"Hoppaaaaa!" De vreugdekreet van Kevin van der Horst, na zijn afgetekende sprintzege in Enschede (voor Joël Haasjes en Simon de Smit) vliegt vanuit zijn tenen, razendsnel door het ranke lijf, richting keel. Dit doet hem goed. Weer een stap dichter bij de eindoverwinning in de klasse waarvan menigeen vindt dat Van der Horst die allang is ontgroeid. De Staphorster is bekend met de bezwaren, maar vindt dat mensen die mening te makkelijk ventileren. “Vorig jaar ben ik naar Royal A-ware verhuisd. Het seizoen dat eraan voorafging, was ik een A-rijder die geen doorstroomwedstrijd het einde haalde (en in dienst van Okay-Interfarms op kunstijs als een B-rijder actief was, red.). Ik heb nu stappen gemaakt die me in staat stellen bij de A’s ook de races uit te rijden, en daarnaast kan ik werk verrichten voor de ploeg. Dat is puur het gevolg van de trainingen die ik bij dit team kan volgen. Iets dat ik een seizoen geleden zelf ook niet heb kunnen voorzien”, weerlegt hij de kritiek aan zijn adres.
Feitelijk beschouwd is het een discussie die niet hoeft te worden gevoerd. Van der Horst geldt als een krijger van het natuurijs, op dat ‘rauwe’ terrein kan hij meestal de strijd aan met de besten. De reeks van wekelijkse ‘kunstrondjes om de kerk’, van Breda tot Groningen en van Enschede tot Den Haag, is tussen de doordouwers met licentie voor de Topdivisie een overlevingscursus waaraan hij zich nog nooit volledig aan heeft kunnen wagen.
Misschien verandert het in 2025-2026, dankzij de lessen die hij dagelijks leert onder leiding van Jillert Anema en Bert Jan van der Veen. Van der Horst wint, dicteert en hoort zodoende tot de beteren in de Beloftedivisie. Zelfs wanneer hij een marathon overslaat, zoals twee weken geleden in Breda, is er geen vuiltje aan de lucht. Oké, hij moest door het skippen van dat ‘agendapunt’ de koppositie inleveren bij Ruben Verkerk, maar zaterdag op Twents ijs herstelt hij de pikorde. Zoals hij heeft verwacht, zonder daarover te bluffen.
“Ingecalculeerd risicootje, inderdaad. We waren met de ploeg een beetje zoekend wanneer we zouden vertrekken voor een fietskamp in Spanje. De Vier van Noord-Holland stond half december op de kalender, terwijl A-ware normaliter begin december weg is. Daarom is besloten de focus te leggen op de vierdaagse. Als ploeg reden we goed, helaas viel het in de wedstrijden niet onze kant op. Direct na de finale van Amsterdam zijn we naar Tenerife gevlogen, wat tot gevolg had dat ik Breda heb moeten overslaan.
“Ik vond dat geen probleem. Stilletjes hield ik er rekening mee dat ik de leiding gewoon zou behouden. Ruben had het voordeel dat hij de koers won met een ronde voorsprong die extra punten betekenden, en zo kwam hij eerste te staan. Dat was best gunstig, weet ik inmiddels uit ervaring. Wie klassementsleider is, heeft automatisch tien man in zijn rug tijdens de races. Bovendien zit ik in een ploeg om later deze maand op natuurijs te winnen. Dat was de achterliggende gedachte van het trainingskamp."
En wat nou, mocht Van der Horst schitteren in wat meer zijn habitat kan worden genoemd en op de Weissensee of in Lulea wint? Hoofdcoach Anema zal vast geen beloftes hebben gedaan. "Ik dacht op nieuwjaarsdag toen Jorrit de titel leek te gaan winnen: dit was mijn eerste wedstrijd in de basisopstelling, dan moet dat misschien maar zo blijven, hahaha! Nee, serieus, er zijn geen toezeggingen natuurlijk, want er rijden zeker zestig goede jongens bij de A's. Eerst maar eens naar de Weissensee over een paar weken. Daarna zal er meer duidelijkheid zijn, ook over wat mijn rol dan is of wordt. Het staat niet vast dat ik volgend seizoen per se in de Topdivisie mijn marathons schaats. Dat heeft te maken met de opties die zich aandienen. Ik zal ook niet ten koste van alles naar de Topdivisie overstappen als ik dan weg moet bij Royal A-ware. Want ik heb wel dit jaar vooruitgang geboekt dankzij de manier waarop de ploeg bezig is met techniek en de wijze van trainen. In twee, drie maanden heb ik meer schaatsen geleerd dan de voorbije zes jaar."
De uitslag van de Beloftedivisie staat hier
Ze vliegt in de marathons voor de Belofte-vrouwen, maar dat is deze winter eigenlijk niet het hoofddoel van Maaike Koelewijn. Ze heeft haar zinnen gezet op het NK Allround voor junioren. Er is echter een groot probleem. “Ik heb deze winter een dip op de langebaan. Dat wil voor geen meter.” Misschien dat de vijfde marathonwinst van zaterdagavond haar een handje helpt, want die werd verreden op de baan waar over veertien dagen ook het NK plaatsheeft.
Ze kan wel lachen om de vergelijking met Marijke Groenewoud. De kopvrouw van Team Albert Heijn Zaanlander ploetert de laatste tijd in de langebaanwedstrijden (met hier en daar een positieve uitschieter), maar zodra ze een schaatspak draagt met een nummer, is de Friezin niet te houden. Zo vergaat het Maaike Koelewijn (17) ook een beetje. Waar het aan ligt? “Geen idee. Het komt er allemaal niet zo goed uit. Ik train lekker, alles verloopt prima. Zodra ik aan de start sta van een langebaanrace, lukt niks meer. Heel gek”, vertelt de rijdster van Team Fortune Coffee, die 59 ronden nagenoeg onzichtbaar heeft meegereden, om in een vlot afgewerkte massasprint iedereen erop te leggen.
Mayke Vriesinga van de ploeg Boltrics, de draagster van het oranje, wordt tweede, Iris Tiben (Wokke Vastgoed) eindigt als derde. “Het gaat echt niet vanzelf hoor, ik moet er hard voor werken. Ik ben blij dat het in deze discipline goed draait. Al zou het wel prettig zijn als ik straks op het allroundtoernooi ook met een lekker gevoel kan weglopen.” Ze kan ervan wakker liggen. “Even, na een wedstrijd, daarna heb ik er geen last meer van”, aldus Koelewijn, die op hetzelfde moment toevallig in de richting kijkt van de vrouw in het oranje, Vriesinga.
“Voor het seizoen heb ik al aangegeven dat het onmogelijk is om op me op dagoverwinningen en het klassement te richten. Daarom maakte ik de keuze voor de overwinningen.” Met succes, zoveel is zeker. Koelewijn is zaterdagavond aan haar vijfde marathonwinst van dit seizoen toe. Laat dat nou ook toevallig het aantal zijn dat Marijke Groenewoud op zak heeft, voor Enschede…..
De uitslag van de Belofte-vrouwen staat hier