Marijke Groenewoud trekt ‘De Zestiende’ over de streep

Krantenpagina’s, journaals en sportwebsites werden deze week gedomineerd door het gekibbel tussen haar oud-ploeggenote Irene Schouten en coach Jillert Anema, die een zakelijk geschil uit te vechten hebben. De recordjacht van Marijke Groenewoud raakte daardoor in de kantlijn verzeild, maar zaterdag kon het gelukkig weer gaan over datgene waar het echt om draait: de mooie schaatssport. Groenewoud trad dit seizoen definitief uit de schaduw van haar teamgenote en overtrof zaterdag de grootste namen uit de rijke geschiedenis van het marathonschaatsen: niemand won meer wedstrijden in één seizoen dan Groenewoud. Ze hield zich meer bezig met het record dan ze in eerste instantie liet blijken.

De vrouwenkoers van zaterdagavond, die voor Groenewoud niet veel eerder had moeten beginnen, volgde hetzelfde patroon als de voorgaande wedstrijden waar de geboren Hallumse triomfeerde. De ploeggenotes van Albert Heijn Zaanlander – met daarbij Bente Kerkhoff die eindwinst in de Daikin Marathon Cup veroverde – hielden de boel bij elkaar en Groenewoud reed in de sprint naar winst. Ze staat daarmee aan kop in de ranglijst met de meeste overwinningen per seizoen op kunstijs. De lat - in 2006-2007 gelegd door Daniëlle Bekkering - ligt vanaf dit seizoen nóg hoger: zestien overwinningen staan er achter de naam van Groenewoud. “Een mijlpaal die je overkomt”, zei ze erover.

Wel erkende ze dat de laatste wereldbeker van het langebaanschaatsen, dit weekend gehouden in Heerenveen, bijzaak werd door de kans om de koppositie van Bekkering over te nemen. Het enige wat deelname in Groningen in de weg stond, was een podiumplek op de 3 kilometer in Thialf. “Ik stond in Thialf aan de start en daar werd door de speakers omgeroepen dat ik vandaag het record kon pakken in Groningen”, vervolgde de kopvrouw van Albert Heijn Zaanlander. “Toen dacht ik: Oh ja, dat staat me nog te wachten. Op mijn telefoon kreeg ik zoveel berichten van mensen die me alleen maar succes wensten met het behalen van het record en niet eens spraken over de drie kilometer.”

Het podium bewust laten lopen in Thialf was niet het geval voor Groenewoud. “Daarvoor had ik een heel goede rit moeten rijden. Ik was meer bezig met dit record dan met de World Cup. Dit overkomt me niet zo snel weer terwijl we zes keer per jaar van die internationale wedstrijden rijden op de langebaan.” Groenewoud eindigt dit marathonseizoen op een winstpercentage van ruim 94 procent, ongekend in het moderne tijdperk van de sport. Alleen in Haarlem ging de overwinning aan haar neus voorbij. “Maar daar zaten Bente en Maaike in de kopgroep, het was mooi dat we als ploeg wonnen.”

Groenewoud, naast dagwinnares ook nog tweede in het klassement, wachtte de huldiging in Groningen niet meer af. Snel terug naar het hotel, want zondag moet ze nog tweemaal aan de bak in Thialf. “Dat is wel raar, iedereen staat in spijkerbroeken en maken zich klaar voor het feest. Ik kom even piepen in deze wereld en ga straks weer terug naar de langebaanbubbel. Misschien vieren we het met een bitterbal in het hotel, maar dat is het wel”, sloot ze af.

Teamgenote Bente Kerkhoff kon haar geluk niet op met de overwinning van Groenewoud en het feit dat ze voor het eerst het eindklassement won. Nadat ze de week in Lulea ziek op haar hotelkamer doorbracht en amper in actie kwam, herstelde ze de afgelopen week voldoende om in Groningen het oranje te verdedigen. Alleen Groenewoud kon nog roet in het eten gooien. “Ik stond niet bepaald optimaal aan de start, koorts doet wel wat met je lijf. Maar gelukkig zit Marijke in mijn team, daardoor rijden ze niet echt tegen mij.”

Het leiderspak kwam al vroeg om de schouders van de Noord-Hollandse terecht, maar pas in de tweede helft van het seizoen sprak ze richting de staf van de ploeg uit dat het een doel werd. “Als je aan het begin van het seizoen voor het klassement gaat rijden, kun je geen enkele kopgroep missen. Wij reden vooral voor de dagoverwinningen en daarmee blijf je als team qua tactiek ook verrassend.” In Groningen kwam de leidster in het klassement geen moment in gevaar. “Dit is een van de grote prijzen in het marathonschaatsen, heel tof om die te winnen. En dat in mijn eerste seizoen dat ik zoveel van deze wedstrijden rijd, ik combineerde het tot nu toe altijd met het langebanen en moest dan keuzes maken. Dat ik nu steady vooraan meedoe en een paar keer heb kunnen winnen, is heel tof.”