Vrijdag om 19.00 uur klonk het startschot. Van tevoren was de 25-jarige Groninger niet zeker of het wereldrecord haalbaar was. “Ik wist dat ik tegen dingen aan kon lopen; fysieke klachten of blessures. Tegelijkertijd dacht ik ook: het moet kunnen, zolang er niks geks gebeurt. Het gaat in je hoofd spoken. Maar het is gelukt en ik ben blij met het resultaat”, vertelt Kerssies na een lange nacht en ochtend doorslapen.
Met een team van veertig voorrijders ging Kerssies het avontuur aan. Het viel hem zwaar: “Het voelde alsof ik meerdere keren stierf en weer half tot leven kwam. Tijdens de rit dacht ik dat ik het ’s nachts zwaar had, maar de echte uitdaging kwam pas de middag erna. Mijn energie vloeide weg: ik gaf twee keer over en kreeg veel last van mijn enkels. Op het eind was het echt strijden. Gelukkig lag ik ver voor op het schema van de voormalig recordhouder, dus kon ik de laatste twee uur meer pauzeren en rustiger rijden.”
Na 23 uur en 15 minuten verbrak Kerssies het record. Het laatste driekwartier scherpte hij de afstand aan tot 680 kilometer en 206 meter. Dat is in totaal meer dan drie Elfstedentochten plus iets meer. “Over alles was nagedacht. De eerste uren reed ik in blokken van ruim anderhalf uur. Dan ging ik naar het toilet in een Dixie die naast de coaches was neergezet. Zij gaven me tips en controleerden mijn voeding. Onderweg had ik veel gelletjes mee en zorgde ik dat ik genoeg suikers binnenkreeg. De laatste uren hebben we het rust- en eetschema overboord gegooid: ik kon amper eten en moest meer uitrusten.”
Ondanks de strakke voorbereiding was het vooral de support die hem er doorheen heeft gesleept. “Bij de start en finish waren veel mensen aanwezig. Op het eind stond iedereen rond de boarding mij aan te moedigen en schreeuwden ze me de laatste minuten door. Zelfs ’s nachts was er publiek. Mijn zusje lag half op de boarding te slapen, maar riep elk rondje iets bemoedigends naar me. Ook zag ik anderen met een dekentje. Dat is heel bijzonder”, aldus Kerssies. “Nu, een dag later, sta ik weer op de ijsbaan met de groep om op te ruimen en na te praten. Een frietje ging er al goed in vanmiddag, dus er komt zo nog meer aan ”
Onder de aanwezigen was ook Jan Roelof Kruithof, de 88-jarige voormalig recordhouder. Voor de Groninger des te meer motivatie om door te gaan. “Ik heb hem een deel van de nacht zien zitten. Op een gegeven moment is hij weggegaan; ik denk toen hij doorhad dat ik ver voorliep op zijn schema. Misschien vond hij het lastig dat zijn record werd overtroffen. Ik heb na afloop een berichtje van hem gehad met felicitaties, heel sportief”,
Kruithof, voor de race geïnterviewd door RTV Drenthe, herinnerde zich de zwaarte van zijn eigen prestatie: "Ik heb daar 24 uur geschaatst zonder van het ijs te gaan: plassen en eten deed ik tijdens het rijden, want anders zou het weer een aantal meters schelen."
Hoewel hij het jammer vindt dat zijn record is verbroken, toont hij respect voor Kerssies' prestatie.
Voor Kerssies was dit wellicht de uitdaging van z’n leven, maar hij sluit een nieuw avontuur niet uit. “Ik heb vaak idiote ideeën”, zegt hij met een lach. “Of ik dit overtreffen kan, weet ik niet. Voorlopig geniet ik van mijn vrije tijd, na maanden van duurtrainingen.” Eerst begint hij weer met het opbouwen van zijn marathontrainingen. Kerssies rijdt in de Beloftedivisie, maar kon het afgelopen jaar moeilijk meekomen doordat hij een ander trainingsschema volgde voor deze actie.
Zijn prestatie is niet alleen een sportieve mijlpaal, maar ook een succesvolle actie voor de goede doelen Spieren voor Spieren en het Jeugdfonds Sport & Cultuur Groningen. Er is ca. €16.500 opgehaald. “Dat is een mooi extra doel geweest”, besluit Kerssies.