Na de winter kreeg Dijkstra te horen dat er voor hem geen plek meer was bij de langebaanploeg Reggeborgh. Hij startte de zoektocht naar een ander team en keek zelfs of er plek voor hem was in het marathonpeloton. Hoewel hij zich bij Sprog kon aansluiten, koos hij er uiteindelijk toch voor de schaatsen op te bergen. “Ik kwam op een tweesprong. Wilde ik op mijn 28ste aan een maatschappelijke carrière beginnen of zou ik nog een keer helemaal voor het schaatsen willen gaan? En als ik dat zou doen, welke veranderingen zou ik daarvoor nodig hebben? Want die had ik nodig om van de subtop door te groeien naar de gevestigde orde. Die route zag ik niet zo één, twee, drie voor me. Dan kun je er veel eigen geld tegenaan gooien, maar dat zag ik niet meer zitten.”
“Ik wilde liever bouwen aan mijn toekomst. Sport is voor even, voor sommigen langer dan voor anderen, maar voor iedereen eindig. Dit was een mooi moment voor altijd af te zwaaien.” Dijkstra gebruikt de woorden ‘voor altijd’, want hij nam al eens eerder afscheid van de sport. In 2020 stopte de Drent omdat hij zich niet volledig meer kon inzetten voor het schaatsen. Toen Koen Verweij een jaar later bij hem aanklopte met de vraag of hij op papier lid wilde worden van zijn nieuwe ploeg – anders was het team niet hoog genoeg gewaardeerd voor een proflicentie – zei Dijkstra ja, met het idee daarvoor nooit op het ijs te hoeven staan. De regels lagen iets gecompliceerder, waardoor hij gedwongen werd de ijzers weer onder te binden.
Geen beslissing waar hij achteraf spijt van heeft. “Ik heb er meer uit kunnen halen dan ik had verwacht. Mijn doel was het behalen van de World Cups en dat het lukte was een persoonlijke bevestiging. De wereldbekers die ik in 2023 in Polen mocht rijden waren voor mij successen om te vieren, samen met mijn zilveren plak op het NK Allround van 2018. Als junior was ik niet goed genoeg voor de internationale toernooien, maar de aanhouder wint.”
“Ik had niet het meeste talent”, vervolgt Dijkstra, “wel een harde kop. Zo vocht ik me terug van een complexe beenbreuk toen ik vijftien was, waardoor ik nog steeds een anatomische afwijking heb; mijn voet staat verder naar buiten. Dat heeft veel problemen opgeleverd in de bocht. Niets wat ik aan de grote klok wilde hangen, maar ik nam het wel mee op het ijs. Met wat ik in huis heb, heb ik er het maximale uitgehaald. Het was een mooie carrière. Niet met de meeste successen, maar ik ben als mens gegroeid.”
En dat heeft hij mede te danken aan zijn ouders, zijn coaches én de sponsoren. “Na mijn comeback ben ik bewuster bezig geweest met schaatsen. Mondiaal is de sport klein, in Nederland heel groot. Een bedrijf als Reggeborgh biedt geweldige faciliteiten aan. Zulke sponsoren mogen we enorm toejuichen. Het is cruciaal dat we deze behouden, dat zorgt voor concurrentie binnen het schaatsen. Zo’n topsportleven is een voorrecht dat we krijgen.”
In een zwart gat kwam Dijkstra na zijn afscheid bij Reggeborgh niet, want hij vond gelijk een nieuwe uitdaging. Hij is sinds enkele maanden inkoper voor het Friese bedrijf Indusource. “Toen mijn contract was afgelopen, ging gelijk de geldkraan dicht. Daarom ging ik snel op zoek naar een baan die bij mij past. Tijdens mijn studie heb ik een minor inkoopmanagement gedaan en dat vond ik interessant. Uiteindelijk kwam Indusource op mijn pad en heb ik daar gesolliciteerd. Ik ben nu junior inkoper en adviseer bedrijven als Napoleon en Bolletje wat betreft het inkopen van grondstoffen en verpakkingen.”
Van sporten als belangrijkste bezigheid in de week naar een kantoorbaan is een omschakeling voor Dijkstra. “Ik werk nu 40 uur in de week en gebruik mijn hoofd veel meer. Bij het schaatsen wist ik bij het horen van stap A wat de stappen B, C en D zouden zijn, ik kende het volledige patroon. Nu moet ik bewust nadenken over de vervolgstappen. Ik moet alle automatismen opbouwen. Het is meer nadenken. Aan het einde van de dag ben ik daardoor vaak moe, maar het geeft mij voldoening en ik zie dat ik er steeds beter in word.”
Dijkstra vindt het fijn geprikkeld te worden. “Ook tijdens mijn topsportcarrière was ik al bezig met mezelf cognitief uit te dagen. Ik las veel, bijvoorbeeld over de hersenen, zodat ik niet weg zou kwijnen als een kasplantje dat alleen maar heel goed kon sporten. Ik ben Lex de mens, niet alleen Lex de sporter. Anders zou ik gereduceerd worden tot hetgeen wat ik gedaan heb, niet tot wat ik ben. Ik heb me altijd proberen te ontwikkelen. Atleten zijn altijd bezig met zichzelf verbeteren. Jordan Stolz heeft een wereldrecord gereden maar nog steeds wil hij sneller worden. Een mens is nooit uitgeleerd en ik vind het mooi mij ergens helemaal in te verdiepen”, waarmee Dijkstra het bruggetje slaat tussen de topsport en zijn maatschappelijke carrière.
De oud-schaatser blijft een liefhebber van sporten. “Ik geniet van het recreatief sporten en probeer actief te blijven zodat mijn lichaam getriggerd blijft. Drie à vier keer per week fiets ik naar mijn werk, daarnaast ben ik aan het hardlopen en doe ik wat krachttraining. Stoppen op het hoogste niveau betekent niet dat het sporten van je wordt afgenomen. Er zijn nog genoeg andere doelstellingen die ik heb, zoals de marathon onder een bepaalde tijd lopen, een Ironman voltooien of een bikepacktrip door Europa. Desondanks zal ik de trainingen missen, het diepgaan heb ik altijd mooi gevonden. Of ik het wedstrijdelement zal missen, vind ik lastig. Nu mis ik het helemaal niet.”
“Ik heb twee jaar bij IKO gereden en dat was hartstikke leuk", vertelt Zeno de Ponti. "Alleen heb ik veel tegenslagen en blessures gehad, waaronder een knieblessure en schildklierproblemen. Daardoor ontbrak de motivatie om nog een jaar door te gaan en heb ik besloten te stoppen.”
De Ponti zal zich focussen op zijn andere passie: het besturen van helikopters. Als hij zijn theorie-examens haalt, is hij in het bezit van een commercieel brevet. “Het is jammer dat ik niet meer uit het schaatsen heb kunnen halen, maar ik ben blij met de ervaringen die ik heb opgedaan en ik heb veel geleerd”, vertelt de 23-jarige Amsterdammer, die zich komend seizoen nog aansluit bij een ploeg met neo-senioren. “Een niveau boven het clubschaatsen, maar zeker geen topsport. Drie of vier keer in de week trainen voor de lol.”
