Met een lach keek Francesca Lollobrigida naar het boekwerkje dat ze in haar handen hield. ’Schaatsen in Groningen’, stond erop te lezen, maar die tekst ging uiteraard volledig voorbij aan de Italiaanse. ’’Wordt nu toch tijd dat ik Nederlands ga leren’’, stelde ze zelf lachen vast.
Reden tot lachen had Lollobrigida zeker na haar tweede marathonzege. De eerste in Tilburg was al opzienbarend, maar dat er zo snel daarna al een nieuwe overwinning volgde, was net zo verrassend. ’’Ik voel me goed, heb veel snelheid in mijn benen’’, vertelde Lollobrigida, die dus afgelopen week trainde in Baselga. Ze noemde de zege in Kardinga vooral een slimme winst. ’’Ik heb heel bekeken gereden, heb tijdens de wedstrijd niet al te veel gedaan en steeds goed positie gekozen. Veel meer kan ik ook niet doen. Ik heb niet, net als al die andere meiden, een hele ploeg om me heen, moet alles zelf doen.’’
Op het ijs van Kardinge hadden de eerste dertig ronden veel weg van een afvalkoers. De een na de ander moest naar de kant en het peloton dunde razendsnel uit. Van de overblijvers kon niemand ontsnappen, waardoor het aankwam op een sprint. Mariska Huisman leidde op de bel, maar op het laatste rechte stuk brandde de strijd pas goed los tussen Huisman, Van der Wal en Lollobrigida.
De Italiaanse was dus de snelste, en dat was weer pech voor Huisman. Zij klopte eindelijk Van der Wal, maar moest nu weer Lollobrigida voor zich dulden. ’’Jammer, maar de tussensprints hadden al aardig wat kracht gekost. Die kom je dan te kort in de finale’’, analyseerde Huisman. De Noord-Hollandse had bovendien andere prioriteiten. ’’We wilden hier in ieder geval weer het oranje leiderspak terughalen, dat was het belangrijkste.’’ In die opzet slaagde Huisman glansrijk.
Lollobrigida straalde ondertussen van oor tot oor. ’’Ik ben vooral heel erg blij voor mijn sponsor’’, liet ze weten. Begrijpelijk, want het was voor het eerst dat ze startte in het pak van Fabulous Fabs, de geldschieter aan wie ze zich afgelopen week verbond. Er was trouwens meer nieuws voor Lollobrigida, want ze reed in Groningen ook op schaatsen van Marchese. ’’Ik heb er een keer heel kort eerder op gereden, maar dit is de eerste marathon. En ze bevallen me prima. Ik reed er zelfs drie rondjes achter elkaar in de 28 seconden mee, en daar ben ik blij mee.’’
Ze keek heel even bedenkelijk naar de schoenen, uitgevoerd in glimmend wit en zwart. ’’De kleuren van Juventus’’, stelde ze vast. ’’Daar zouden mijn vader en mijn broer niet blij mee zijn als ze dat zien.’’ Dan had het rood en oranje van AS Roma moeten zijn, of het wit en blauw van Lazio. Lollobrigida, vol afschuw: ’’Nee, nee, geen Lazio. Roma!’’