Kunstrijden: ijzingwekkend zware sport
Glitter en glamour is voor veel mensen onlosmakelijk met het kunstrijden verbonden. Dat het in werkelijkheid een van de zwaarste sporten ter wereld is, zowel fysiek als mentaal, is vaak onbekend.
Kunstrijden is een sport waarin techniek, lenigheid, uithoudingsvermogen, kracht en expressie samenkomen. De toprijders trainen gemiddeld 25 tot 30 uur per week. In die uren werken ze aan sprongen waarin ze twee, drie of vier keer om hun as gaan in de lucht.
Uit onderzoek blijkt dat het lichaam van een kunstrijder tijdens de landing van drievoudige sprongen soms wel klappen opvangt van negen tot tien keer het eigen lichaamsgewicht. En wat te denken van de klappen die het lichaam te verduren krijgt wanneer de sprongpoging in een val eindigt?
Naast de vele trainingsuren op het ijs, spenderen de rijders ook veel tijd in de dansstudio en gaan ze gewicht- en conditietraining niet uit de weg. In de wedstrijd ziet het er allemaal heel eenvoudig uit, maar de waarheid is dat tijdens een kür de hartslag naar maximaal uitschiet. En dat allemaal met een glimlach op het gezicht, of een andere interpretatie waar de muziek om vraagt.
Dat het ook mentaal een slopende sport is, blijkt wel uit het feit dat zelfs de wereldtop vaak niet in staat is om tijdens een wedstrijd geheel foutloos te rijden. Schaatsen rijden in de training de ene foutloze kür na de andere, in de wedstrijd lukt het velen niet. Misschien is dat wel wat deze mooie sport zo spannend maakt.
Kunstrijden is een combinatie van topsport en entertainment. Het is de uitdaging om een geweldige show neer te zetten, terwijl je het jezelf technisch moeilijk maakt. Ik denk ook dat die combinatie ervoor zorgt dat kunstrijden wereldwijd zo ontzettend populair is.
Tijdens een WK Junioren verschenen er maar liefst 56 landen aan de start. Ter vergelijking: op een WK allround van het langebaanschaatsen mengen zich vijftien landen in de titelstrijd.
Het is jammer dat het kunstrijden in Nederland niet zo populair is. Waarschijnlijk heeft dit deels te maken met de concurrentie van het langebaanschaatsen, dat hier een echte volkssport is. Toegegeven: zelf vind ik het ook leuk om op televisie te zien. Maar niet om te doen, want alleen linksom bochten rijden is mij toch wat te saai. Dan mis ik de muziek, het springen, de pirouettes, en de passen om over te struikelen. Ik houd nu eenmaal van een uitdaging.
Karen Venhuizen is discipline manager kunstrijden van de KNSB