Vooral Overvoorde zorgde met een kopbeurt van meerdere ronden voor een flinke impuls aan de voorsprong. Zelf was hij desondanks vrij nuchter over zijn bijdrage. “Luc heeft deze voor honderd procent zelf verdiend. Als je dit durft als Nederlands kampioen in het oranje, dat geeft zoveel vertrouwen dat wij ook all-in gaan. Je hoeft ook niet rond te gaan, als je maar voor het peloton blijft.”
Achter de ontketende Ter Haar waren het niet de minsten die nog de achtervolging probeerden in te zetten. Robert Post gaf er nog een snok aan voor zijn kopman Harm Visser, Bart Swings plaatste nog een versnelling en ook Tjerk de Boer en Lars Woelders schoven in de slotfase nog mee. Het was echter niet genoeg, tot groot ontzag van de concurrentie. “Standbeeld”, was het enige wat Reggeborgh-coach Roy Boeve zei toen hij Ter Haar feliciteerde. Zijn ploeg zag de kansen op een korte uitslag na een lelijke valpartij van de gebroeders Hoolwerf in rook opgaan.
Op de tribune genoot de verzamelde marathonwereld met volle teugen, maar op het ijs was het voor de uitvallers eveneens smullen. Ook Overvoorde was vol lof over het lef dat zijn ploeggenoot ten toon spreidde. “Dit is wat het marathonschaatsen zo mooi maakt: je als ploeg helemaal opofferen voor één man. Voor dat soort acties komen de mensen. Als dat dan lukt, is dat helemaal fantastisch. Die ontlading is heel groot, heel gaaf.”
