Jordy Harink kan 'een echte teamoverwinning' laten bijschrijven

Jordy Harink natuurlijk niet. Als je hem ziet, weet je: deze rijzige beer uit Rouveen schaatst zich liever de dood in dan dat hij bij een finishpassage even het welbekende teken met hand maakt richting aankomstrechter dat het vandaag niet zijn dag is en uitstapt. Geen denken aan.

Nee, het 28-jarige stuk gevlochten beton uit de ploeg van Royal A-ware heeft meestal goede zin als de klimatologische factoren een marathon nog meer beïnvloeden dan tegenstanders kunnen doen. Overdreven gesproken, hè. Want van de opponenten kan hij, als een grote naam in het peloton van de doordouwers, heel vaak héél veel last ondervinden. De jongste jaren wordt het namelijk steeds erger dat de voornaamste kanshebbers in grote wedstrijden liever elkaar schaduwen dan de avonturier te willen uithangen. Dat gooit races op slot en degradeert beoogde spektakelstukken tot schaakspelletjes die de sport kan missen als kiespijn.

De eerste rit op de massieve ijsvloer van de Botnische golf blijft ver weg van een tactisch spel vol van herhalingszetten. Het is knallen van quitte af aan, een kwestie van elkaar slopen zodra het startschot klinkt. “Superzwaar”, zal Harink naderhand zeggen in de eetzaal van het hotel, waar de gehele ploeg een uurtje na afloop de energievoorraad weer aanvult en nageniet van het perfecte resultaat. “Een echte teamoverwinning”, aldus de afmaker, die via de sprint Luc ter Haar en Crispijn Ariëns als eerste belagers naar de ereplaatsen heeft verwezen.