'Lollobrigda zal wel gedacht hebben: wat doet dat broekie nou?'

Het jaartal was ze kwijt, de gebeurtenissen in de finale van die mass start kan ze moeiteloos voor de geest halen, begeleid door veel gelach. “Er had zeker een betere uitslag ingezeten, maar de chaos – een beetje kenmerkend voor dit onderdeel – én Francesca Lollobrigida zaten in de weg…”

Die Italiaanse, toen al aardig in de buurt van twintig podiumplaatsen op de discipline, had nog een rekening te vereffenen met de Friese opdonder uit Hallum. De oorsprong lag op de ijsbaan van Alkmaar, waar de twee elkaar een week eerder troffen in de marathon. “Daar haalde ik in de laatste ronde een niet zo’n nette actie uit bij haar.” Dat ‘nette’ wordt een paar zinnen verder aangedikt tot een asociale manoeuvre die ze moest bekopen met een rode kaart. “Lolo wilde in de laatste bocht voor de finish binnendoor komen bij me. Dat was voor mij reden haar volledig te blokken, door ’m er heel asociaal voor te zetten. Ze zal wel gedacht hebben: wat doet dat broekie nou? Haha!

“De week erop schaatsten we hier in Nagano een mass start. Ze vond het kennelijk nodig me terug te pakken, en ik begreep direct hoe het er in een internationale race aan toeging. In de slotronde raakten we elkaar en schoven allebei de kussens in. Als ik overeind had kunnen blijven, had ik een aardige klassering behaald omdat ik best veel snelheid had. Nu werd ik laatste en zij voorlaatste. Ach, zo gaat het in deze spelletjes. Achteraf hebben we er om kunnen lachen, dat is ook wel weer mooi toch?”

Komende zondag, bijna aan het einde van het wereldbekerprogramma, keren beiden terug in de Japanse arena. Groenewoud zal het prima vinden, net zoals ze het grappig noemt dat ze met ploeggenote en vriendin Elisa Dul weer aan de start verschijnt. “Dat was in 2019 ons eerste internationale uitje.” Tot zover de nostalgische randjes aan het gereis, want stiekem blijkt ze geen groot fan van de buitenlandse trips, noch van de World Cup. “Ik hecht meer waarde aan de titeltoernooien. Nu zitten we weer haast drie weken aan de andere kant van de wereld. De ene week Japan, daarna China. Hoeft niet zo van mij. Doe mij maar een wereldbeker in Heerenveen. Deze wedstrijden zijn alleen handig om te zien waar ik sta ten opzichte van de tegenstandsters. Het World Cup Kwalificatietoernooi heeft me een goede indicatie gegeven over mijn niveau. Ik had niet verwacht dat we daar als ploeg in bloedvorm zouden verkeren, laat staan dat ik goede tijden zou rijden. Mijn 3.58 op de drie kilometer (die Groenewoud won, red.) was wel een prima resultaat.”

Of het een opmaat is naar winst in Nagano of Beijing, durft ze niet te zeggen. Misschien moet dat later in het seizoen een doel zijn. “Ik zou graag de drie kilometer op het WK Afstanden winnen. Daarvoor moet ik denk ik wel een keer ergens de 3000 meter pakken, anders heb ik in Hamar niets te zoeken, wat de wereldtitel betreft. Maar nog eens: in deze fase van de winter nog niet, daar hebben we te hard voor doorgetraind de laatste tijd. Onze piek gaat meer richting het tweede deel van het seizoen.”

Omdat de mass start enige gelijkenis vertoont met de wekelijkse marathons en tactisch rijden een bijkomende exponent is, gaat de aandacht nu nog meer uit naar dat nummer. “Ik ben nieuwsgierig of er veel verandert omdat Irene (Schouten, red.) er niet langer bij is. Naar ons twee werd altijd gekeken. Afgelopen weekend heb ik een filmpje gezien van de mass start op het Vier Continenten kampioenschap. De slotronde die de meiden daar reden, was ongeveer net zo snel als ik ’m aflegde in Thialf. We zullen vast aan elkaar gewaagd zijn, vermoed ik.”