Leeuwen van TeamNL brullen én bijten ook door

Na de winst van Xandra Velzeboer zaterdag op de 1000 meter en het relaybrons (vrouwen) volgden er een dag later hoofdprijzen voor Jens van ’t Wout (eerste op 1000 meter), de gemengde aflossingsploeg en opnieuw voor de oudste Velzeboer, die bijna als een vast ritueel op de grote afspraken de gouden plak behorend bij de 500 meter in ontvangst mocht nemen. Zus Michelle hoefde overigens nauwelijks iets voor de ander te hoeven onderdoen: als ze in slotfase van die finale niet struikelend ten onder was gegaan, had ze meer dan waarschijnlijk met brons naast haar gestaan.

"Dat was heel jammer", treurde Michelle naderhand. "Het ging bij de start al enigszins fout omdat ik daar werd gehinderd en niet in derde positie de eerste bocht kon verlaten. Ik probeerde rustig te blijven en erop te vertrouwen dat ik aan het einde mijn inhaalactie zou kunnen uitvoeren. Bij het ingaan van het laatste rondje passeerde ik Brunelle, waarna zij dat in de volgende bocht bij mij probeerde. Toen reden we naast elkaar op het rechte stuk, ik maakte mijn linkerslag en daarbij raakte ik haar mes omdat zij net met rechts bezig was. Érg jammer, ja, ik baalde er erg van. Als je zo dichtbij bent, wil je het afmaken en die medaille mee naar huis nemen."

Terug in de realiteit prentte Velzeboer zich wat anders in. "Het was ook weer mooi dat ik zo dicht bij die medailleplekken zat. Wat we afgelopen weekend meemaakten, waren steeds een soort WK-finales. Daar zat ik dus gewoon tussen." Wat ze ermee bedoelde: "Het niveau is dat van een wereldkampioenschap, maar het gevoel is niet hetzelfde als een WK. Wanneer je in staat bent een A-finale te bereiken, weet je dat je echt tot de wereldtop behoort."

Die laatste individuele race van het evenement kreeg overigens onverwacht een bloedstollend einde. Waar Velzeboer in – voorheen - de World Cup de tegenstandsters doorgaans tamelijk simpel van zich afschudde via een verschroeiende start en aansluitend twee ronden op turbosnelheid door te versnellen, had ze deze keer te stellen met het bijtertje Kristen Santos. Die Amerikaanse allroundster verkeerde al in grootse vorm en kleurde alle finales: vierde op de 1500 meter, tweede op de 1000 en….na de fotofinish op het ‘domein’ van de Nederlandse koningin moest ze wederom genoegen nemen met zilver. Haar regelmaat zag ze toch een beetje beloond, want in de tussenstand van de strijd om de Crystal Globe neemt ze de koppositie in: 220 punten, tegen 200 voor Velzeboer en de Vlaamse Hanne Desmet.

Terugkijkend op haar uitstekende World Tour-debuut had de hoogblonde rijdster meteen een verklaring voor de overwinning-op-het-nippertje. "Dat komt omdat iedereen harder is gaan schaatsen. Ik ook wel, maar we rijden drie dagen laag in de 42 seconden. Zie ik de rondetijden van de andere meiden, dan ben ik niet verrast. Santos reed verleden seizoen ook al erg snel, al deed ze niet heel vaak mee aan de 500. Ik ben vooral blij dat ik erin ben geslaagd in mijn laatste race op de 500 meter nog de rapste tijd neer te zetten. Het toont aan hoeveel snelheid ik zelfs na al die wedstrijden in de benen heb ", aldus de wereldrecordhoudster op de sprint. "Plus: vergeet niet dat ik alles op kop rijd. Dat kost extra kracht."

Velzeboer schreef nog meer 'geschiedenis', door de dubbele penalty die ze incasseerde in de halve finale van de 1500 meter. Dat was de eerste keer in haar loopbaan op de schaats. "Gelukkig had ik weinig tijd om er bij stil te staan of er over in te zitten. Ik beging een tactische fout tijdens de 1500, die ik kort erop opnieuw maakte omdat ik in de stress schoot. Daar heb ik hopelijk weer van geleerd. Ik besef dat ik ook op deze discipline inmiddels heel sterk ben. Als ik beter de rust kan bewaren en buitenom passeer, of niet in elk gaatje duik dat ik zie, is er volgende keer niets aan de hand."

Minstens zo spannend verliep het gevecht van het mannenkwartet met de Chinezen in de aflossing. Tegen powerhouse Canada viel niets in te brengen, maar naarmate de finishlijn van de vijf kilometer lange klopjacht in zicht kwam, gloorde de hoop bij Oranje dat de Aziaten misschien opnieuw in te rekenen zouden zijn. Jens van ’t Wout passeerde zaterdag zijn concurrent aan het slot van de halve eindstrijd op de meet; nu ontbrak het hem aan het ultieme beetje energie. De Dutch Lions konden niettemin tevreden zijn met het veroverde brons.

Voor Van ’t Wout was het de tweede onderscheiding binnen een uur. Hij vloog eerder door de series van de 1000 meter naar de grote finale, in de tussentijd misschien stiekem rekenend op een directe confrontatie met de onbetwiste uitblinker in het mannenveld van de World Tour-ouverture: de Canadees William Dandjinou. De bijna twee meter lange atleet uit Sherbrook, met de longen van een drafpaard en de explosiviteit dat een luipaard kenmerkt, knoeide echter in zijn halve finale zo bij het uitkomen van een bocht dat hij weggleed en op slag kansloos was voor een unieke trilogie.

In de negen rondjes naar de zo begeerde gouden beloning moet Van ’t Wout zich een soort rattenvanger van Montréal hebben gevoeld. Zijn lijnen vormden het spoor dat alle opponenten met de moed der wanhoop probeerden te volgen. Dan temporiserend, dan demarrerend en ondertussen steeds handig tussen de o-vormige benen door loerend naar achteren, regisseerde de import-Fries een ruime minuut de show op ijzers. Er viel helemaal niets op zijn prachtzege af te dingen.

"Het liep echt goed", beaamde de man die nooit een race begint met een strijdplan. "Trouwens", zo sneed hij eerst een ander onderwerp aan, "ook de aflossing van de mannen verliep veel beter dan ik gewend was. We gaan als ploeg de juiste richting op met dat onderdeel. Dat geldt zeker voor mezelf; ik merk dat ik dit seizoen met overspeed kan aanvallen, terwijl ik een jaar terug blij moest zijn als ik erbij kon blijven." Van 't Wout ontkende dat hij zich op voorhand had verheugd op een treffen met Dandjinou. "Hij is ongelooflijk sterk en dat maakt het mooi om tegen hem te racen. Ik kan er alleen niets aan doen dat hij de finale niet haalde. Bij hem gebeuren slippertjes, in mijn geval is dat weleens aan de orde. Zo gaan die dingen, meer kan ik er niet van maken. Er komen genoeg mogelijkheden deze winter met hem te knokken."

De uitslagen van de eerste World Tour? Hier