"Ik wist dat het een lastig verhaal zou worden vandaag, maar toch voel ik me waardeloos. Ik ben bekaf. Ik had gewoon de kracht niet in mijn benen. Bij de eerste bocht merkte ik meteen: het is klaar," vertelde Jim Dhore met zijn handen op zijn hoofd, turend naar de grond, balend over zijn gereden 500 meter. De schaatser behaalde een 21ste plaats met een tijd van 36,93 en kwam daardoor ruim tekort voor het World Cup Kwalificatietoernooi.
Tegelijkertijd was Dhore reëel en wist hij diep van binnen ook wel dat zijn voorbereidingen voor de Holland Cup in Deventer verre van ideaal waren. Natuurlijk hoopte de schaatser op een beter resultaat, maar zijn laatste wedstrijd verklapte voor hem al veel. “Dat was begin deze maand. Ik kwam gewoon niet vooruit. Ik had pap in de benen en geen controle, dus ja… Er moest iets drastisch veranderen om echt fris in Deventer te kunnen staan.”
De eerste klachten begonnen vorig jaar. De sprinter had veel last van vermoeidheid, maar wist niet precies waar dit vandaan kwam en dacht zelf aan overtraining. “Ik kon de dag niet meer normaal doorkomen zonder mezelf echt te moeten dwingen om te slapen tussendoor. Bovendien was ik bijna altijd verkouden.”
Toch leek alles aan het begin van de zomer wonderbaarlijk goed te gaan voor de Assenaar. De omvangtrainingen verliepen naar behoren, het fietsen ging lekker, en zijn zones waren in orde. “Ik verteerde alle trainingen goed. Waar sommige dingen normaal zwaar aanvoelen, ging het nu juist lekker. Ik had nergens last van, geen pijntjes. Tot ik toch weer achteruitging.”
De arts vertelde hem halverwege de zomer dat hij een chronische bijholte- en slijmvliesontsteking had en dat hij geopereerd moest worden. De periode na zijn diagnose viel hem zwaar. De gedreven ijsjager mocht de eerste twee à drie weken niets zwaars tillen, om druk op zijn gezicht te voorkomen. Vooral lastig was dat het weer misging toen Dhore op een gegeven moment mocht trainen: “Ik moest het rustig aan doen, maar veel dingen voelden goed. Ik dacht zelfs: Het gaat beter dan ik had verwacht. Totdat het ineens klaar was. Ik voelde: er klopt iets niet.”
De pechvogel incasseerde opnieuw een tegenslag. Hij raakte zijn hele aansturing kwijt en zijn benen wilden niet meer. “Ik was gewoon aan gort. Dat was het lastige. Ik had geen waarschuwing van mijn lichaam gekregen. Ik ben begin juli geopereerd, maar ik moet daar nog steeds van herstellen. De vermoeidheid waar ik zo lang mee heb moeten kampen, is er nog niet uit. Ik moet nu noodgedwongen meer rust inlassen en de trainingen even laten voor wat ze zijn.”
Gelukkig lijkt het inlassen van rust hem te helpen. Hij krijgt meer controle op het ijs en kan dynamischer bewegen. Toch werd zijn harde werken in Deventer niet gelijk beloond. Na het mislopen van het WCKT is er geen man overboord. De snelle schaatser heeft dit seizoen nog genoeg doelen voor ogen. “Mijn vizier is volledig gericht op de Holland Cup in Hoorn, een plaatsingswedstrijd voor het NK Afstanden. Ik wil daar graag de 500 meter rijden.”
Verder wil Dhore hard schaatsen en kijken wat de mogelijkheden zijn. De winnaar van de Zilveren Bal wil een pr neerzetten en aansluiting vinden bij de Nederlandse top. ‘‘Ik wil erbij horen, dus daar ga ik keihard voor werken.’
Tijdens dezelfde Holland Cup 1 trapten de Nederlandse rijders dit weekend in Deventer het schaatsseizoen af. Sport- en Recreatiecentrum De Scheg was vanwege de herfstvakantie niet uitzonderlijk druk bezocht. Door de mist en slecht ijs waren de omstandigheden zwaar, al hadden de rijders daar op de sprintafstanden minder last van op de schaatsmijl.
Vooral op de 500 meter, waar Jenning de Boo met 35,07 slechts een honderdste van een seconde tekortkwam voor het baanrecord van Ronald Mulder, gereden op 18 oktober 2014. Bij de vrouwen won Pien Smit in 38,88. Op de 1500 meter stond Gioya Lancee met een tijd van 2.02,28 op het hoogste ereschavot. Bij de mannen ging Marcel Bosker met de eerste prijs naar huis, door 1.49,04 te klokken.
Aan het einde van de avond stonden Tim Prins en Chloé Hoogendoorn met de IJsselcup-trofee in hun handen. Zij wonnen het klassement over 500 en 1500 meter. Prins versloeg daarmee Serge Yoro en Mats Siemons, en Hoogendoorn bleef Lotte Groenen en Henny de Vries de baas.
De 20-jarige Hoogendoorn van Team Essent was tevreden over haar tijden, vooral omdat ze de 1500 meter dit seizoen nog niet had gereden. Dankzij haar sterke prestaties prolongeerde ze haar titel in Deventer. “De omstandigheden waren pittig. Ik merkte dat het vorig jaar al supergoed ging, en nu heb ik het gevoel dat ik alleen maar meer progressie boek,” zei de jongeling stralend, met een kleurrijk boeket en de trofee in haar handen.
Dit artikel is geschreven door Sven ten Winkel.
