Merel Conijn beduusd, op weg naar NK-podium?

Wat een explosie, die 3000 meter. De enige die onder de vier minuten is gebleven, en niet bepaald degene die je bovenaan de lijst verwacht waarop ook de namen van Joy Beune, Antoinette Rijpma-de Jong en Marijke Groenwoud prijken. 3.58,31, dik twee seconden sneller dan de nummer twee, Beune. “Ja, top hè”, reageert de Edamse van Team Albert Heijn-Zaanlander blij. Ze heeft gehoopt op een persoonlijke toptijd, maar dat is geen hoofddoel. “Ik ben hier om een klassement te rijden. Daarom had ik vooral zenuwen voor de 500 meter, die ook een klein beetje is tegengevallen. Als ik echter nu zie hoe ik ervoor sta, is het beter dan verwacht.”

Tegelijkertijd vindt ze wel dat haar tussentijdse resultaat na twee afstanden in lijn ligt met wat ze op de trainingen heeft laten zien. En daar kan de conclusie achteraan dat ze veel beter tevoorschijn is gekomen dan haar ploeggenote Marijke Groenewoud, voor wie het deze winter soepel draait in de marathons (negen op tien gereden marathons gewonnen) en de mass starts in de World Cups, maar nog weinig indruk maakt op individuele langebaannummers.

“Vandaag was het ook nogal waardeloos. Ik ben verbaasd over mijn prestaties, wetend dat de opzetjes van de voorbije week veel beter zijn geweest. Een week terug schaatste ik nog een wedstrijdje over 500 meter, in 39,1. Nu eindig ik op 39,6. Het is een slechte dag, denk ik. Waar het aan ligt? Geen idee. Snel proberen te vergeten en de knop omzetten voor morgen. Ik ben gaan meedoen aan dit NK om de titel te pakken. Die is nu wel ver weg. Wil ik daar alsnog aan komen, dan moet ik zondag twee wereldrecords rijden. Nee”, besluit ze, “dat zit er niet meer in.” Met stralende glimlach: “Dat komt door de luchtdruk in Thialf: die is te hoog.”

Dat geldt voor alle deelneemsters. Conijn kan zich opmaken voor een spannende ontknoping, waarbij EK-deelname een zeer reële mogelijkheid is. Immers, de nummer 1 tot en met 3 plaatsen zich normaal gesproken voor het toernooi dat over twee weken wederom in Heerenveen plaatsheeft. De Noord-Hollandse, met haar 23 jaar de jongste van het kwartet Zaanlanders dat aanwezig is op het vrouwen-NK, is de enige die in positieve zin opvalt. Ze neemt het op voor Groenewoud. “Marijke heeft dit seizoen allemaal goede wedstrijden afgeleverd. Ze is hartstikke sterk. Dat ze nu een mindere race heeft gereden, betekent niet dat er geen vorm is. Ik denk sowieso dat we als team heel sterk zijn.”

Dat zij er bovenuit steekt, zegt ze te danken aan de trainingsaanpak. “Plus”, zo rolt er achteraan, “ik voel me dit weekend goed, in vergelijking met het World Cup Kwalificatietoernooi toen ik heel verkouden was. Ik had het idee dat ik een pr zou kunnen rijden. Fijn dat het me is gelukt.”

Volgende station: het podium van het NK. Of zelfs nog meer? Twee titels in vier dagen misschien? Ze kijkt niet begrijpend. “Twee titels?” Een zetje in de rug helpt. Op nieuwjaarsdag wacht ook de strijd om de nationale marathontitels. Wie wat fantasie heeft, hoeft niet op te kijken als Conijn op de vijf kilometer van zondag opnieuw boven zichzelf uitstijgt. Indien de marge ten opzichte van de directe concurrentes dan nog wat groter is (en ze een degelijke 1500 meter heeft afgewerkt), lonkt er goud. Slaagt ze erin, waarom zou ze dan niet als Zaanlanders geheime wapen op het ijs verschijnen na de jaarwisseling? “Oh joh, daar heb ik me nog helemaal niet mee beziggehouden. Dat kampioenschap rijd ik waarschijnlijk ook, al moet nog bekend worden wie er van onze ploeg wordt opgesteld.”

Het is duidelijk van latere zorg. “Eerst dit toernooi. Ik ben eraan begonnen door me te focussen van afstand naar afstand. Vanmorgen was ik alleen bezig met de 500, daarna werd dat de drie kilometer, en morgen richt ik me op de 1500 meter. Ik sta er prima voor, al verandert dat niets aan de situatie. Ik moet vier keer goed rijden.”