Een week geleden zocht Jorrit Bergsma de kant op met een gezicht dat op onweer stond. In een kopgroep van zes had hij het niet kunnen afmaken, en dat stak de Fries uit Aldeboarn. ''Als je in zo’n kopgroep zit, draag je verantwoording voor de ploeg en moet je het afmaken. Dat kon ik niet, en daar baalde ik enorm van.’’
Dat hij diezelfde dag al vijf kilometer reed in het Duitse Erfurt, en vervolgens dik vijf uur in de auto zat, was geen verzachtende omstandigheid, vond Bergsma. ''Misschien speelt het wel mee, maar ik had de zege daar niet hoeven verspelen. Daarom wilde ik hier vandaag iets rechtzetten.’’
Bergsma voelde vooraf al dat hij daarvoor ook de benen had. Hij voelde zich goed, vertelde de BAM-schaatser. ''In de trainingen gaat het ook steeds beter. Het gevoel komt terug.’’ Dat impliciert dat hij de afgelopen tijd nog niet in goede doen was. ''Da’s waar. We hebben de laatste tijd best wel hard getraind, waardoor je toch vermoeider raakt en technisch minder gaat schaatsen. Op die momenten wil je harder dan je kan. Maar nu voel ik weer prima.’’
Dat bleek op het ijs van De Scheg. In de levendige wedstrijd liet Bergsma zichzelf al regelmatig zien. Maar op het moment dat de wedstrijd de helft van de 125 ronden al ruim was gepasseerd, zette Bergsma aan. Daar zat ook nog een verhaal aan vast, verklapte hij zelf. ''We zaten in een kopgroepje, met ook Bob de Vries. Aan de kant riep Jillert Anema (coach, red.) dat Bob moest stoppen, waarop meteen het hele groepje stopte.’’
Bergsma negeerde de stalorder. ''Ik vond het wel een mooi moment om weg te rijden’’, zei hij met een lach. En er mag bij BAM, vervolgde hij, altijd worden afgeweken van de aanwijzingen van Anema. ''Zolang je dan maar wint.’’
De Fries reed weg en bleef weg, al stokte zijn opmars op een dikke honderd meter van de staart van de groep. Ploeggenoot Bob de Vries stak de helpende hand toe, en nam Bergsma op sleeptouw. ''Daar was ik blij mee. In de rug van Bob kon ik even herstellen, en dat ging eigenlijk best wel snel. Daardoor kon ik zelf de kop weer overnemen toen Bob vermoeid raakte, en zo het gat dichtrijden.’’
En zo was in Deventer weer dat zeldzame beeld te zien van een schaatser die van zijn laatste rondjes ererondjes kan maken. Bergsma vierde zijn overwinning een rondje lang en kwam breed uitwaaierend over de streep. ''Dat blijft mooi. Het is me vorig jaar ook al eens gebeurd. Je kunt in zo’n laatste rondje al lekker je feestje vieren.’’
De exercitie van Bergsma was echter ook even een test. Om te kijken hoe hij ervoor stond met het oog op het NK Afstanden. ''Solo boots je toch iets van een langebaanrace na. Vorig jaar hebben Bob en ik dit ook in twee races gedaan, en het is prettig om even te voelen hoe je ervoor staat.’’ De conclusie is duidelijk. ''Goed voor de marathons, nog niet goed genoeg voor de langebaan.’’