In het ‘schaatshuis’ waar Gianni Romme en Marianne Timmer zich 26 jaar geleden zo op hun gemak voelden dat beiden naar twee olympische gouden medailles schaatsten, begint vrijdag een nieuwe cyclus van de World Cup. De M-Wave: de naam van de ijsbaan in Nagano klinkt nog steeds magisch, maar daarmee lijkt ook alles gezegd.
Van buiten een prachtige architectuur, eenmaal binnen waan je je in een bunker van beton. Als er dan ook nog weinig publiek komt kijken, ondanks de wervende posters die her en der in de stad zijn opgehangen, belooft het een weinig inspirerende start te worden van het eerste langebaantoernooi waar de meeste wereldtoppers aan meedoen.
Johan de Wit, al sinds 2015 werkzaam als coach in Japan, kan er niet veel leukers van maken. Hij zou geblinddoekt een rondleiding kunnen verzorgen in het complex dat volgens Wikipedia nog net in de mondiale top-10 staat van snelste ijsbanen (op basis van baanrecords), zo vaak is-ie er te vinden geweest. Zijn Team Gold gebruikt het complex als min of meer vaste uitvalsbasis voor trainingskampen, al heeft dat niet zozeer met de ijskwaliteit te maken. “Je kunt hier ook de andere trainingen prima doen, zoals fietsen. De bergen liggen om de hoek, je rijdt er zo heen. Ideaal: op hoogte verblijven, op laagte fietsen. Nagano is wat dichter bij Tokio, en de temperatuur is perfect. Maar voor de echte schaatsbeleving kun je beter ergens anders zijn.”
Wat het voornaamst voor de schaatsers blijft, het ijs, snelheid, dat soort facetten, laat in de M-Wave veel te wensen over. Het is simpel: deze wintersport zal nooit populair worden of een professioneler karakter krijgen. Het in 1996 opgeleverde stadion is zwaar verouderd en voldoet niet aan de eisen van deze tijd. Sterker nog: als de geruchten waar zijn, zou een definitieve sluiting vanwege de hoge kosten in de lucht hangen. De Wit: “Kijk je naar de banen van tegenwoordig, dan zie je dat ze allemaal een heel ronde vorm hebben. De M-Wave niet. Scherpe kanten aan een gebouw moeten weg, want de lucht moet geleiden. Elke nieuwe baan wordt ontworpen met de bedoeling om er zo hard mogelijk te kunnen rijden. Nou, dat is in de M-Wave niet het geval geweest: daar lost de rijwind meteen op in de lucht.”
Zou Sven Kramer daarom nog altijd de baanrecords hebben op de vijf (2016) en tien kilometer (2008)? “Die gaan er wel aan hoor”, verzekert De Wit. “Er zijn nu betere schaatsers. Sven was in zijn hoogtijdagen de allerbeste, maar momenteel zijn er mannen die op laaglandbanen al sneller zijn geweest. Patrick Roest – die is er niet bij komend weekend – Davide Ghiotto, dergelijke atleten zouden eronder moeten duiken, mits ze de wedstrijden serieus nemen. Daar twijfel ik aan. Er zijn genoeg schaatsers die heel laat vanuit Europa naar Japan zijn gevlogen. Wil je helemaal in orde zijn, dan arriveer je een week eerder. Het is logisch, omdat iedereen eind december (kwalificatiemoment, red.) weer hard moet kunnen. In dat opzicht zijn mijn rijders hier in het voordeel, zoals de Nederlanders dat ervaren bij wedstrijden in Heerenveen.”
De Noord-Hollander doelt dan vooral op de jetlag-nadelen; dat zijn rijders Miho Takagi of Zhongyan Ning profijt zullen hebben van het feit dat ze eindeloos meer rondjes dan de concurrentie op het ijs hebben afgewerkt, gelooft hij niet. Daar is de bevroren vloer te beroerd voor. Buitensporig natuurgeweld (aardbevingen, stormen) is er volgens hem de oorzaak van dat de ijsvloer erg onregelmatig is geworden. “Er zitten verschillende hoogtes in de onderlaag, waardoor de dikte van het ijs niet overal hetzelfde is. Dat helpt niet om de toplaag goed onder controle te houden. Op sommige plekken is het zachter dan elders. Zo krijg je dus geen snelle baan. De Japanse ijsmeesters doen hun best er wat van te maken hoor. Toen we een keer hebben geopperd om de ijsmeester van Thialf wat lessen te laten geven, zagen ze er niets in. Dat was jammer, aangezien het ijs niet geweldig is. Het ziet er mooi uit, maar dat vinden we ook van het ijs in Polen. Dat is zo traag als dikke stront.”
