Met recordrondje gaat Suzanne Schulting weer op jacht naar succes

Of het toeval is? Zodra de twee veiligheidskussen langs de baan in de JOYNEXT Arena uit elkaar worden geschoven, stapt er een rijdster onmiddellijk op het ijs. Suzanne Schulting (26). Gretig als in d’r beste dagen rijdt ze de eerste rondjes van dit trainingsuurtje, het laatste voordat de World Cup vrijdag begint. Het beeld doet denken aan iemand die verloren tijd wil inhalen. Nou gaat dat in het geval van de Friezin niet helemaal op. Ze heeft alle wedstrijden van enig belang weliswaar moeten missen, maar in de tussenliggende periode zijn er figuurlijk bergen werk verzet om weer een mens én een topsportster te worden die fysiek en mentaal in balans is. Die pauze is het daarom meer dan waard geweest.

Een maand, of iets langer, maakt ze opnieuw deel uit van de nationale selectie. De ‘herintreding’ is soepel verlopen; in no-time heeft ze haar plek in de groep weer gevonden. Wat een erg prettige bijkomstigheid is: ze vliegt alweer over het ijs. “Ze hebben nog nooit zo hard gereden als vanmiddag”, zal bondscoach Niels Kerstholt na de training verklappen. ‘Ze’ zijn Xandra Velzeboer en Schulting die een rondje van 111 meter in 8,19 afleggen, wel gegangmaakt door een van de mannen in de ploeg (Hugo Bosma). Het heeft voor veel vrolijke gezichten gezorgd. “Niet dat zo’n record heel belangrijk is, maar het is lekker daags voor de race het goede gevoel op te pikken. Volgens mij is Suzanne al podiumwaardig.”

Als het echter goed is, zal Schulting de resultaten van haar eerste optreden op topniveau sinds het wereldkampioenschap in Seoul (maart 2023) voor kennisgeving aannemen. Goed, slecht, middelmatig, nietszeggend: het mag allemaal, omdat de wereldbeker van Dresden en die volgende week in Gdansk opbouwtoernooien zijn. “Straks, volgende maand in Rotterdam, wil ik meedoen om de finaleplaatsen. Daar ga ik niet heen om er in de halve finale uit te liggen. Daar werk ik voor”, is een van de strijdvaardige mededelingen geweest van de olympisch kampioene van Beijing en Pyeongchang die in de dagen voor haar World Cup-rentree heeft verkozen geen interviews te doen.

Om terug te grijpen naar waar dit verhaal mee begon: Suzanne benadert alweer redelijk de gewenste situatie. Ze traint keihard, ziet er de positieve gevolgen bijna dagelijks van (pijlsnelle rondetijden, voor iedere shorttracker een trigger), heeft met de nationale trainingsselectie (NTS) een fijn trainingskamp gedraaid op Tenerife, oogt fit, scherp en lijkt een spreekwoordelijke batterij te hebben die weer nokkie-vol zit. Conclusie: dan kun je er opnieuw vol voor gaan.