Het zal iets met vermoeidheid zijn geweest bij de een, en zich toch nog een keer willen oprichten voor eigen volk, bij de ander. Want eerlijk is eerlijk: het niveau van de zesde 1000 meter voor de vrouwen in wereldbekerverband verdiende geen predicaat hoogdravend. Matige tijden, weinig spanning, maar wel blije gezichten langs de baan in Thialf vanwege de derde zege voor TeamNL, in de persoon van Leerdam die een allesbehalve knallend seizoen beleeft dat ze vast nog van extra kleur wil voorzien in Hamar (WK Afstanden).

Takagi hoefde niet, want was reeds verzekerd van de eindoverwinning in het klassement na vijf opeenvolgende eerste plaatsen. Leerdam wilde best: twee keer tweede eindigen op de afstand die ze tot voor kort als haar privé-jachtterrein kon beschouwen, was een magere score. Anders gezegd: ze poetste het blazoen in elk geval op door deze afsluiter naar zich te te trekken. 1.14,27 werd de winnende tijd, maar geen uitslag om blij van te worden. Dat liet de Westlandse schaatsdiva ook wel blijken bij het uitrijden.

De verbazing was dan ook oprecht toen ze zag dat de eerder zo oppermachtige Takagi zich kapotreed op die score (1.14,49). En omdat ook de outsiders Brittany Bowe en Antoinette Rijpma-de Jong in de verste verten niet bij machte waren Leerdam te bedreigen, die haar negende hoofdprijs op de 1000 meter kon laten noteren. "Als het geen goede race is die ik toch kan winnen, dan is het top", reageerde het social media-kanon die zoals gebruikelijk precies wist waar ze tijd had laten liggen en wat er de volgende keer weer beter moet.

"Ik sneed de bocht veel te vroeg aan, waardoor ik in het midden enorm moest knijpen. Dat ging ten koste van mijn snelheid die ik normaal juist meeneem uit een bocht. Dat was erg jammer, anders had ik 'm veel beter kunnen doorrijden. Kosta (Poltavets, de coach, red.) berekende dat ik minimaal viertienden heb verloren op dat punt. Ach, dit is een goed resultaat. Er zit veel rek in, dat zal ik op het WK laten zien. Het is een kwestie van goede bochten schaatsen., met meer snelheid maken."

De complete uitslag staat hier

Jutta Leerdam
Even dat bochtenwerk verbeteren en het zit weer snor, zo meldde Jutta luchtig na haar winst. | Foto: Soenar Chamid

Ragne Wiklund koelbloedig en zónder rugpijn naar dubbele zege

Als bloeddorstige wolvinnen loerden de concurrentes op haar, maar in de 'schaatswildernis' van Heerenveen vond Ragne Wiklund vrij eenvoudig een veilig pad naar de victorie. De Noorse die verleden week nog als een kreupel vrouwtje in een rolstoel de bühne moest verlaten in Polen, schaatste soeverein naar de overwinning op de drie kilometer en de daarbij behorende eerste plaats in het eindklassement van de wereldbeker.

Daar kon Joy Beune (tweede) prima mee leven. "Ragne reed zo'n constante koers, en heel lang zelfs met rondetijden onder het baanrecord, dat ik al vroeg begreep dat ik niet voor de winst zou meedoen", zei de Bornse die 1,3 seconde achter Wiklund finishte: 3.57,41 om 3.58,72. "Bovendien wist ik dat haar problemen met de rug al voorbij waren. Ik sprak Ragne vrijdag even en vroeg ernaar. Toen antwoordde ze: 'Nee hoor, nergens meer last van'. Het is goed zo. Ik sta er uitstekend voor, op richting het WK. Ik heb er ontzettend veel zin in. Ik denk dat het spannende wedstrijden zullen worden, als je ziet hoe dicht iedereen bij elkaar zit."

De resultaten van de drie kilometer staan hier

Ragne Wiklund
Met Merel Conijn in de achtergrond zet Ragne Wiklund koers naar de zege op de drie kilometer. | Foto: Soenar Chamid