Na het eerste station van de World Cup-expeditie verplaatst de schaatskaravaan zich naar Beijing. De national speed skating oval, bekend van de Winterspelen in 2022, vormt het decor van de driedaagse (29 november – 1 december). Bij Johan de Wit zal er altijd van gemengde gevoelens sprake zijn, omdat hij weinig mooie herinneringen heeft aan het olympisch schaatstoernooi. Sterker nog: hij miste het grootste deel nadat hij een van de vele mensen was die door een positieve coronatest letterlijk werd ‘opgeborgen’ in een hotelkamer, bij wijze van quarantaine. Dertien dagen zat hij opgesloten, wachtend op een test die hem weer zou herenigen met zijn atleten.
“Ik heb er niets op tegen dat we China aandoen, maar ik vind het best spannend omdat ik er een heel aparte tijd heb beleefd. Dan denk ik weer terug aan die periode. Zo heb ik bijvoorbeeld geen idee waar het hotel staat waar ik heb moeten zitten. Het enige dat ik heb gezien, is de ijsbaan, en dan voornamelijk vanaf het middenterrein. Want eenmaal verlost uit die quarantaine mocht ik alleen daar zijn. Erg vreemd was die tijd”, aldus De Wit, die twee Chinese schaatsers in zijn team heeft: Zhongyan Ning en Mei Han. “Zij willen graag dat ik hen begeleid in hun eigen land. Dat vind ik leuk, én spannend.”
Mocht De Wit zeggenschap hebben, dan zou hij onmiddellijk de baan van Hachinohe aanwijzen als locatie voor grote evenementen. Enige obstakel: de reistijd. Per hogesnelheidstrein neemt een trip vanuit Tokio al zes uur in beslag. “De YS Arena in die stad is aerodynamisch aan de binnenkant, de lucht wordt er goed geleid, er is plaats voor zesduizend mensen en ze zouden er geweldig ijs moeten kunnen neerleggen. Dat lukte afgelopen weekend tijdens het Vier Continenten kampioenschap ook: Jordan Stolz reed 1.44,4 op de 1500 meter, Takagi kwam uit op 1.54,8. Dat zijn snelle tijden. Het is ook daar niet de situatie zoals in Thialf, of Nederland, waar schaatsen een professionele sport is. Thialf is een bedrijf dat zoveel mogelijk races wil organiseren, voor zoveel mogelijk publiek. Die baan is er dag en nacht mee bezig om zich als de beste ter wereld te kunnen profileren en het snelste ijs te produceren. Dat lukt ook. In andere landen gaat dat anders. Daar is het een kwestie van ijs maken, en ijs is ijs.”
Nagano. M-Wave. Wat er allemaal de revue is gepasseerd, vrijdag, zaterdag en zondag is dit toch the place to be….
Alle informatie over de aanstaande World Cup in Nagano vind je hier
Op basis van de baanrecords bestaat er een ranglijst van 's werelds snelste ijsbanen. Zowel bij de mannen als de vrouwen geldt de piste van Salt Lake City als snelste: die status is ontleend aan het puntentotaal van de baanrecords op alle gangbare afstanden (vrouwen vijf: 500-1000-1500-3.000-5.000 meter; mannen zes: 500-1000-1500-3.000-5.000-10.000 meter).
*: aanduiding voor de locaties van de World Cups die deze winter worden bezocht.
Mannen
Plaats Naam
22. Tomaszów Mazowiecki (Pol) - Arena Lodowa (WC 5)
Vrouwen
Plaats naam
23. Tomaszów Mazowiecki - Arena Lodowa (WC 5)
info: Nol Terwindt
