Momenteel bevindt de 25-jarige Haulerwijkse zich in een vakantiepark in Geisingen met de nationale selectie inline-skaten. Voor de andere skeeleraars staat dit weekend namelijk de derde Europa Cup op het programma. Die komt voor Kamminga nog te vroeg. “Ik heb vorige week met Frank (Fiers, de bondscoach) gezeten. Hij is heel goed voor mij, durft dingen uit te spreken.”
Kamminga wist vorig seizoen nog een Europese titel en de winst in de marathon van Berlijn binnen te slepen ondanks haar problemen. Fiers was ook daarover eerlijk tegen haar. “Hij zei: 'dat won je wel, maar je was niet jezelf en niet wat je kon zijn. Zo word je geen wereldkampioen.’ Ik kan op wilskracht en motivatie best een goede wedstrijd rijden, waardoor ik de afgelopen jaren diep heb gegraven. In Berlijn kreeg ik een opleving, maar twee weken later kreeg ik een onwijze klap terug.”
“Het is zo’n dunne lijn. Ik kan heus nog wel presteren, maar Frank is daar realistischer in. Het is niet optimaal en daarmee kan je niet verder blijven presteren. Dat doe je een jaar en dan houdt het op, dan brand je jezelf volledig op. Het is nog niet helemaal over maar uiteindelijk word ik hier sterker van. Dat geloven we allebei.”
Gevecht
De afgelopen anderhalf jaar waren een mentaal en fysiek gevecht. “Eigenlijk heb ik de hele zomer en winter last van die overtraindheid gehad. Ik ging steeds minder trainen, maar op een gegeven moment was het duidelijk dat ik niks moest gaan doen. In december reed ik nog wel het NK mass start maar daarna ben ik naar Amerika gegaan. Sportte ik een beetje recreatief, drie keer per week heel rustig hardlopen.”
In die periode kwamen ook af en toe de twijfels over het topsportbestaan om de hoek kijken. “Ik ken mezelf goed en weet wat ik zou moeten kunnen. Maar als je er elke keer met je neus op gedrukt wordt dat je er niet bij kan komen wat er in je zit, dan houdt het op een gegeven moment op. Ik heb zeker weleens gedacht: ‘waar ben ik mee bezig?' Ik vond het heel moeilijk. Ik houd onwijs van sporten en daardoor ben ik soms best dom geweest. Ik had achteraf gewoon moeten zeggen: ‘joh, ik stop er twee maanden mee en laat mijn lichaam helemaal herstellen’. Dat kon ik niet. Ik leef voor de sport.”
Tot de Klim van Steenwijk en de KNSB wedstrijd in Heerde rijdt Kamminga nog geen wedstrijden. Daarna richt ze haar pijlen op het NK, waar ze zich wil plaatsen voor het EK. “We gaan er geen druk op zetten. Ik ga eerst omvang draaien. Ik hoop me op het NK te plaatsen voor het EK. Als het goed is sta ik er qua fitheid beter voor. Ik denk straks op het WK weer goed te kunnen zijn. Ik wil zorgen dat ik er volgend jaar op het WK in Nederland écht sta.”
A-status
Vorig jaar verloren de inline dames de A-status van het NOC*NSF. Dat was mentaal best wel een klap, vertelt Kamminga. “Je gaat van professioneel sporter naar recreant. We zijn nu hobbyisten, liefhebbers.” Dankzij de A-status konden onder andere Kamminga, Elma de Vries en Bianca Roosenboom zich volledig focussen op de sport. Sommigen hebben nu een uitkering, Kamminga werkt er bij. “Werken was direct ook weer een afleiding. Hierdoor kon ik makkelijker het sporten loslaten toen duidelijk was dat het bij mij nog niet beter ging. Als ik twee maanden helemaal thuis had moeten zitten was ik niet beter geworden.”
Geen dure hotels dus dit weekend voor de inline-skaters, maar een vakantiepark en boodschappen doen bij de Lidl. “Skeeleren is altijd een sport geweest waarbij je mensen had die van de sport hielden en dat is nu misschien nog wel meer zo. We proberen alles zo professioneel mogelijk te doen, zijn daar creatief mee. Samen koken in het huisje, een bakkie doen met zijn allen bij elkaar in plaats van alleen op je kamer in een hotel te zitten. Dat is heel goed voor de teamband. Ik vind het fijn om weer terug te zijn en dat mee te krijgen.”