Na hectische trainingsweken in aanloop naar het skeelerseizoen heeft Van Loon de eerste wedstrijden achter de rug. Ze begon in Shanghai met de World Inline Cup en ging vervolgens op trainingskamp met de Nederlandse ploeg. Kort daarna reisde ze naar Lagos voor de Track Series Europe, de nieuwe inlinecompetitie van skeelerbond World Skate.

Het moment voor een eerste krachtmeting met de internationale concurrentie, die sterk vertegenwoordigd was in de Portugese badplaats. Ten eerste omdat het onder inlineskaters een populaire wedstrijdlocatie is, daarbij omdat World Skate behoorlijk wat druk uitoefent om de beste rijders aan de start te hebben staan. Het resulteerde in Lagos in een ijzersterk startveld en kwalitatief goede wedstrijden.

In Shanghai werd Van Loon handig uit de wielen gereden en kon daardoor – mede door het ontbreken van Fleur Veen die vroeg in de koers technische problemen had met haar skeelers – niet sprinten. In Lagos eindigde ze meerdere keren in de top tien, in de marathon op zondagmiddag sprintte ze naar de derde plek. “In Shanghai was de volledige wereldtop aanwezig”, vertelt Van Loon. “Daar was ik alleen in de sprint en werd ik door een trein van vier vrouwen aan de kant gebeukt. Sprinten zat er niet meer in, maar ik was heel tevreden over mijn conditie.”

De marathon in Lagos werd gekenmerkt door een heuvelachtig parcours. Daar wilde ze het liefst alleen wegrijden of sprinten met een klein groepje. In de lange afdaling in de laatste kilometer – met snelheden boven de 60 kilometer per uur – kon Van Loon het verschil niet meer maken. “Toen ik uit de slipstream kwam, ging ik niet harder. In dalende lijn sprinten was niet in mijn voordeel, daarvoor ben ik te licht.” Toch keek Van Loon tevreden terug op de derde plek, zeker gezien het feit dat het pas de eerste wedstrijd op de baan was. “Ik kreeg steeds meer het skeelergevoel, dat gaat de komende wedstrijden alleen maar beter worden.”

Toch was het even omschakelen na de kunstijsmarathons die ze afgelopen seizoen voor Okay-Interfarms reed. Skeeleren op het hoogste niveau is een grote opgave. “Ik rijd nu tegen ijzersterke Colombianen en moet zorgen dat ik mijn plek vasthoud”, zegt ze. “Dan is het wel even schakelen vanuit de Nederlandse marathoncompetitie naar het WK Inlineskaten. Skeeleren is een hardere sport. Het grappige is dat ik nu merk dat ik op skates eigenlijk veel te lief ben. Dat is wennen, zeker de eerste wedstrijden uit de winter. Dan moet je wel echt je mannetje staan.”

Het is niet mijn manier van rijden, om zo hard te moeten knokken voor je plek.
Lianne van Loon
Lianne van Loon, Lagos, april 2025
Ontspanning voor de start | Foto: eigen foto
Lianne van Loon, Lagos, april 2025
Dringen in het peloton tijdens de avondraces | Foto: eigen foto
Lianne van Loon, Lagos, april 2025
Op het podium met Keily Daniela Delgado Diaz (midden) en Martina Pita (links). | Foto: eigen foto

Het duw- en trekwerk is veel extremer in de internationale skeelertop, waar Van Loon de laatste jaren deel van uitmaakt. Wedstrijdritme is de sleutel om snel weer gewend te raken aan de knokpartijen op de skeelerpiste. “Het is niet mijn manier van rijden, zo moeten knokken voor je plek. Al is het een feit dat het er gewoon bij hoort, het laat ook wel zien dat skeeleren en marathonschaatsen niet met elkaar te vergelijken zijn. Ze worden vaak in één adem genoemd, het is echter heel anders.”

De ervaring die de Goudse op dit niveau heeft, gaat daarbij helpen. “Als je beter bent, pak je die positie makkelijker”, stelt ze vast. “Door sterkte en behendigheid word je als skeeleraar steeds beter. Het is simpelweg een kwestie van zoveel mogelijk wedstrijden op dit hoge niveau rijden, dat is altijd mijn advies aan de jeugd. Daar leer je het meest van."

"Dat is wel een probleem in Nederland. Het pelotonwerk onder de knie krijgen is lastig omdat onze startvelden klein zijn, zeker in vergelijking met andere toplanden. Dat is jammer, want juist dat pelotonwerk leer je door veelvuldig in grote groepen te rijden. Ik probeer het nu bij te houden door veel wedstrijden in grote pelotons te skeeleren en hoop daar de komende jaren steeds beter in te worden.”

Lagos was qua niveau in ieder geval een goede graadmeter voor Van Loon, die tevreden terugkijkt. “Ik ben fysiek in vorm en kon in de races goed meekomen. Met het team was het even wennen; de lange races op de baan zijn vaak een teamspel. Dan moet alles perfect gaan om te winnen. Dat was nu niet zo, dat zal in de komende weekenden verbeteren.”

Mogelijk rijdt Van Loon komend weekend de nationale baancompetitie in Heerde, vervolgens gaat de Europese tour verder met de toernooien in Gross Gerau en Geisingen (Europacups) voor de Nederlandse wedstrijden zich aandienen.