Kay Huisman reed de voorbije week als de brandweer. In de training was hij bloedsnel, er rolde als bewijs zelfs een nieuwe recordronde voor hem uit (7,99 seconden). Bovendien kon hij er prat op gaan dat alleen hij in de time trials, voorafgaand aan het NK in Leeuwarden, erin was geslaagd de man die voor de rest van TeamNL doorgaans ongrijpbaar is (Jens van ’t Wout) af te troeven op de tijdrit over drie ronden. Nog eens een resultaat dat hem vertrouwen gaf.
De lijn trok hij door op zíj́n discipline van het NK, de 500 meter. Kwartfinale: geen vuiltje aan de lucht. Huisman liet de klok stilstaan op 40,55. Snelste tijd van de dag. In de serie erna beet Van ’t Wout zijn tanden erop stuk (40,79). Halve finale: wat kon er gebeuren? Huisman had startpositie 1, de beste. Een kwestie van goed weg zijn en vlammen. Goed weg, ja, en niet te vroeg! Dat realiseerde hij zich best.
Er kwam niets van terecht. Dit was niet een beetje een valse start, nee, “ik was duidelijk te vroeg”, zei hij later eerlijk. Vals betekent in shorttrack direct gediskwalificeerd, en zo kon hij van het ijs, denkend aan het EK Shorttrack van komende week waar hij reeds maanden zijn zinnen op had gezet. Hoe zou hij daar nu nog moeten geraken?
Hij had en vond geen verklaring voor de stommiteit. “Het is een groot vraagteken. Ik had en heb zelfvertrouwen, wist dat ik niet eens een wereldstart zou hoeven hebben om als eerste de bocht in de gaan. Gemiddeld weg zijn, dan trek ik ’m van kop af aan door naar de finish….” Zo zou het scenario zijn geweest. Het werd een ‘Chris Huizingaatje’, verwijzend naar de dubbele valse start die de Groningse stayer op de 500 meter van het EK, een paar uur vroeger in Thialf, meteen zijn toernooi had gekost.
“Ik heb dat gezien, maar die situatie was anders. Huizinga stond te wiebelen, terwijl ik te vroeg vertrok. Zo gek van mezelf, want ik ben de laatste jaren vrijwel nooit zo in de fout gegaan. Ik zou niet weten waar het vandaan komt”, aldus Huisman, die eerder verbaasd was dan gefrustreerd of teleurgesteld. “Ik had zo’n grote slag kunnen slaan om me te plaatsen voor het EK. Wat rest, zijn reparatiewerkzaamheden op zondag. Nog een afstand, de 1000 meter, waarop veel meer kapers zijn. “Ik moet me maar vasthouden aan de gedachte dat de vorm er is. Er vol in knallen, dan zien waartoe het leidt…”
En bewegingloos wachten op het startschot. Dat wordt een uitdaging, nu er veel meer druk bij komt kijken.
Pa Huisman hoeft niet naar zijn mening gevraagd te worden. “Ik hoop dat zijn inzet en zijn manier van rijden nu worden beloond”, zal hij mompelen. Alsnog.
