De mass start bij de vrouwen ging niet de boeken in als de meest memorabele wedstrijd van het WK Afstanden. Groenewoud en haar teamgenote Elisa Dul hielden de boel onder controle en de andere vrouwen waren onmachtig en kwamen niet weg. Groenewoud moest in de laatste paar rondjes nog even bijschakelen om in een goede positie te komen, maar vanaf daar ging Dul hard aan om de sprint voor de Friezin aan te trekken.
"Het was heel saai om naar te kijken, maar voor ons was dit de perfecte uitvoering", blikt Groenewoud terug. "Voor mij was het tijdens de race nog spannend. Ik moest tot de finish doorrijden en niet te vroeg juichen. Maar van tevoren wist ik dat het goud zou komen als ik er een lange sprint van zou maken."
Het was een gouden einde van een wisselend toernooi. "De conclusie is gelijk aan die van het hele seizoen: op de teamonderdelen ben ik goed, individueel niet. En dat terwijl ik vorige week prima trainingen reed. Daarom had ik verwacht dat de individuele afstanden beter zouden zijn. Ik heb geen waarom dat niet zo was, want ik was wel fit", besluit Groenewoud, die toe is aan vakantie. Na de Zilveren Bal van woensdag mag ze haar schaatsen in de kast leggen.