De afgelopen jaren verbeterden niet alleen de rondetijden van Joy Beune, ook haar zelfvertrouwen groeide. Ze durfde haar lichaam, waar ze ooit zo onzeker over was, te tonen in de Playboy. Maar ook zij ontkomt niet aan de druk die wereldtitels met zich meebrengen.
De afgelopen weken was Joy Beune de meest besproken schaatsster. Niet (alleen) vanwege haar vijf medailles in vijf wereldbekerraces, maar omdat zij schitterde op de cover van de Playboy. Zelfs internationale media pakten het nieuws op en door het succes komt er voor het eerst een herdruk van het blad. “Ik vind het leuk dingen te doen die me loskoppelen van Joy de schaatsster”, vertelt ze zelf. “Het is een heel gek idee dat het zo’n hit is. Ik heb vooral positieve reacties gehad, die geven mij vertrouwen.”
Dat Beune het zelfvertrouwen had zich letterlijk bloot te geven, was enkele jaren geleden ondenkbaar. Na haar succesvolle juniorentijd waarin ze de titels aaneen had geregen, werd ze overspoeld door onzekerheid. “Als jonge meid van 18, 19 jaar kwam ik in een stad waar ik niemand kende. Ik wilde mezelf bewijzen in een professionele ploeg met grote namen. Ik viel in een gat, moest alles zelf uitzoeken. Daarbij keek ik om me heen: Hoe zien andere schaatssters eruit? Die zijn allemaal heel slank. Misschien ben ik te dik. Als ik afval, ga ik wellicht ook harder schaatsen. Dat was voor mij een lastige tijd. Uiteindelijk vond ik iemand waarmee ik erover kon praten en zag ik in dat ik eten nodig had. Aankomen was helemaal niet erg.”
“Ik heb daar echt moeite mee gehad”, vervolgt Beune. “Meer jonge rijdsters hebben last van die onzekerheid. Ik zou niemand zo’n periode gunnen, waarin je zo met jezelf worstelt. Jezelf te dik vinden, terwijl je veel te mager bent en geen energie meer hebt. Door gesprekken met psychologen en een fijne omgeving heb ik kunnen groeien. Ik ben heel blij met het lichaam dat ik nu heb. Dat ik er hard mee kan schaatsen geeft een heel goed gevoel.” Met dit verhaal in het achterhoofd mag Beune extra trots zijn op haar foto’s in de Playboy. Alle positieve reacties onderstrepen haar eigen zelfbeeld.
Dat ze gegroeid is als mens, bewees ze ook vorig jaar. In 2023 leverden twee blunders van de schaatsster de ploegenachtervolging twee diskwalificaties op. Door een ontblote enkel konden de Nederlandse rijdsters hun wereldtitel vergeten, een vergeten transponder kostte een half jaar later de wereldbekerzege. Die momenten leidden tot veel oproer op social media en tv, maar de 25-jarige schaatsster belandde niet in een dal. In tegendeel, ze revancheerde zich door haar eerste wereldtitels bij de senioren te winnen.
“Ik ben heel blij dat kritiek mij niet zoveel meer doet. Eerder had ik veel last van de mening van anderen. Die actie van de transponder was dom en had misschien voorkomen kunnen worden. Maar de wereld vergaat niet. Heel Nederland vond er wat van, maar zij kennen mij niet. Ik ben trots dat ik zulke dingen inmiddels kan relativeren.”
Daarbij kreeg ze de hulp van haar team IKO – X2O en haar omgeving. “Ik heb een fijne ploeg en fijne mensen om mij heen, die zeggen dat dit kan gebeuren. ‘Je kunt er niks meer aan doen. Momenteel schaats je heel goed. Doe waar je goed in bent en we gaan ervoor zorgen dat je nooit meer je transponders vergeet of je blote enkels ziet’”, haalt Beune de woorden van haar coaches terug. “De diskwalificaties leveren nog wel extra stress op voor de start – ik doe nu als eerste mijn transponders om en de fysio checkt alles drie keer – maar op het ijs kan ik dat loslaten. Ik vind het heel stoer dat ik mentaal zo sterk ben dat het me niet meer raakt.”
