Ze heeft een erelijst met de lengte van een behangrol, Francesca Lollobrigida. Won zo’n beetje alles wat er te winnen valt. Van lokale koersjes tot wereldtitels. Maar van Steenwijk hadden ze in Rome nog nooit gehoord. Toch aarzelde Lollobrigida geen moment toen ze een week tevoren werd benaderd door haar sponsor met de vraag of ze kon starten in de Klim van Steenwijk.
’’Ik heb mijn ploeggenotes al vaak horen praten over die wedstrijd. Weet dat het een mooie en zware koers is en wilde dolgraag meedoen’’, vertelde ze. Maar Lollobrigida krijgt sinds dit jaar restricties mee van de Italiaanse schaatsbond, sinds daar haar status veranderde naar die van Olympisch sporter. ’’Ik mag wel inline-skaten, maar niet al te veel. Ik mag een aantal belangrijke koersen uitzoeken, maar verder hebben ze toch vooral graag dat ik me richt op het schaatsseizoen.’’
De Italiaanse moest ook even overleggen voor ze op het verzoek inging, maar er kwam uiteindelijk wel groen licht. Tot opluchting van Lollobrigida zelf. ’’Ik wilde hier graag rijden. Ik houd van koersen in Holland en vind het ontzettend leuk om mijn ploeggenotes van Steigerplank.com weer eens te zien en met ze te racen.’’
‘Lollo’ nam voor de gelegenheid haar jongere zusje Giulia mee, die al eens eerder te zien was in een schaatsmarathon. Lollobrigida deed dat niet zonder reden. ’’Ik zou graag willen dat ze dezelfde weg kan volgen als ik. Schaatsmarathons rijden in Nederland, leren en sterker worden. Dat zou voor haar geweldig zijn. Ze vond het nu al hartstikke leuk met het team te rijden. En eerlijk gezegd is het voor haar veel nuttiger hier mee te rijden dan te trainen in Baselga.’’
Binnen dat team waren de rollen overigens meteen weer als vanouds verdeeld. Lollobrigida past feilloos in de strategie van Steigerplank.com. Dat bleek andermaal in Steenwijk, waar de koers weer zwaar was als vanouds. Elma de Vries vervulde een buitengewoon actieve rol, ging samen met Mariska Huisman ook met voorsprong de laatste ronde in, maar redde het uiteindelijk niet tegen het teamwerk van Steigerplank.
Nadat De Vries en Huisman waren bijgehaald door het kleine kopgroepje met de sterkste vrouwen van de avond, werd dat goed uitgespeeld. Lisa van der Geest reed weg, Lollobrigida wist meteen wat haar te doen stond. ’’Ik heb de groep afgestopt om haar te helpen.’’ Maar ze zag hoe Van der Geest niet sterk genoeg bleek. ’’Daarna heb ik zelf de kop gepakt. Dat viel niet mee. Twaalf keer die klim is enorm zwaar. Het sloopt je langzaam.’’
Om te laten zien hoe zwaar het was, toonde Lollobrigida haar enkels. Stuk en bebloed. ’’Ik heb nog niet genoeg op de weg gereden, ben daar niet aan gewend. Maar in de wedstrijd heb ik er geen last van gehad. Op de laatste klim ben ik vol gegaan om de winst te pakken, maar ik moest echt heel diep gaan.’’
De tegenstand op dat laatste klimmetje kwam van Bianca Rooseboom, die alles deed om het tactische spel van Lollobrigida’s formatie te saboteren. ’’Ze lieten Lisa rijden, waarna Francesca wilde afstoppen. Maar ik heb de druk op haar gehouden, zorgde ervoor dat ze moest doorrijden, waardoor Lisa van der Geest ook niet te ver weg kwam’’, vertelde Rooseboom.
De Sprog-rijdster sprak zichzelf moed in met haar ervaring van vorig jaar. ’’Toen werd ik zelf op de laatste klim nog geklopt, waardoor ik weet dat daar alles nog mogelijk is.’’ Dat bleek ook nu, want Rooseboom kwam verdomd dichtbij. ’’Ik zat ernaast’’, wist ze zelf. ’’Het was heel close, maar net te ver. Daar baal ik behoorlijk van.’’
De vreugde van Lollobrigida stond daar haaks op. ’’Ik ben heel blij en trots dat ik deze wedstrijd heb kunnen winnen, zeker ook voor de sponsor. En het geeft meer voldoening omdat ik hier eindelijk weer eens echt heb moeten koersen met een groot peloton. In Italië heb ik dat zelden. Ik heb er echt van genoten.’’