? De laatste race van de Vier van Noord-Holland, en het Open NK in Oostenrijk. Tijdens die slotrit van de vierdaagse was een supermooie rol weggelegd voor het hele team dat continu aanviel. Er reed geen kopgroepje weg zonder dat iemand van ons erbij zat. Ik was op een gegeven moment veertig rondjes lang een beetje aan het chillen in het peloton, omdat Roel (Boek, red.) de ene naar de andere kopgroep meepakte en we als ploeg steeds present waren aan de kop. In de finale lieten alle jongens zich afzakken om mij op te halen.
“Neem het ONK. Ik heb de eerste twee uur, en dat klinkt overdreven, heel rustig aan kunnen doen. Na twee uur kwam ik naast Björn Bakker schaatsen, en zei: nou, Bjorn, het gaat nog niet heel hard. Waarop hij antwoordde: ‘Let maar op, want zo meteen gebeurt het’. Even later zat ik zit mee in de kopgroep, hoefde ik nog weinig te doen en zo kon ik uiteindelijk voor het podium rijden. Dit soort dingen was tekenend voor de kracht van het team.”
Ongeveer inschattend hoe de verhoudingen komende winter zullen zijn in het peloton, wat kun jij dan doen om nog wat beter te worden, of hoe kun je tegen de overmacht opboksen?
“Tja. Goede vraag. Wat kan ik daarin doen? Ik denk dat ik het afgelopen seizoen af en toe wat minder slim heb gereden. Ik was iets te gretig. Het zware werk zou ik meer door anderen moeten laten doen. Dat is een tactisch aspect. Daarnaast blijf ik me ontwikkelen op technisch en fysiek gebied. Hoe langer je schaatst, des te beter je erin wordt, en hoe hoger het niveau is waarmee je door zo’n winter kunt komen. Ik denk dat ik dat elk jaar weer meeneem.”
Het is geen kwestie van meer trainen. Want volgens mij train je al heel veel.
“Er zijn zeker jongens die meer trainen dan ik, en ook mannen die harder trainen dan ik. Volgens mij ben ik altijd kwalitatief heel goed bezig en zorg ik er juist voor dat ik in de winter niet te gek doe, omdat de wedstrijden al een enorme impact hebben op je gestel. Je moet er vooral voor zorgen dat je gezond blijft. Dan kun je op een redelijk stabiel niveau blijven presteren.”