Waar Beune wel aan moet wennen, is haar nieuwe status als wereldkampioene. Na vele top 10-noteringen en vooral vierde plaatsen, bestormde ze afgelopen winter het podium en schreef ze drie wereldtitels op haar naam: allround, ploegenachtervolging en geheel verrassend de vijf kilometer. Door die prestaties kwam ze met een ander gevoel uit de zomer. “Vorig jaar wilde ik fysiek veel beter worden. Nu had ik het doel om de beste te blijven, dat is een heel andere mindset. Ineens was ik degene die verslagen moest worden. Het enige wat ik kon doen, was verliezen. Op dit moment heb ik (individueel) ook nog niks gewonnen.”
Een kritische Beune, die de lat voor zichzelf hoog legt. Zelfs na een mindere voorbereiding. “Doordat ik ziek was geweest rond het World Cup Kwalificatietoernooi en een lange reis naar Azië had afgelegd, wist ik niet zo goed waar ik zou staan. Ik wilde graag winnen en ervoor vechten, maar die bewijsdrang zorgde voor onrust.” Tijdens de races lukte het Beune niet zich volledig te concentreren op haar focuspunten en haar wedstrijdplan. Ze dacht te veel na over het schaatsen.
Een heel contrast met vorige winter. “Toen ging het schaatsen echt vanzelf. Ik hoefde er niet voor te werken. Technisch reed ik heel sterk, waardoor het me veel minder energie kostte. Dit voorseizoen lukte mij dat niet. Ik voelde dat ik minder lekker reed en dat sloop in mijn hoofd. Ik had er meer op moeten vertrouwen dat ik hartstikke goed kan schaatsen”, blikt Beune terug op haar World Cups. Bij het analyseren van de beelden zag ze de technische fouten en besefte ze dat het mislopen van de winst aan haarzelf te wijten was. “De afgelopen weken ben ik met mijn techniek aan de slag geweest: dieper zitten en de rust vinden voor het schaatsen. Inmiddels voel ik dat het hartstikke goed gaat.”
Volgend weekend staat de wereldkampioene aan de start van het Daikin NK Allround & Sprint. Nog nooit schreef ze die nationale titel op haar naam, maar ze zal het toernooi wel ingaan als favoriete. “Dat geeft wat extra druk, maar ik vind het ook heel leuk. Het laat zien dat ik kan vertrouwen op mijn kwaliteiten.”
Op de 1500, 3000 en 5000 meter heeft Beune zich al bewezen, de 500 meter is nog spannend voor de Bornse. De afgelopen weken is ze bezig geweest met het verbeteren van haar eerste meters. “De eerste honderd meter verlies ik veel. Ik probeer nu gelijk te glijden bij de start in plaats van weg te springen, waarbij ik maar een beetje op mijn plek aan het stampen was. Door te glijden maak ik veel meer snelheid in een keer. Door daar tijd te winnen, hoef ik minder goed te maken op de langere afstanden.”
Wil jij Joy Beune en de andere schaatsers aanmoedigen in Thialf? Bestel dan snel je tickets, er zijn alleen nog enkele staantickets voor 28 en 29 december.
Tot aan de Winterspelen van Milaan wil Joy Beune zowel op de 1500 meter als op de twee lange afstanden meestrijden om het goud, maar in haar achterhoofd heeft ze nog een andere droom: 1.49 schaatsen op de schaatsmijl. “Het wereldrecord op de 1500 meter zou ik heel graag willen verbeteren.” Die staat nu op naam van Miho Takagi met 1.49,83, waarmee ze twee en half tel sneller is dan Beunes persoonlijk record. “Ik heb nog een groot gat te overbruggen, maar het lijkt me een heel gaaf doel om aan te werken.” Sinds vijf jaar is haar vriend Kjeld Nuis trots bezitter van de beste 1500 meter ooit verreden. Mocht Beune het record verbreken, wonen beide wereldrecordhouders onder een dak. “Het zou kicken zijn als Kjeld en ik hem allebei op onze naam hebben.”
Voor Beune nog toekomstmuziek. “In een later stadium van mijn carrière is die tijd echt mogelijk, wanneer ik me zou toeleggen op die afstand. De drie en vijf kilometer zou ik dan meer loslaten, zodat ik sneller word. Ik verlies nu te veel op de opening. Maar eerst wil ik heel graag gouden medailles winnen op de Spelen.”
