Na de tegenvallende 500 meter van zaterdag hield De Vries zich aanvankelijk groot, maar uiteindelijk kon ze haar tranen bij coach Rutger Tijssen niet meer bedwingen. "Ik was wel een beetje verdrietig, ja. Een beetje labiel", blikte ze terug. "Ik was teleurgesteld in mezelf. Het was niet goed genoeg en niet wat ik wilde."
"Ik heb dan de coach niet echt nodig om mijn verdriet weer in een positieve blik om te zetten, maar het is wel handig dat er iemand is om tegenaan te praten. Maar uiteindelijk moet je het zelf doen", stelde De Vries.
'Dat huilen, ik houd er niet zo van, maar ik kon er niets aan doen. Ik voelde gisteren de hele tijd die tranen opwellen", vertelde ze terwijl coach Geert Kuiper haar omhelsde en feliciteerde. "Ik voelde me een beetje een muppet, alsof ik niet meer kon schaatsen. En dat terwijl het eigenlijk nou ook weer niet zo slecht was."
Ook nog op zondagochtend voelde De Vries zich niet in topvorm. "De spanning ontbreekt, daar kan je wel naar blijven zoeken, maar dat komt niet." En dus maakte De Vries een strijdplan dat ze zo nauwgezet mogelijk probeerde af te werken op de 1500 meter, zonder daarbij wanhopig naar de juiste slag te zoeken. "Het ging nog steeds zeker niet vlekkeloos, maar het was een goede tijd en toch ook een goede race."
Met het succes op de 1500 meter in het achterhoofd maakt De Vries zich op voor de vijf kilometer. "Die ga ik met een lekkerder gevoel in dan de drie kilometer van gisteren. Ik hoop dat ik hem vlakker kan rijden en dan zien we wel wat dat oplevert."