Jochem Kerssies in voorbereiding op schaatsavontuur van zijn leven

Het Daikin NK Marathon had best een goede trainingsprikkel kunnen zijn in aanloop naar zijn grote doel, maar de 25-jarige mag niet meedoen. Kerssies komt normaal gesproken uit in de Beloftedivisie, maar staat niet hoog genoeg in de ranking om het kampioenschap bij de senioren te mogen rijden. Wie zijn recente uitslagen doorspit ziet dat Kerssies geen hoogvlieger is in het marathonpeloton, al schuilt daar in dit geval een verhaal achter. Hij draait lekker mee in de wedstrijden, maar laat dit seizoen sprintjes lopen om blessures te vermijden en krachten te sparen. “Daar liggen mijn prioriteiten niet dit seizoen.” In aanloop naar het grootste schaatsavontuur van zijn leven moet er veel getraind worden. Tegenslagen zijn daarbij vanzelfsprekend ongewenst.

Als lid van TJAS gaat Kerssies elk jaar met de Groningse studentenschaatsvereniging naar Collalbo voor een trainingsweek. Als marathonschaatser wilde hij daar een paar jaar geleden weleens een serieuze 10 kilometer rijden. “Die trainingsweek is voor onze leden vaak een moment om iets anders te doen en voor mij was het een 10 kilometer”, zegt Kerssies. “Ik vond het een interessant gevoel omdat ik het hoge tempo lang kon volhouden.” Het smaakte naar meer. Nadat Bart Vreugdenhil het nieuws haalde met zijn werelduurrecord op natuurijs zag Kerssies de volgende uitdaging voor zich: “Nog dezelfde week heb ik voor mezelf een uurrecord gereden, puur om te zien hoever ik zou komen.” Op zoek naar een volgende uitdaging struinde Kerssies over het internet en vond de Wikipediapagina van het wereldrecord 24 uur schaatsen. “Ik dacht meteen: dit is vet!”

De geboren Fries is niet vies van een uitdaging. Zo fietste hij al eens met een vriend in twintig uur van Amsterdam naar Parijs en zag hij in een etmaal schaatsen direct een mooie uitdaging. In zijn woonplaats Groningen zocht Kerssies contact met de directie van Kardinge om hen aan boord te krijgen voor de 24 uur. De eerste keer ving hij bot, een jaar later probeerde hij het via een andere connectie nog eens. Bingo. Op het Groninger sportcomplex waren ze wel te porren voor een wereldrecordpoging waar ook nog eens geld ingezameld wordt voor de goede doelen 'Spieren voor Spieren' en het 'Jeugdfonds Sport & Cultuur Groningen'. Het moet een heus evenement worden. “Er komt inderdaad veel bij kijken”, zegt Kerssies, die inmiddels een trouwe groep vrijwilligers om zich heen heeft verzameld. Zodoende hoeft hij zich alleen maar bezig te houden met schaatsen. “We hebben het onszelf niet makkelijker gemaakt door er goede doelen aan te hangen en er een groot evenement van te maken. Als ik de 24 uur aan het schaatsen ben op de binnenbaan, is er op en rond de ijsbaan van alles te doen. We werken nu aan de exacte invulling van het programma.”

Nadat de datum voor de recordpoging geprikt werd, begon Kerssies met het trainen voor de grootste schaatsklus van zijn leven. Niet veel schaatsers hebben het aangedurfd een poging te doen. Jan Roelof Kruithof is de naam die onlosmakelijk verbonden is aan het record.

Op 26 en 27 februari 1994 reed hij 655,6 kilometer in Baselga. In totaal zette Kruithof het record drie keer scherper, maar sindsdien heeft niemand zijn vingers eraan gebrand. Kerssies wil daar verandering in brengen en zorgen dat het record terug naar Groningen gaat. In 1992, kort na de eerste geslaagde poging van Kruithof, pakte Albert Bakker het record op de kunstijsbaan in Groningen. Verder biedt het internet mondjesmaat toegang tot informatie naar de uithoudingsproeven van Kruithof en Bakker. Kerssies zocht daarom contact met de mannen die inmiddels op leeftijd zijn. “Ik was benieuwd hoe zij hun pogingen destijds gereden hadden, daar was niets over te vinden. Kruithof deed het in een wedstrijd tegen andere schaatsers, Bakker reed met voorrijders. Die had steeds frisse mensen voor zich die hem op snelheid hielden.” Kerssies zal het avontuur rond de klok op dezelfde manier aanvangen, al zoekt hij nog altijd naar mensen die een tijd als gangmaker kunnen fungeren.

