Na de marathon van vrijdag in Eindhoven stond zaterdag iets meer naar het westen in Tilburg de tweede etappe van het Brabantse tweeluik op het programma. Marijke Groenewoud won – uiteraard – opnieuw, voor Gioya Lancee en Jet Fransen. Een belangrijke rol om het peloton richting de sprint te rijden was wederom weggelegd voor Maaike Verweij.
De 24-jarige Drentse was twee seizoenen geleden nog ongenaakbaar in het klassement om de Daikin Marathon Cup. Daarna werd ze teruggeslagen door de ziekte van Pfeiffer, ook al wist ze vorig jaar nog wel het jongerenklassement te winnen. Nog altijd kampt ze met de naweeën, al voelt ze zich steeds sterker worden. “Het is nog een beetje wisselvallig. De laatste weken gaat het steeds beter, maar naar mijn idee heb ik mijn topvorm nog niet gehaald.”
“Ik heb wel het idee dat ik er weer aan kom, zeker qua basisconditie. Nu de snelheid nog, al zijn er veel snelle vrouwen in het peloton. Niet alleen bij ons in de ploeg, maar ook Kiel, Lancee, Van Maaren en de dames van Wokke. Dan moet ik zelf nog een stukje sneller.”
Het gevoel van haar beste jaren heeft Verweij nog altijd niet terug, al kan ze het zich levendig voor de geest halen. “Toen was ik consequent in de top te vinden en wist ik wedstrijden te winnen. De natuurijswedstrijd in Burgum was mijn hoogtepunt. Toen viel alles op zijn plek en die springt er voor mij ook uit met al het publiek langs de kant. De buitenwereld heeft er dan ineens heel veel aandacht voor, terwijl het in feite gewoon een wedstrijd is als alle andere.”
Nu haar vorm nog stijgende is schikt Verweij zich dit seizoen nog vooral in een knechtenrol. Met een kopvrouw als Groenewoud, die met de wedstrijd in Tilburg inbegrepen al dertien keer wist te winnen, haalt ze er ook veel voldoening uit. Zeker als het om de grote koersen gaat. “We doen het met de ploeg heel goed en daar geniet ik volop van.”
Team Albert Heijn Zaanlander steekt zelfs dusdanig met kop en schouders boven de rest van het veld uit dat niemand met de ploeg wil doorrijden. “Ik snap wel dat er niet met ons wordt doorgereden, aan de andere kant zou het voor de koers mooier zijn. Het is een beetje het spel dat we elkaar in de tang houden. Er is niet echt een ploeg die de leiding pakt. Er wordt veel geduwd en getrokken, er zijn veel valpartijen. Dan loont het om zelf het initiatief te pakken en daarom rij ik nu een beetje als locomotief op kop.. Dan is dat mijn taak.”
Toch hoopt ze dat voor haar de kansen nog komen, nu voor de langebaanschaatsers de belangrijkste wedstrijden aan de horizon verschijnen en ook op marathongebied een belangrijke periode nadert. “Nou ik heb zeker zin in de Weissensee”, klinkt het dan ook enthousiast. “We gaan met zijn tweeën naar het natuurijs, Bente (Kerkhoff, red.) en ik. De rest gaat de World Cups in en Irene (Schouten, red.) zal er nog niet bij zijn, al heeft ze er wel alweer zin in. Het wordt geen kat in ‘t bakkie, maar we zijn fit en zullen rijden voor de prijzen. Het wordt gokken en goede keuzes maken.”
De uitslagen van de wedstrijd in Tilburg vind je hier.
