Liefhebber Rémon Kwant stopt: ‘Het is goed zo’

Kwant maakte zijn besluit dinsdag kenbaar via Instagram nadat hij het nieuws vorige week deelde met zijn clubgenoten van de skeelervereniging in het Italiaanse Siena, waar hij het afgelopen anderhalf jaar trainde. De man uit Koekange kende een paar mindere seizoenen, maar had dit jaar de smaak aardig te pakken. Opnieuw maakte hij deel uit van de EK-ploeg. “De laatste drie seizoenen heb ik qua resultaten geen stap meer gezet, maar ik merk dat ik dit jaar echt een stuk beter was dan de twee voorgaande zomers. Dat kreeg ik ook te horen van anderen: ‘Oh, we zien de oude Rémon weer terug’. Op het EK behaalde ik weliswaar geen geweldige noteringen, maar ik deed weer mee. Dat was vorig jaar in Valence en een jaar eerder in L’Aquila wel anders: daar stond ik aan de start en werd ik uit het wiel gereden.”

Het was voor Kwant, winnaar van EK-brons op de one lap in 2021, het bewijs dat hij in Italië op de juiste weg was, tegelijkertijd waren er geen garanties dat hij volgend seizoen wel zou meedoen om de Europese ereplaatsen. “In Italië had ik de omgeving die we hier twaalf jaar terug ook hadden. Als junior trainde ik destijds twee keer per dag mee met de senioren in een groepje van vijftien man, die kop over kop reden en elkaar echt sterker maakten.” Het ontbreken daarvan bracht Kwant in Italië, waar hij met de Europese toprijder Duccio Marsili trainde. 

Hoewel hij nog steeds stappen zette, bekroop hem na het EK meer en meer het gevoel dat hij moest stoppen. “Mensen in mijn directe omgeving zagen vooruitgang en dachten dat ik nog een jaar door zou gaan. Als je kijkt naar de uitslag lijkt het helemaal niks, maar de verschillen zijn klein: er kan ook zomaar een goede uitslag uit rollen. Ik zat fulltime in Italië, weg van mijn vriendin en familie. Ik had het gevoel dat alles langs mij heenging. Dat is prima als je met de gewenste resultaten thuiskomt, maar die bleven uit. Dat zette mij aan het denken. Ga ik nog een jaar door in dit deelnemersveld met de beste Italianen, Duitsers, Fransen en Spanjaarden? Het is pittig om top-zestien te rijden, het niveau is zo hoog en breed, er is geen garantie dat het volgend jaar wel lukt om top-vijf te rijden. Ik geloof dat ik het kan, maar je wilt ergens die bevestiging, omdat ik er zoveel voor aan de kant zet.”

Steeds kwam het gevoel bij Kwant terug dat hij alles had gegeven voor de sport en dat hij alles had meegemaakt in zijn avontuur op skeelers. “Vorig jaar heb ik naar mijn sponsoren gecommuniceerd dat ik voor twee jaar naar Italië zou gaan om te proberen een EK-titel te winnen of in ieder geval terug te komen op het podium. Toevallig was dat laatste EK in Oostende, de plek waar ik in 2009 ook mijn eerste reed. Als ik een medaille had gehaald, was het direct klaar geweest. Een beloning na hard werken. En als ik aan puin gereden was, was het ook makkelijk: zoek het dan maar uit. Maar ik had nog wel het idee dat het WK in Italië, waar ik twee jaar getraind heb, een mooi einde zou zijn.”

Deelname aan het WK in Pescara kwam er echter niet voor Kwant. Een top-drie plek op het EK zou automatisch recht hebben gegeven op deelname. Omdat dat niet lukte, was hij afhankelijk van de selectiecommissie, die besloot naast de gebroeders Haasjes op de marathon geen Nederlandse mannen mee te nemen. Kwant zag de kaalslag van het skeeleren in ons land de afgelopen jaren en vindt het teleurstellend. “We willen als Nederland weer senioren mannen op WK-niveau hebben, nu gaat er niemand heen. Er zit bij mij wel wat frustratie op de visie en het beleid, de sport blijft op deze manier klein. Ik heb er jarenlang alles voor opgegeven, die andere jongens ook. Het hele jaar door betalen we duizenden euro’s om alles eruit te halen. Normaal gesproken ga je niet naar een toernooi omdat er landgenoten beter zijn. Nu is er plek, zijn er mensen die graag willen, die alles ervoor laten… Maar we blijven thuis. Vorig jaar begreep ik dat in mijn geval”, klinkt Kwant realistisch. “Ik vind dat er altijd mensen heen moeten, het kan niet zo zijn dat Nederland niet aan de start staat. Desnoods vraag je van rijders een eigen bijdrage.”

Tijdens het meest recente Daikin NK Baan/Weg in Rotterdam pakte Kwant twee titels, het bewijs dat hij na een minder vorig seizoen weer een stap had gezet. “Echt heel blij was ik daarmee, zeker omdat het vorige seizoen zo moeilijk was. Ik heb toen geen moment aan stoppen gedacht, ik hield er rekening mee dat het een plan van twee seizoenen was. Ik had gehoopt dat mijn niveau na het eerste seizoen iets hoger was, maar dit jaar zat ik er ondanks een blessure in april lekker in. Ook op het EK had ik weer het gevoel: bam, ik doe weer mee. Natuurlijk vond ik het jammer van de resultaten, maar ik reed lekker. En dan voelt het alsof deze beslissing abrupt komt…”

Het afsluiten van zo’n periode als topsporter is altijd emotioneel. Kwant ging na het EK terug naar zijn Italiaanse thuis om het daar op een passende manier af te sluiten. “Ik wilde het daar afsluiten en heb het iedereen vorige week verteld. Na het EK heb ik best wel een lastige periode gehad, ik kreeg corona en dat maakte het niet makkelijker. Lichamelijk voelde ik me slecht, maar ook mentaal zat ik er een beetje doorheen. Nu ben ik er rustig onder, ik heb zin in het leven na dit hoofdstuk als topsporter. De laatste weken heb ik nog getraind, maar ik deed het niet meer voor mezelf. Ik skeelerde met de junioren mee, of jongens die lange afstanden rijden. Vrijuit kon ik skeeleren, zonder druk. Ik wil andere dingen proberen, iets op een lager niveau doen. Niet meer moeten, gewoon lekker sporten.”

Kwant gaf vorig jaar bij zijn vertrek naar Italië een goede baan als kandidaat-notaris op, iets dat hij nu weer wil oppakken. “Nu ligt die weg vrij, ik hoop dat ik opnieuw aan de slag kan. Ik moet nog even kijken bij welk kantoor, dat heeft geen haast. Ik wil een goede keuze maken, maar dat is normaal gesproken wel mijn toekomst.”