Komend weekend bereikt Julia van Dijk een bijzondere mijlpaal: de kunstschaatsster staat na dertien maanden afwezigheid eindelijk weer op het ijs voor een wedstrijd. “Ik kon niet zomaar stoppen, dat gaat bij Van Dijk er niet in.”
“Mijn küren zijn zoals ik wil, mijn muziek is naar wens en mijn pakjes zitten als gegoten”, vertelt een popelende Julia van Dijk. Ze heeft zin om komend weekend tijdens de KNSB Cup weer haar kunsten te tonen aan het publiek. “Ik heb goede spanning. Hoewel ik me nog niet honderd procent voel, ben ik klaar voor de wedstrijd. Het is zo fijn na dertien maanden mijn küren aan het publiek te mogen laten zien.”
De misère begon in de zomer van 2023, toen Van Dijk klachten aan haar voet kreeg. Aan de schaats werd gerommeld, crèmetjes werden op haar been gesmeerd, maar de oplossing werd niet gevonden. Uiteindelijk kon ze in december van datzelfde jaar niet meer pijnvrij lopen en moest ze van het ijs. Een MRI wees uit dat de kunstschaatsster een stressfractuur had, oftewel een beenbreuk door overbelasting. Na maanden van revalidatie krabbelde ze op. Ze werkte aan nieuwe küren en was klaar om ze te tonen aan het publiek. Maar in augustus doemden er weer klachten op. “In mijn achterhoofd had ik er al rekening mee gehouden dat het foute boel kon zijn. Twee weken voor mijn eerste wedstrijd hoorde ik dat ik opnieuw een stressfractuur had.”
Een stortvloed aan emoties walste over de 18-jarige kunstschaatsster heen. Want naast haar fysieke problemen, kreeg ze meerdere tegenslagen in de familie te verwerken. “Het ging heel slecht met mijn ene oma, de andere lag in het revalidatiecentrum en mijn opa hoorde op dezelfde dag als ik mijn diagnose kreeg dat hij kanker had. De eerste dagen heb ik veel gehuild.”
Het waren niet de eerste tegenslagen in haar carrière. Naast de twee stressfacturen moest ze vier jaar geleden een zware enkeloperatie ondergaan en tobde ze met mentale problemen. “Ik heb mezelf een paar afgevraagd: wil ik dit wel? Ook omdat ik merkte dat mijn lichaam op was. Keer op keer zat ik in de lappenmand. Toch miste ik het kunstschaatsen te erg om te stoppen. Mijn eerste dag in het gips dacht ik al: ik wil weer terug het ijs op. Daar ben ik helemaal vrij en kan ik alles vergeten van buitenaf. Stoppen kan niet zomaar, dat gaat bij Van Dijk er niet in. Binnen een paar dagen heb ik mijn schouders eronder gezet: ik zal sterker terugkomen.”
Waar het ijs altijd de plek was waar Van Dijk haar gedachten kon ordenen en haar verdriet kon verwerken, moest ze nu zoeken naar een andere manier om alles te verwerken. “Mijn uitlaatklep was weg. Door de juiste mindset en mijn sportpsycholoog heb ik uiteindelijk wel positief kunnen blijven.” Ondanks alle problemen klinkt de Brabantse niet zwaarmoedig aan de telefoon, maar opgewekt en krachtig. Waar ze tijdens haar eerste stressfractuur tegen haar eigen grenzen opliep, kon ze in augustus snel schakelen en zich vol overgave storten op haar herstel.
Met een gipsen been was ze veel in de sportschool om haar buik- en rugspieren te trainen. Zelfs het roeiapparaat werd niet overgeslagen. Daarnaast vond ze steun bij haar personal coach en hing ze vaak met haar sportpsycholoog aan de lijn. Al die facetten hielpen haar positief in de strijd te staan. “Ik hoor vaak dat ik veel discipline heb, maar ik wil vooral iets kunnen doen. Dit was mijn manier fit te blijven.”
Na zes weken zonder ijs, mocht Van Dijk haar schaatsen weer aantrekken. Eerst zonder sprongen en pirouettes op haar rechterbeen, eind oktober mocht ze haar belastbaarheid verder verhogen. Sinds begin januari mag ze enkele drievoudige sprongen doen, voor de overige is het afwachten of haar been helemaal genezen is. “We hebben ervoor gekozen een lange revalidatie aan te gaan om het risico op een nieuwe breuk zo klein mogelijk te houden. Niets overhaasten.” Een stressfractuur kan komen door overbelasting van een gezond bot of normale belasting van een kwetsbaar bot. “Wij hebben geen dieperliggende oorzaak kunnen vinden. Hoewel ik nog niet zeker weet of mijn bot weer helemaal genezen is, loop ik nu geen extra risico. Bovendien voelt mijn voet beter dan de vorige keer en zit ik goed in mijn vel. Als je mentaal sterker bent, gaat het fysiek ook beter. Daar geloof ik in.”
Julia van Dijk heeft pas twee weken kunnen trainen op haar drievoudige sprongen en heeft een enorme trainingsachterstand, maar desondanks kijkt ze uit naar haar optredens van zaterdag en zondag in Heerenveen. “Mijn doel deze winter is het halen van de Challenge Cup in mijn eigen stad Tilburg. Verder zie ik het wel. Ik wil graag plezier hebben en weer wedstrijden schaatsen. Dit weekend ben ik zestig procent. Ik hoop dat iedereen van mij kan genieten. Na dertien maanden ben ik back!”