Kruithof heeft het record scherp neergezet, realiseert de jongeling zich. Met zijn 25 jaar is hij veruit de jongste die zich aan een recordpoging waagt. Kruithof was 57 jaar oud ten tijde van zijn laatste poging. Kerssies’ belangrijkste voordeel is dat de evolutie van de schaatssport de afgelopen dertig jaar niet heeft stilgestaan. Qua voeding, materiaal en trainingstechnieken kan Kerssies rekenen op veel betere begeleiding. “Dat heb ik allemaal in mijn voordeel”, zegt hij, wetend dat het geen sinecure wordt om het record te pakken. “Ik heb die voordeeltjes nodig. Kruithof was in zijn tijd een vreselijk goede marathonschaatser. Ik ben een goede schaatser, maar kan niet tippen aan het niveau van de landelijke top. Kruithof was op de lange afstanden zo goed, maar door de technologische ontwikkeling is het volgens mij best mogelijk het record te pakken.”

In de week voor kerst ging Kerssies opnieuw met TJAS naar Collalbo. Daar reed hij voor het eerst een simulatie van acht uur. “Ik reed 605 rondjes oftewel 234 kilometer”, zegt Kerssies. “Dat waren langere rondjes dan op Kardinge, daar schaats ik tijdens mijn recordpoging op de inrijbaan.” Voor Kerssies was het een belangrijke test waarbij hij zijn fysieke grenzen ontdekte. “Ik heb er normaal nooit last van, maar nu kreeg ik last van mijn rug. Waarschijnlijk omdat het rijden in de marathons veel dynamischer is, nu zat ik continu in dezelfde houding en kreeg ik pijn in de onderrug. Na verloop van tijd wisselde ik een beetje van houding, zo nu en dan een rondje rechtop rijden. Na de dweilpauzes in Collalbo kon ik weer een half uur pijnvrij schaatsen, dus ik ga mijn rug en buikspieren nog meer trainen om sterker te worden. En een andere les van Collalbo was dat ik mijn voeten moet gaan tapen, na die acht uur zaten er toch wat blaren op.”

Zo hebben Kerssies en zijn team over allerlei zaken nagedacht om het record bereikbaar te maken. “In Groningen mag ik blijven schaatsen als de Zamboni op het ijs komt en bouw ik met een tempo van 39,5 seconden per ronde elk uur tien minuten pauze op. Daarmee kunnen we spelen, al wordt dat natuurlijk korter als ik langzamer ga rijden.” De endurance-schaatser krijgt waarschijnlijk een dixie vlak naast de baan zodat hij voor een sanitaire stop niet helemaal terug hoeft naar de kleedkamers en heeft twee pitstops in gedachten om verse ijzers onder zijn schaatsen te zetten. “We hebben in ieder geval twee momenten in het schema om van buizen te wisselen, na 200 kilometer zijn de schaatsen echt bot.” Zelf hoeft hij nergens over na te denken, de begeleiding houdt vanaf de zijkant zijn hartslag en tempo in de gaten en hij krijgt tijdig bidons om het energieniveau op peil te houden.

De komende weken zal Kerssies nog veel lange blokken trainen om zichzelf klaar te stomen voor het duurwerk. Hij moet van goeden huize komen om het record van Kruithof uit de boeken te rijden. “Ik ben taai, heb een harde kop. Ik stap niet zomaar af, dan moet er wel iets aan de hand zijn. Ik bijt me graag vast in dit soort uitdagingen. Soms is dat vervelend voor mezelf, het moet altijd gekker. Maar in dit geval is het alleen maar leuk!”

Meer weten over de recordpoging van Jochem Kerssies, hem sponsoren of een losse donatie doen? Bekijk hier de website 24uuropijs.nl.